Η χώρα οδηγείται με γοργούς ρυθμούς στην καταστροφή. Δεν γνωρίζουμε τι θα μας ξημερώσει την επαύριο, αφού η τύχη της χώρας και του λαού της εξαρτάται από τις αποφάσεις που θα πάρουν οι δανειστές μας και οι διεθνείς τράπεζες, ερήμην μας. Σαν μια σανίδα που την παρασέρνει το «ρεύμα», ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, αφού οδήγησαν σ' ένα τραγικό αδιέξοδο την οικονομία και την κοινωνία, αποσυντίθενται και καταρρέουν ημέρα με την ημέρα...
Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός κομματικού θεσμού, μιας πολιτικής-κυβερνητικής εξουσίας που καταρρέει; Είναι η αδυναμία, η ανικανότητά της να σκεφτεί, να αναγνωρίσει τα λάθη της, να δράσει συλλογικά χαράζοντας έναν διαφορετικό δρόμο από αυτόν που ακολουθούσε τυφλά μέχρι τώρα. Δυστυχώς, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός όχι μόνο δεν θέλουν και δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν το αδιέξοδο, αλλά αντιθέτως ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ. Ο πρωθυπουργός αρκείται σε «διαγγέλματα» πειθαρχίας προς τους υπουργούς του, ενώ την ίδια στιγμή το κάθε κυβερνητικό στέλεχος αναζητεί την «οδό» της διάσωσης της προσωπικής πολιτικής του «καριέρας»...
ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΟΥΤΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΗΘΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ.
Μια πλειάδα ηγετίσκων και φιλοδοξούντων να διαδεχθούν τον Γ. Παπανδρέου καταθέτει τώρα τα «διαπιστευτήριά» της... Ο καθένας επιδιώκει να «οικοδομήσει» το πολιτικό του μέλλον πάνω στα «ερείπια» που διαμόρφωσαν συνολικά και συλλογικά, δρώντας είτε ως πολιτικός-κυβερνητικός μηχανισμός είτε ως ατομικοί και συλλογικοί εντολοδόχοι του Μνημονίου...
Σε ποιους όμως απευθύνονται; Γιατί η κοινωνία τούς έχει, κυριολεκτικά, γυρίσει την πλάτη, ενώ τους έχει «ξεγράψει» πάνω από το 50% του κοινωνικού - εκλογικού «σώματος» που έδωσε την ψήφο του και την εμπιστοσύνη του στο ΠΑΣΟΚ και στον αρχηγό του τον Οκτώβριο του 2009...
Το «παράδειγμα» του κ. Α. Λοβέρδου είναι χαρακτηριστικό: Ο ίδιος εμφανίζεται ως το «πρωτοπαλίκαρο» του Μνημονίου, ως δυναμικός εκφραστής των «μεταρρυθμίσεων», και καλεί τους «αποφασισμένους» να τον ακολουθήσουν...
Σε ποιους απευθύνεται; Ποια είναι η βάση «νομιμοποίησής του»; Μα στη συμμαχία των «προθύμων» που βρίσκονται εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ, και φυσικά στην υπερκυβέρνηση της «τρόικας» και του ΔΝΤ, η οποία αναζητεί «έμπιστα πρόσωπα», που απέδειξαν ήδη τη «νομιμότητά» τους στις πολιτικές του Μνημονίου, και στα οποία πρόσωπα να μπορεί να αναθέσει τη μελλοντική διαχείριση των συμφερόντων της.
Δεν πρόκειται βέβαια μόνο για τον κ. Α. Λοβέρδο, καθώς σε μια παραπλήσια λογική κινείται ένας ευρύς αριθμός στελεχών, και μάλιστα όσο βαθαίνει η κρίση τόσο θα συμπληρώνεται ο κατάλογος των επίδοξων αρχηγών-διαδόχων. Καθένας από αυτούς αναγνωρίζει στην πράξη ότι βάση νομιμοποίησης δεν μπορεί πλέον να αποτελεί το ΠΑΣΟΚ αλλά μια θολή συμμαχία που συγκροτείται από τα μνημονιακά συμφέροντα και την κοινωνική-πελατειακή βάση που συσπειρώνεται γύρω τους.
ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΒΑΣΗ «ΦΙΛΟΔΟΞΕΙ» ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΕΙ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ...
Σε αντίθετη περίπτωση, θα είχε ήδη διατυπώσει έναν πολιτικοϊδεολογικό και προγραμματικό λόγο που θα βρισκόταν εκτός της «λογικής» του Μνημονίου.
Τώρα ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση αναζητούν τη νομιμοποίηση των πολιτικών τους επιλογών όχι από τον λαό, αλλά από τον Α. Σαμαρά και τη ΝΔ...
Εγχώριοι και διεθνείς πολιτικοοικονομικοί παράγοντες πιέζουν ασφυκτικά τον Α. Σαμαρά να «συναινέσει» πλήρως, να συνυπογράψει στην πράξη το Μνημόνιο, ώστε το σύστημα της κομματικής «εθελοδουλείας» να στεγανοποιηθεί πλήρως, να αποφευχθούν ακόμα και οι στοιχειώδεις, αντιπολιτευτικού χαρακτήρα, διαφοροποιήσεις που προέρχονται από τον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης...
Μία είναι η πικρή αλήθεια, που όλοι την αναγνωρίζουν, αλλά ελάχιστοι εκ των υπευθύνων την ομολογούν. Ότι το ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΑΠΕΤΥΧΕ και ότι η «ανανέωση» και η αυστηροποίησή του επιταχύνουν απλώς την πορεία προς την καταστροφή. Οι νεοφιλελεύθερες στρατηγικές δεν είναι παρά ένας σύγχρονος Κρόνος, που πριν απ' όλα «καταβροχθίζει» τα παιδιά του, τα κόμματα, τα πολιτικά συστήματα, τα πρόσωπα που τον υπηρετούν. Αυτό το παρατηρούμε σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο όπου έχει κυριαρχήσει η νεοφιλελεύθερη στρατηγική και όπου τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία χωρίς να παίζουν κανέναν ρόλο ούτε οι πολιτικοϊδεολογικές τους αντιλήψεις ούτε τα πρόσωπα που ηγούνται. Το σύστημα απαιτεί συνεχώς «νέο πολιτικό αίμα» για να συνεχίσει να λειτουργεί και να νομιμοποιείται τυπικά στην κοινωνία.
Ελάχιστα ενδιαφέρει τους δανειστές μας, τους κερδοσκόπους, το ΔΝΤ η μοίρα του Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησής του, ή ακόμα και το ποιος θα τον διαδεχθεί. Εκείνο που τους νοιάζει είναι πώς θα εισπράξουν τα δάνεια και τους τόκους μέσα από το «Εθνικό Ξεπούλημα»...
Γι' αυτό στο «νέο Μνημόνιο» θέλουν συγκεκριμένα και κοστολογημένα τα αντικείμενα της «εθνικής εκποίησης», γι' αυτό βιάζονται να το υπογράψει σύντομα ο Γ. Παπανδρέου, πριν ο ίδιος και η κυβέρνησή του καταρρεύσουν. Αυτό ακριβώς ήταν και το «μήνυμα» που έστειλε ο κ. Στρος Καν στον Έλληνα πρωθυπουργό μέσω του «διαρρεύσαντος» βίντεο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου