Εμείς γι' αλλού κινήσαμε...

Γράφει η Ελένα Μπέλλη

Μας πούλησαν το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης ως εργαλείο βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου μας. Ως όχημα προς την ισοπολιτεία και την ισονομία, ως εφαλτήριο διεύρυνσης του κράτους πρόνοιας, ως απαρχή της κοινωνίας του πολίτη, ως εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης. Συνόδευσαν το «πωλητήριο» με μέτρα για την ανάκαμψη των περιφερειών, μέσω των Ταμείων Συνοχής και άλλων οικονομικών προγραμμάτων. Οι ονειροπόλοι ταξίδευαν ήδη προς τη νέα εποχή. Οι καχύποπτοι ανησυχούσαν…

Εξήντα χρόνια μετά το πρώτο πείραμα στην πολιτική ένωση, όταν οι Βρετανοί εκχώρησαν στους Γάλλους βρετανική υπηκοότητα και πρότειναν, μεσούντος του πολέμου, κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας, τίποτε από το αρχικό όραμα δεν μοιάζει αληθινό. Όχι, το όραμα δεν διαλύθηκε. Απλώς αντιστράφηκε. Δεν είναι η Ευρώπη στην υπηρεσία του Ευρωπαίου, αλλά ο πολίτης στην υπηρεσία της ανάλγητης Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και, ναι, κάποιοι θυμώνουν…

«Το μοναδικό ρατσιστικό κόμμα στην Ισπανία, η Πλατφόρμα για την Καταλονία, πενταπλασίασε τις έδρες του στις δημοτικές εκλογές της Κυριακής», γράφει η γαλλική Liberation. «Η πολιτική σκηνή στην Ευρώπη έχει πολωθεί», συμπεραίνει και ο Πολ Μέισον, οικονομικός συντάκτης του BBC, σε άρθρο του στην εφημερίδα The Guardian: «Το 19% που έλαβαν οι ακροδεξιοί Αληθινοί Φινλανδοί εξισορροπείται(;) από το 20% της άκρας αριστεράς στην Πορτογαλία», γράφει.

«Και οι εθνικιστές αριστεροί στην ιρλανδική Βουλή είναι η άλλη όψη των ρατσιστών ενόπλων που βάλλουν κατά των κοινοτήτων των Ρομά στην Ουγγαρία». Στη Γαλλία, η Μαρίν Λεπέν απειλεί με εύκολη, θεαματική εμφάνιση στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, η Δανία «κλείνει» τα σύνορα, επαναφέροντας τους συνοριακούς ελέγχους, στην Αυστρία οι ακροδεξιοί καταρρίπτουν τα ρεκόρ και έρχονται πρώτοι στην προτίμηση των ψηφοφόρων για πρώτη φορά στην ιστορία των δημοσκοπήσεων!

Αυτή είναι η μία πλευρά, η θλιβερή της Ευρώπης. Γιατί υπάρχει και η άλλη. Εκείνη των παιδιών με τα ζωγραφισμένα πρόσωπα που κατεβαίνουν στους δρόμους. Εκείνη των φοιτητών που απορρίπτουν το σύστημα με το περίφημο σύνθημα (αντιγραφή από τους Η/Υ) «Error del Sistema» ή «System error»: Λάθος συστήματος, λοιπόν. Στη γλώσσα τους, «το σύστημα τα 'παιξε»…

Αυτά τα παιδιά τους απορρίπτουν όλους συλλήβδην. Και ζητούν κάτι άλλο. Κάτι, κάποιον, πιο κοντά στον άνθρωπο, κάποιον έξω, πέρα, πάνω από το σύστημα. «Αυτό που κρίνεται αυτό το καλοκαίρι είναι πολύ σημαντικότερο από το μέλλον της Ευρωζώνης», γράφει ο Πολ Μέισον. «Είναι το μέλλον της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης».

Ποια ευρωπαϊκή αλληλεγγύη; Ο Μέισον ψάχνει. Και διερωτάται: Εκείνη των Γάλλων που ζητούν την εκποίηση της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου για να πουληθεί στους Κινέζους σε τιμή ευκαιρίας; Εκείνη των Γερμανών που επιμένουν ότι θα δώσουν νέο πακέτο διάσωσης στην Ελλάδα μόνον αν ληφθούν τα ίδια μέτρα λιτότητας που οδήγησαν το πρώτο πακέτο σε αποτυχία;». «Η ευρωπαϊκή ελίτ έχει πειστεί», γράφει ο Μέισον, «ότι το ενιαίο νόμισμα και η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένα και το αυτό, και ότι η κατάρρευση είτε του ενός είτε του άλλου θα σημαίνει το τέλος του κόσμου που ξέρει». Μόνον που, στους δρόμους της Ισπανίας, ο κόσμος αυτός έχει ήδη τελειώσει…

πηγή