Απόψεις και Ενστάσεις

Κύριε Διευθυντά

Του Ρούσσου Βρανά

«Σε όλες τις δημοκρατίες παρατηρείται σήμερα μια τάση ευτελισμού του «πολιτικού προσωπικού», που παραδίδει όλους τους πολιτικούς στη χλεύη ως αργυρώνητους, ανίκανους και ανέντιμους.

Αυτός ο γενικός ευτελισμός είχε εκφραστεί και από τον Ουίλιαμ Μπάροους: "Πού είναι το ιππικό, το διαστημόπλοιο, η ομάδα διάσωσης; Εχουμε εγκαταλειφθεί σε αυτόν τον πλανήτη να κυβερνιόμαστε από ψευταράδες με μέτρια νοημοσύνη. Δίχως ίχνος λογικής. Δίχως την παραμικρή καλή πρόθεση. Αχρηστοι ψευταράδες".

Μάλιστα, ο συγγραφέας Γκορ Βιντάλ δεν έβλεπε καμιά προοπτική για λίγη ποιότητα: "Η πολιτική είναι ένα πολύ ενδιαφέρον παιγνίδι για ανθρώπους που δεν έχουν κανένα ταλέντο, που δεν έχουν τίποτα να πουν και που προωθούν ανέξοδα τα δικά τους συμφέροντα. Η πολιτική είναι για δραστήριες μετριότητες. Και ευτυχώς, υπάρχει ανεξάντλητη προσφορά από τέτοιες". Όμως, όπως παρατηρεί ο Ιρλανδός καθηγητής της περιβαλλοντικής πολιτικής Φρανκ Κόβενρι, η αλήθεια είναι πως, όπως σε κάθε άλλο χώρο της ζωής, έτσι και στην πολιτική οι αρετές και τα πάθη είναι κατανεμημένα πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο: ένας μικρός αριθμός πραγματικά μισητών ανθρώπων, ένας μεγάλος αριθμός βολεψάκηδων και ένας μικρός αριθμός εξαιρετικών ταλέντων.

Η τελευταία αυτή κατηγορία πολιτικών μάς κάνει να ελπίζουμε για το καλύτερο. Ωστόσο φοβόμαστε για το χειρότερο. Επειδή δεν υπάρχει αντικειμενικός τρόπος που να εξασφαλίζει την επικράτηση των εξαίρετων και την εξάλειψη των ανίκανων. Το σύστημα στο οποίο ζούμε καλλιεργεί τη μετριότητα. Γι' αυτό είναι πάντα προτιμότερο να εμπιστεύεται κανείς το τιμόνι της χώρας του σε πολιτικές παρά σε πολιτικούς».

Μετά τιμής 

ο Στειριώτης

πηγή