... σαν να'χουμε χάσει πόλεμο ...

Ας μιλήσουν επιτέλους οι Συγγραφείς, οι Ποιητές, οι Ζωγράφοι, οι Ηθοποιοί, οι Μουσικοί, οι Επιστήμονες.

Ας μιλήσουν επιτέλους υπέρ του Λαού!

Στα παλιά μας τα παπούτσια το ευπώλητον των βιβλίων, τα συγγραφικοεκδοτικά κυκλώματα, οι επιδοτήσεις και οι χορηγίες...

...στον τάφο τους αυτοί που σιτίζονται στο Πραιτώριο!

.......................................

Ας μιλήσουν οι νέοι! ας βουτήξουν το σύστημα απ' τις γραβάτες του. Σκλαβιά βαρειά τούς ετοιμάζουν...

 

Αφού τα τσιράκια της εξουσίας (με συνένοχο ένα ελαφρόμυαλο μέρος εκ των αριστερών) κατασυκοφάντησαν τον πατριωτισμό ως εθνικισμό, τώρα εμφανίζουν ως πατριωτικά τα πιο άγρια νεοφιλελεύθερα μέτρα που έχουν ληφθεί από γενέσεως δικομματισμού.
Η κατάσταση εμφανίζεται, και ως έναν βαθμό είναι, ως «Εκτάκτου Ανάγκης». Η Συναίνεση απαιτείται ως ένα είδος «Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας». Το «Διευθυντήριο των Βρυξελλών» και οι «Διομολογήσεις» κρέμονται πάνω απ' το άδειο (όπως μας έχουν πείσει τόσα χρόνια ότι είναι) κεφάλι μας. Με έναν λόγο, η «Πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο»!

Και ποιος είναι ο «Υπέρτατος Νόμος», όταν η πατρίδα βρίσκεται σε Κίνδυνο; η Σωτηρία της!

Αυτοί λοιπόν

οι ίδιοι

που καταλήστεψαν την πατρίδα, που λαφυραγώγησαν τον πλούτο της 35 χρόνια τώρα, οι Δυνατοί, με μαριονέτες τούς Πράσινους και τους Γαλάζιους, απευθύνονται τώρα στον λαό,

στο φιλότιμο του λαού και του ζητούν θυσίες για να ξελασπώσουν (και) οι ίδιοι.

Ζητούν από την κυβέρνηση, και η κυβέρνηση τρέχει να τα θεσπίσει, Εκτακτα Μέτρα!
Ομως, τα μέτρα που παίρνονται, ούτε βραχυπρόθεσμα είναι ούτε έκτακτα - κι όχι μόνον επειδή ουδέν μονιμώτερον του προσωρινού. Είναι μέτρα που θα λειτουργήσουν μακροπρόθεσμα, εις βάθος χρόνου, που θα διαιωνίσουν όχι μόνον την κυριαρχία, την ασυλία και το απαραβίαστο των Δυνατών, αλλά
θα ξεχαρβαλώσουν ό,τι είχε απομείνει από το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα.
Η πολιτική ξετσιπωσιά με την οποίαν οι σοσιαλιστές, ή οι έστω δήθεν σοσιαλιστές, εγκαταλείπουν πάγιες θέσεις τους (όπως, φερ' ειπείν, το αναδιανεμητικό ασφαλιστικό), προσχωρώντας σε νεοφιλελεύθερα δόγματα (όπως το ανταποδοτικό προς το κεφαλαιοποιητικό ασφαλιστικό), δεν απαντά μόνο στα συμπτώματα της τρέχουσας κρίσης, αλλά μετατρέπει σε κρίση και το μέλλον.
*****
Το κυρίως επιχείρημα των Δυνατών, νταβατζήδων, φοροφυγάδων, μιζαδόρων και αχόρταγων (την ώρα που οι ίδιοι φυγαδεύουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό) είναι ότι: ακόμα
κι αν έχετε δίκιο στην κριτική σας, τι να κάνουμε; η πατρίδα κινδυνεύει! ας τη σώσουμε πρώτα και βλέπουμε...
Πρόκειται για επιχείρημα Πατριδοκαπήλων. Δεν κοιτάνε να σώσουν την πατρίδα, αλλά να φουσκώσουν κι άλλο την τσέπη τους. Να βγάλουν κι απ' την κρίση ξύγκι. Και κυρίως
να διασφαλίσουν εδώ και τώρα τη δυνατότητά τους στο μέλλον να 'χουν το πάνω χέρι (μέσα στην τσέπη όλων, ακόμα κι αυτής της δυστυχισμένης μεσαίας τάξης, που πίστεψε για μια εικοσαετία ότι μπορεί ο λαϊκός καπιταλισμός να την πλουτίσει). Το
στρατηγικό αυτό σχέδιο των Δυνατών για αδύναμο λαό στο μέλλον, το μαρτυρούν τα ίδια τα μέτρα που παίρνονται τώρα: για τους μισθούς, τις συντάξεις, την ευελιξία της εργασίας.
Τα μέτρα αυτά δεν στοχεύουν στην παραγωγικότητα και στην ανάπτυξη, αλλά στη διαρκή λαφυραγώγηση όσου πλούτου θα παράγεται. Στη διαρκή σκλαβιά των λαϊκών τάξεων. Οι Ελληνες μπήκαν στη στενωπό και στη λιτότητα πολλά χρόνια πριν.
Τώρα θα θεσπισθούν οι νόμοι που χρειάζονται για να μη βγουν ποτέ.
Με τη σημερινή τεχνολογία οι άνθρωποι θα έπρεπε να εργάζονται λιγότερο και να αμείβονται περισσότερο, μάλιστα να απολαμβάνουν περισσότερα. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! - μάλιστα, ο μονόδρομος οδηγεί διαρκώς στο χειρότερο.
Στο όνομα της Σωτηρίας της Πατρίδας, ο λαός της οδηγείται στον όλεθρο. Πρόκειται για σκαστή πατριδοκαπηλία.
Την οποίαν υποστηρίζει σύσσωμο το φαιο-πράσινο και γαλάζιο Μέτωπο.
..........................................
Κι ας μένει τώρα χάσκοντας το μέρος εκείνο της Αριστεράς που παραχώρησε το προνόμιο να μιλούν για πατρίδα στους εθνικιστές, τους φαιούς του κυρ φον κωλοτούμπεν και στα πατριδοκαπηλικά τσιράκια των Δυνατών, πράσινα ή γαλάζια.
Αντιθέτως, η Αριστερά θα έπρεπε να 'ναι εκείνη που σε εθνική και διεθνιστική βάση θα έπρεπε να απευθύνεται στον λαό χάριν της πατρίδας του και του κόσμου όλου, εναντίον της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης.
Δεν είναι το «φαντασιακό των Ελλήνων» εκείνο που μας μάρανε, ούτε είναι η Ιστορία απλώς μια «αφήγηση». Δεν είναι η επιδοτούμενη τέχνη αυτή που θα στηρίξει και θα εμπνεύσει τον λαό, ούτε οι δημόσιες σχέσεις στελεχών της Αριστεράς με το κράτος της ΕΡΤ και των ΜΚΟ.

Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή μόνον ο αυτοσεβασμός του λαού, η εθνική αξιοπρέπεια καθώς και η αρωγή της τέχνης και των επιστημών μπορούν να τροφοδοτήσουν και να ενισχύσουν την ταξική πάλη, προς όφελος του λαού, για να μη στείλουν στο τέλος την πατρίδα (και τον πλανήτη) κατά διαόλου οι Δυνατοί και οι Επικυρίαρχοι.

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.ΙΙ.2010 stathis@enet.gr