Η ΣΤΕΊΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΊΡΙ ΣΤΟ WORDPRESS.COM

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Χαμένοι στη μετάφραση...

Του Δημήτρη Χρήστου

Το 65% των ερωτηθέντων σε δημοσκόπηση της ALCO που δημοσιεύει το “Πρώτο Θέμα” αξιολογεί ως δίκαια και αναγκαία τα οικονομικά μέτρα που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση. Περίεργοι τύποι αυτοί οι νεοέλληνες. Δεν υπάρχει φορέας και κλάδος που να συμφωνεί με τα μέτρα και να μην εξαγγέλλει κινητοποιήσεις για να τα αποκρούσει, αλλά η σιωπηλή πλειοψηφία τα αποδέχεται. Φαίνεται πως ο καθένας βρίσκει δίκαια και αναγκαία τα μέτρα που αφορούν όλους τους άλλους, αλλιώς δεν εξηγείται αυτό το 65% που λέει "ναι σε όλα".
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ στο 2010 και ακόμα οι Έλληνες βενζινοπώλες αγωνίζονται κατά των ταμιακών μηχανών! Οι υπάλληλοι της Βουλής, που παίρνουν 16 μισθούς τον χρόνο, κατηγορούν τους δημοσιογράφους, αρνούμενοι περικοπές. Αν οι υπάλληλοι των τελωνείων τραβήξουν επί μακρόν την απεργία τους, πέρα από το γεγονός ότι θα πηγαίνουμε με τα πόδια στη δουλειά μας, γιατί θα απεργούν και οι ταξιτζήδες, που ούτε αυτοί γουστάρουν μηχανές που κόβουν αποδείξεις, θα αναγκάσουν σε έντονες διαμαρτυρίες τους αγρότες που εξάγουν τα προϊόντα τους, παρότι μόλις προχθές επέστρεψαν από τα μπλόκα.
Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ είναι πλέον ένα παγκόσμιο ρεντίκολο, την οποία ο μεν πρωθυπουργός χαρακτήρισε πειραματόζωο, ο δε υπουργός Οικονομικών Τιτανικό, που θέλει τουλάχιστον ένα χρόνο για να κάνει τη μανούβρα και να αποφύγει το παγόβουνο. Δυστυχώς μας έχουν πάρει χαμπάρι. Είναι πλέον σαφές πως εδώ κυβερνούσαν κάτι μπαγαπόντηδες οι οποίοι μαγείρευαν όλα τα δημοσιονομικά στοιχεία για να ξεγελούν την Ε.Ε. και να εξασφαλίζουν με δανεικά μια άνετη διακυβέρνηση. Η αποκάλυψη πως η κυβέρνηση Σημίτη πλήρωσε περί τα 300 εκατομμύρια στην Goldman Sachs για να κρύβει μέρος των ελλειμμάτων και του χρέους, ώστε να παρουσιάζεται απόλυτα εντάξει στις υποχρεώσεις της απέναντι στις Βρυξέλλες, ισοπεδώνει τον μύθο της “ισχυρής Ελλάδας” που πολλοί από την κυβέρνηση επέμεναν να χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Παπανδρέου, εντελώς απροετοίμαστη για την κρίση, δεν μπορεί να κουβαλήσει το ένα καρπούζι που έχει στο χέρι της, όταν, για να τα καταφέρει, απαιτείται να κουβαλήσει δύο. Αν η μονοδιάστατη πολιτική περικοπών επί δικαίους και αδίκους και μάλιστα χωρίς κοινωνική συναίνεση, δεν συνοδεύεται από αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, είναι μαθηματικά βέβαιον πως οδηγεί κατευθείαν στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Μπορεί οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις να δήλωσαν και να εννοούν πως θα συμπαρασταθούν στην ελληνική κυβέρνηση να αποφύγει τις κερδοσκοπικές επιθέσεις ή ακόμα να συνδράμουν στη διατήρηση επαρκούς ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες που αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρά προβλήματα, όμως άλλα δανεικά, το ξεκαθάρισαν, δεν υπάρχουν. Για όσους δεν το πρόσεξαν, το 55% των Γερμανών πολιτών δεν έχει καμία διάθεση να χρηματοδοτήσει, από τους φόρους που πληρώνει, τους Έλληνες, που ζούσαν διαρκώς με δανεικά και που κατασπατάλησαν ένα μεγάλο μέρος των πλουσιοπάροχων κοινοτικών κονδυλίων.
ΕΧΟΥΜΕ κάτι λιγότερο από 30 μέρες για να πείσουμε την Κομισιόν ότι τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί είναι ικανά να πετύχουν τον στόχο - δέσμευση για μείωση του ελλείμματος στον προϋπολογισμό του 2010 κατά 4%. Δηλαδή από το 12% στο 8%.
Και μόνο η μείωση του ΑΕΠ κατά 2% το 2009 σημαίνει πως για το 4% που έχουμε δεσμευτεί να πετύχουμε στο τέλος του έτους πρέπει να μαζέψουμε τουλάχιστον 100 εκατομμύρια παραπάνω, χωρίς μάλιστα να μειώνουμε το χρέος, που λόγω της μείωσης του ΑΕΠ θα έχει αυξηθεί κατά 2,5%, από το 120 στο 125,5%, και, με το έλλειμμα 8% που θα μπει στο τέλος του 2010 στο χρέος, αυτό θα ξεπεράσει το 130%. Και αυτά με υπολογισμούς των στοιχείων που έχουμε, χωρίς κανείς να μπορεί να εγγυηθεί πώς είναι τα πραγματικά.
ΣΕ ΤΕΤΟΙΟ περιβάλλον δεν είναι εύκολο να προσελκύσεις ξένα επενδυτικά κεφάλαια, αφού ντόπια δεν υπάρχουν και, αν υπάρχουν, δεν εκφράζουν καμιά διάθεση να κάνουν παραγωγικές επενδύσεις. Ευτυχώς έχουμε μπροστά μας ανοιχτά μεγάλα ενεργειακά προγράμματα που μπορούν να ξεκινήσουν και να συνδυαστούν με επενδύσεις στην παραγωγή ενέργειας. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει ανάλογη προετοιμασία. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όταν ξεκινάς από το τίποτα. Το θέμα είναι να μην μείνουμε στο τίποτα, χαμένοι στη μετάφραση των υποχρεώσεων και των αναγκών μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: