ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ...

Γράφει ο  vasiliskos

Δεν είναι δύσκολο βάζοντας τη σκέψη μας σε μια σειρά, ανεξάρτητα από πολιτικά πιστεύω και φανατισμούς, να δούμε το τη συνολική εικόνα αυτού που βιώνουμε σήμερα κι εμείς και οι άλλοι λαοί.
Υπάρχει το σενάριο της παγκοσμιοποίησης το οποίο αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι κάτι αφηρημένο ....

 βασίζεται πρώτα από όλα σε ένα σύστημα που πρέπει να είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα αυτής της ιδέας.
Το καπιταλιστικό σύστημα στην ιστορία έχει πάρει πολλές μορφές. Εχει μια ιδιαίτερη ικανότητα να προσαρμόζεται άμεσα στις νέες συνθήκες και να μετατρέπει τα δεδομένα . Είναι λογικό γιατί το σύστημα καθορίζει τα δεδομένα με σαφείς νόμους, διατάγματα και σχεδιασμούς , και πέραν αυτού τα υπόλοιπα είναι απλά αερολογίες.

Ο καπιταλισμός στη σημερινή μορφή του πρέπει να είναι «ολοκληρωτικός» Είχαμε συνηθίσει να ονομάζουμε ολοκληρωτικά καθεστώτα είτε τον υπαρκτό σοσιαλισμό του ανατολικού μπλοκ ή τα διάφορα φασιστικά καθεστώτα .

Σε αντίθεση λοιπόν με τα καπιταλιστικά κράτη όπου οι κυβερνήσεις κρυβόντουσαν πίσω από τις «καλές δημόσιες σχέσεις» τα ολοκληρωτικά καθεστώτα λειτουργούσαν χωρίς αυτή τη μάσκα.

Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα έπεσαν και μετά από μια ενθουσιώδη αντίδραση όπου οι λαοί ικανοποιημένοι χειροκρότησαν τη πτώση του τείχους, έφθασε η οικονομική κρίση στα πόδια μας. Κι επειδή το καπιταλιστικό σύστημα δεν στηρίζεται στη κυβέρνηση ενός κράτους αλλά στους ιδιοκτήτες που στηρίζουν αυτή τη κυβέρνηση αυτοί οι ιδιοκτήτες έπρπε να βρουν το πιο συμφέροντα τρόπο για να διαφυλάξουν και να αυξήσουν φυσικά τα κέρδη τους.

Η παραδοσιακή δημοκρατία έφτασε στο τέλος της. Στα νέα οικονομικά δεδομένα και στην ανακατανομή του πλούτου παγκοσμίως είναι ασύμφορη, επικίνδυνη και ασταθής. Και ο πολίτης καταναλωτής που είχε αναχθεί σε ίνδαλμα ακριβώς γιατί είναι ο κινητήριος μοχλός όλου του συστήματος εγκαταλείπεται. Αναδύεται  η φασιστική οικονομική πολιτική.

Αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι φασισμός. Με μια επί πλέον δυναμική από ότι ο παραδοσιακός φασισμός. Δεν είναι αντιληπτός στις μάζες. Υποδύεται ρόλους μεταρύθμισης, τάχα φροντίδας, ονομάζεται ανάπτυξη ή διαφύλαξη αλλα είναι φασισμός. Με όλα τα χαρακτηριστικά ενός ολοκληρωτικού συστήματος. Σε μια ομαδική κρεατομηχανή αποφασίζονται μέτρα για το κοινωνικό σύνολο τα οποία δεν αποσκοπούν στη προφύλαξη ή βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της μάζας αλλά στην ενίσχυση και διαφύλαξη των κερδών των βαρόνων του χρήματος οι οποίοι είναι και οι ρυθμιστές της διοίκησης κάθε κράτους.

Το τραπεζικό σύστημα, οι επέλαση των πολυεθνικών, η συρίκνωση της μεσαίας τάξης, η παρουσίαση ψεύτικων αριθμών, οι εκβιαστική αγορά εργασίας, η υποταγή των ανθρώπων σε αυστηρούς κανόνες όπου έχει χαθεί κάθε έννοια ατομικότητας δεν είναι προπαγάνδα ή φαντασίωση. Είναι αυτό που ήφη βιώνουμε και που θα βιώσουμε αύριο σε χειρότερες μορφές. Η ίδια η έννοια του κράτους-πατρίδα δεν υπάρχει. Εφόσον η τύχη κάθε κράτους καθορίζεται από διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, από τα χρηματηστήρια και του οίκους αξιολόγησης.

Μας έχουν ζαλίσει τα μυαλά με αριθμούς που δείχνουν τη κατάρρευση της οικονομίας μας, τα ελείμματα, το χρέος, τις δόσεις που πρέπει να πληρώσουμε στους οφειλέτες μας, τους τόκους, το χρήμα που πρέπει να μαζέψουμε για να μη χρεοκοπήσουμε. Οι παπαγάλοι δημοσιογράφοι υπηρέτες του ολοκληρωτικού καθεστώτος μας βομβαρδίζουν συνεχώς με στοιχεία για το τι μας λείπει.

Δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά για την άλλη μεριά. Ποιος κερδίζει και σε τι μεγέθη έχει φτάσει αυτό το κέρδος. Περνάει από τα μάτια του απλού πολίτη κάποια στιγμή μια λίστα με τους πλουσιότερους ανθρώπους αυτή τη χρονιά, ή μια βιαστική καταχώρηση σε κάποια εφημερίδα που λέει ότι η τάδε τράπεζα,  η τάδε εταιρεία, έχουν αυξήσει τα κέρδη τους κατά τόσο. Κι ακούμε κάτι αστρονομικά ποσά που δείχνουν όχι κρίση αλλά ασύστολο κέρδος.

Πως συμβαίνει αυτό?

Το πρόβλημα είναι ότι μπορεί να μην καταλαβαίνουμε από οικονομικά μεγέθη και αλλά καταλαβαίνουμε αυτό που συμβαίνει στις ζωές μας. Η αγοραστική μας δύναμη πέφτει συνεχώς, οι συνθήκες εργασίας μας – αν υπάρχει – γίνονται όλο και περισσότερο αφόρητες. Η ποιότητα ζωής μας πέφτει κάθετα και το συναίσθημα της κοινωνικής ανισότητας, της αδικίας, της απαξίωσης αρχίζει και μεγαλώνει μέσα μας επικίνδυνα.

Κι επειδή οι κυβερνήσεις το γνωρίζουν αυτό και ήδη έχουν κάνει της εκθέσεις τους όπου η νέου τύπου «δημοκρατία» δεν θα μπορεί να συγκρατήσει για πολύ ακόμα τις κοινωνικές εξεγέρσεις, σίγουρα ετοιμάζει τα νέα μέτρα για τη καταστολή αυτών των εξεγέρσεων πριν καν αυτές ξεκινήσουν. Την ώρα που εμείς σκεφτόμαστε πώς να έχουμε  ένα καλύτερο μισθό εκείνοι σκέφτονται με ποιο τρόπο θα καταστείλουν την αντίδρασή μας όταν θα αποφασίσουμε  να τον απαιτήσουμε.

Κι αρχίζουν και αμφιβάλουν πραγματικά για την ανάγκη διατήρησης των «φιλελεύθερων καθεστώτων» Ψάχνουν συμφερότερες μορφές διακυβέρνησης ικανές να αναστείλουν μεγάλες κινητοποιήσεις.  Ο έλεγχος των μαζών. Δεν είναι ιστορία συνομωσίας. Είναι επιτακτική ανάγκη του συστήματος για να προχωρήσει στο τελικό σχέδιο. Δεν είναι κινδυνολογία. Τώρα πρέπει να εντατικοποιηθεί αυτός ο έλεγχος με οποιοδήποτε τρόπο που να μην γίνει άμεσα αντιληπτός για να προλάβει μια αναγκαστικά επερχομένη εποχή και να αποτρέψει την συνένωση των μαζών σε μια κοινή ιδέα,  ένα κοινό στόχο.

Το δυστύχημα είναι ότι στην κοινωνία της αφθονίας που τόσο όμορφθα μεθοδεύτηκε τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχουν εκατομμύρια ενημερωμένοι καταναλωτές αλλά ελάχιστοι ενημερωμένοι πολίτες. Κι εκεί πρέπει να υπάρξει το φρένο. Να μην ενημερωθούν περισσότεροι . Ενώ τα σχέδια είναι παγκόσμια η σκέψη πρέπει να είναι περιορισμένη. Μισούν σαν το διάολο με το λιβάνι την σκέψη που μπορεί να να επεκτείνεται, να προσπερνάει τα εμποδια και να κάνει λογικούς συνειρμούς. Ολο το σύστημα παιδείας, εκπαίδευσης και προώθησης των νέων βασίζεται ακριβώς στο μοντέλο της συρικνωμένης κατευθυνόμενης γνώσης.

Εμείς οι έλληνες έχουμε μια ιδιαιτερότητα που άλλοτε μας βγαίνει σε καλό και άλλοτε όχι. Σκεφτόμαστε. Ακόμα κι όταν δείχνουμε ότι δεν είμαστε ικανοί να το κάνουμε. Ακόμα και η ξανθιά μπίμπο που γελοιοποιεί ο Λάκης στα βιντεάκια προσπαθεί να σκεφτεί. Είναι βίτσιο του έλληνα, είναι η ιδιοσυγκρασία του να είναι ανυπόμονος, ανικανοποίητος και πεσιμιστής. Κι έχει αποδείξει μέχρι τώρα ότι βιώνει τις τραγωδίες με ένα σχεδόν ηδονικό τρόπο. Λες και μόλις του παίρνεις το χαλί κάτω από το πόδι του δίνεται η ευκαιρία να βγάλει από μέσα του το καυμό που έπνιγε.

Ισως γι΄αυτό πειραματίζονται τόσο έντονα επάνω μας. Για να υποτάξεις τους λαούς πρέπει να ξεκινήσεις από εκείνους που μοιάζουν οι πλέον ανυπότακτοι Οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Οι επίμενοντες να καπνίζουν, να πίνουν, να τρώνε λιπαρά και να ξενυχτάνε τα βράδια ακσόπως.
Δεν είμαστε καλά παιδιά. Είμαστε αλητάκια. Και το δείξαμε περίτρανα στη μεταπολιτευτική  ιστορία μας με το κακό τρόπο. Κι όμως σήμερα ίσως να είναι η μοναδική μας σανίδα σωτηρίας. Να παραμείνουμε ανυπάκουα αλητάκια. Στο πίσω μέρος της τάξης. Να αγνοήσουμε τον εγκάθετο  καθηγητή με τη βέργα και να γράψουμε σημειώματα στα πίσω θρανία.

Πρέπει άμεσα να κάνουμε σκασιαρχείο πριν προλάβουν να μας λοβοτομήσουν. Πρέπει να γίνουμε οι άξεστοι χωριάτες που ξέρουμε να είμαστε. Και ξέρετε με ποια έννοια το λέω. Μπορεί να έχουμε υπάρξει πολλά. Ηρωες ή προδότες. Φιλότιμοι ή λαμόγια. Πρώτη φορά όμως μας ζητάνε να είμαστε τόσο ηλίθιοι.

Θα είμαστε?
πηγή