Απόψεις και Ενστάσεις

Κύριε Διευθυντά

Οι καλοί...
...τρόποι έχουν κι αυτοί τα όριά τους. Οι νοικο κυρές της Αργεντινής ήταν κι αυτές κάποτε κυρίες, όσο ήταν ακόµη οι κατσαρόλες τους γεµάτες. Μέχρι το 2001. Τότε, όταν κλήθηκαν ξαφνικά να πληρώσουν το κόστος για µια κρίση που δεν ήταν δική τους, άρπαξαν τις κατσαρόλες τους και βγήκαν στους δρόµους. 
Η εκστρατεία...
...που έχει αναληφθεί από τις κυβερνήσεις του δυτικού κόσµου για την επιβολή µέτρων λιτότητας στους λαούς τους είναι ψευδεπίγραφη: έχει ονοµαστεί «προσπάθεια για την αντιµετώπιση του χρέους». Οµως αυτά τα µέτρα εφαρµόζονται απαράλλαχτα παντού, ανεξάρτητα πόσο είναι κάθε χώρα χρεωµένη. Παντού - στη Γερµανία, στη Γαλλία, στη Βρετανία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης - βάζουν χέρι στους µισθούς, στις συντάξεις, στις συλλογικές συµβάσεις, στη δηµόσια περιουσία, στα κοινωνικά ταµεία. Σαν να µην είναι η παγκόσµια κρίση του χρέους τίποτα άλλο από ένα πρόσχηµα γι’ αυτή την τεράστια μεταβίβαση πλούτου που γίνεται µπροστά στα µάτια µας από τους πολλούς στους λί γους, από τους φτωχούς στους πλούσιους, από τους αθώους στους ενόχους. Και τα µεγάλα θύµα τα αυτής της κλοπής είναι παντού τα θύµατα του µόχθου: η µεσαία και η εργατική τάξη. Οσο όµως η µεσαία τάξη συνθλίβεται προς τα κάτω και οι τύ χες της γίνονται ένα µε τις τύχες της εργατικής τάξης, τόσο γεννιέται ένα εκρηκτικό κοινωνικό µείγµα. 
Στη µέση...
 ... της κρίσης,το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο εξέδωσε µια σύσταση προς τις δυτικές κυβερνήσεις «να επιταχύνουν τη δράση τους για την αντιµετώπισή της, αλλιώς η καθυστέρηση της ανάκαµψης θα πυροδοτήσει βίαιες αντιδράσεις στους δρό µους». Ο διευθυντής του ΔΝΤ προειδοποιούσε πως «θα µπορούσαν να ξεσπάσουν βίαιες εκδηλώσεις διαµαρτυρίας, αν το χρηµατοπιστωτικό σύστηµα δεν αναδιοργανωθεί προς όφελος όλων και όχι µόνο µιας µικρής ελίτ». Και ήταν βέβαια αυ τή η προειδοποίηση υποκριτική, αφού αυτός και ο θεσµός του βρίσκονται στην υπηρεσία εκείνης ακριβώς της «µικρής ελίτ» που ωφελείται περισσότερο από το χρηµατοπιστωτικό σύστηµα. Το πόσο ωφελήθηκε φάνηκε από την εξέλιξη της µεσαίας τάξης τις τελευταίες δεκαετίες. Στην ουσία, λέει ο Αντριου Γκάβιν Μάρσαλ του Κέντρου Ερευνών της Παγκοσµιοποίησης, η περίφηµη και πολυπληθής µεσαία τάξη υπήρχε µόνο θεωρητικά: ζούσε µε πίστωση, κατανάλωνε µε πίστωση, σπούδαζε µε πίστωση, καταβάλλοντας τόκους και πανωτόκια στους τραπεζίτες. Τώρα πια που έσκασε η φούσκα του χρέους, η µεσαία τάξη που έτρεφε τους τραπεζίτες θυσιάζεται για τη διάσωσή τους. Οι άλλοτε αξιοπρεπείς νοικοκυρές της, οι άλλοτε ασφαλείς εργαζόµενοί της, η άλλοτε χρυσή νεολαία της, οι άλλοτε ελπιδοφόροι φοιτητές της αναγκάζονται να ζήσουν σε έναν πρωτόγνωρο γι’ αυτούς κόσµο: τον κόσµο της φτώχειας. 
Η µεσαία...
...τάξη απορροφάται ραγδαία από την κατ’ εξοχήν τάξη της φτώχειας: την εργατική τάξη. Οι αντι δράσεις της αναµένονται βίαιες, λέει ο ιστορικός του Χάρβαρντ Νάιαλ Φέργκιουσον. Οσο είναι βίαια και τα µέτρα του Διεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου, που δεν υπόσχονται εργασία αλλά µονάχα ανεργία.
Του Ρούσσου Βρανά