Ντροπή.

Του Στάθη Σταυρόπουλου

Δεν φοβάμαι τίποτα.

Δεν ελπίζω τίποτα.

Δεν πιστεύω τίποτα.

Είμαι ηλίθιος.

...........................................

(Αγνώστου τινός που τον έχουν πρήξει οι εξυπνάδες τινών)...

Αυτός ο μοιραίος άνθρωπος ο Παπανδρέου ( χθες δέχθηκε, χωρίς ουδείς θεσμικός λόγος να το επιβάλλει, τον άκρως αμφιλεγόμενο δολαριάνθρωπο Νουριέλ Ρουμπινί ) οδηγεί τους έλληνες εργαζόμενους σε καθεστώς ήττας μετά από πόλεμο. Η εργατική τάξη ηττάται κι αποκτείνεται μέσα στη χώρα της από αποκτηνωμένους πλέον ταγούς.

Η εργασία επιστρέφει στην εποχή πριν από τον δικτάτορα Μεταξά. Κι αυτός που οδηγεί τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας σε αυτήν την ατίμωση είναι ο Παπανδρέου. Σε έναν μακρόσυρτο αλλά και βέβαιον θάνατο.

Περιεσφιγμένος έναν εσμό μαθητευόμενων μάγων κι άλλων απιθανοπαμπούκηδων, ο άνθρωπος αυτός στραγγαλίζει τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας, καταφέρνει το πιο συντριπτικό ταξικό πλήγμα στον πολιτισμό της εργασίας και ανοίγει όλες τις κερκόπορτες για την περικύκλωση της χώρας και τον ακρωτηριασμό της...

Πρέπει να πέσει.

πηγή