Πέρασαν πάνω από δέκα μέρες από το σχηματισμό της κυβέρνησης συνεργασίας ΠαΣοΚ-ΝΔ-ΛαΟΣ με πρωθυπουργό τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο και η πολιτική επιχειρηματολογία και συμπεριφορά των πολιτικών που στηρίζουν αυτή την κυβέρνηση παρουσιάζει αξιοσημείωτες διακυμάνσεις σε σχέση με το χρονικό διάστημα πριν το σχηματισμό της.
Ας ξεκινήσουμε από τον πρώτο στην κυβέρνηση, τον κύριο Παπαδήμο ο οποίος μέχρι να γίνει πρωθυπουργός ήταν σύμβουλος οικονομικών θεμάτων του κυρίου Παπανδρέου. Άρα ήταν από τους βασικούς εμπνευστές της αποτυχημένης και αντιλαϊκής πολιτικής που εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση τα δύο τελευταία χρόνια και η οποία οδήγησε σε παραίτηση τον πρώην πρωθυπουργό κάτω από τις πρωτοφανείς αντιδράσεις των πολιτών. Για να μην αναφερθούμε στη συνδρομή του από το πόστο του τραπεζίτη, στην υπόθεση της ένταξης της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Τι καλύτερο και τι περισσότερο έχει να προσφέρει στον ελληνικό λαό ο κύριος Παπαδήμος πέρα από τα τόσα δεινά στα οποία έβαλε ήδη τη σφραγίδα του;
Συνεχίζουμε με το ΠαΣοΚ και τους υπουργούς του.
Καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια να ξεχαστεί τόσο η διετής διακυβέρνηση της χώρας από το κόμμα αυτό όσο και η πολυετής διακυβέρνηση της χώρας από το ίδιο κόμμα, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Σα να ήταν άλλο κόμμα στην εξουσία που υπέγραψε τα μνημόνια, που ψήφισε μέτρα επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα και που οδήγησε την πλειοψηφία των πολιτών στη φτώχια και την εξαθλίωση.
Όλοι αυτοί οι υπουργοί οι οποίοι το πρωί έκλαιγαν στα ραδιόφωνα γιατί αναγκάζονται να πάρουν σκληρά μέτρα και το βράδυ σιχτίριζαν με τους συσχετισμούς δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν τους επιτρέπει να δείξουν το πόσο σοσιαλιστές είναι, κατάπιαν τη γλώσσα τους όταν τους κολάκευε ο Άδωνις λέγοντας πόση ασφάλεια αισθάνεται δίπλα τους.
Όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι, οι θλιμμένοι και οι «τελευταία φορά που ψηφίζω» κυβερνητικοί βουλευτές, ξέχασαν τη θλίψη και την αγανάκτησή τους, αφού τα γιαούρτια στέγνωσαν πια, και τρέχουν να πάρουν θέση πίσω από τον έναν ή τον άλλο δελφίνο της ηγεσίας του ΠαΣοΚ, χωρίς να βλέπουν πως νοιάζονται για τη θέση τους σε ένα κόμμα από το οποίο θα απουσιάζουν οι πολίτες. Θλίψη ένιωσα κι εγώ όταν έμαθα πως ο μισθός τους «έπεσε» στα 5.000 ευρώ το μήνα, όσα παίρνει ένας συνταξιούχος του ΟΓΑ όλο το χρόνο. Ντράπηκα ως πολίτης για το ότι οι εκπρόσωποί μας στη Βουλή, θα αναγκαστούν να περάσουν Χριστούγεννα χωρίς θέρμανση. Ντράπηκα τόσο που σκέφτηκα πως θα πρέπει εμείς οι πολίτες το επίδομα των 200 ευρώ που θα πάρουμε τώρα τα Χριστούγεννα, να το προσφέρουμε στους 255 βουλευτές που στήριξαν αυτή την εθνοσωτήρια κυβέρνηση. Θα μου πείτε τώρα, πρέπει να παίρνει ένας βουλευτής όσα ένας συνταξιούχος του ΟΓΑ; Όχι, δεν λέω να μειωθεί ο μισθός του βουλευτή. Να αυξηθεί η σύνταξη του ΟΓΑ λέω. Να μειωθεί το κέρδος του τραπεζίτη, του βιομήχανου και του εφοπλιστή βλέπω ως σωστό και όχι να μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις.
Χάρηκα όμως και συγκινήθηκα μαζί όταν διάβασα πως ο υφυπουργός επί της ναυτιλίας άλλαξε την ταμπέλα στο υπουργείο του με μία άλλη γραμμένη στο πολυτονικό σύστημα, με τις δασείες της, τις περισπωμένες της, με ότι της πρέπει της ταμπέλας τέλος πάντων και όταν άκουσα τον υπουργό υποδομών, κύριο Βορίδη, να αναγνωρίζει τα λάθη της νιότης του. Τι μεγαλείο ψυχών! Μέχρι και το χαράτσι με την εισφορά αλληλεγγύης ξέχασα.
Ένιωσα δέος με το σχόλιο της υπουργού επί της παιδείας μας, όταν ο δημοσιογράφος παρατήρησε πως το υπουργικό της γραφείο είναι κάπως ευρύχωρο και αταίριαστο με τη λιτότητα που βασιλεύει στην κοινωνία. «Κοστίζει περισσότερο να το μικρύνω παρά να το συντηρώ ως έχει!» ήταν το σχόλιό της, αποδεικνύοντας πως πράγματι όλα είναι θέμα παιδείας.
Έκλαψα όταν άκουσα τον υπουργό επί των οικονομικών μας, να δηλώνει πως απαλλάσσει από το χαράτσι και την αξία του ηλεκτρικού ρεύματος μια μητέρα με δεκαέξι (16) παιδιά η οποία του έστειλε σχετικό email, αφού πρώτα της υποκλίθηκε.
Που να το φανταστεί πως υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν να πληρώσουν το μικρό αυτό ποσό του χαρατσιού; Και φυσικά, δεν του περνάει από το μυαλό πως ενδέχεται κάποια μητέρα με λιγότερα παιδιά, με δεκαπέντε, με δέκα, με τρία ή ακόμη και με ένα παιδί, να αδυνατεί να πληρώσει αυτό το ασήμαντο ποσό διότι ανήκει στο ένα εκατομμύριο ανέργους ή επειδή ο μισθός μίκρυνε τόσο που δεν φτάνει να καλύψει, φόρους, έκτακτες εισφορές, στεγαστικά δάνεια και ακρίβεια, καθώς δεν φρόντισε, έστω να κάνει έναν πλούσιο γάμο για να έχει μια σχετική οικονομική άνεση τώρα στις δύσκολες μέρες.
Περνώντας στη ΝΔ, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε το θαυμασμό μας για το δράμα του αρχηγού της ο οποίος αναγκάστηκε να βγάλει την αντιμνημονιακή μπέρτα που ανέμιζε το προηγούμενο διάστημα και να φορέσει τα στενά κοστουμάκια της υποταγής που του επέβαλλαν οι γερμανικοί και γαλλικοί οίκοι υψηλής πολιτικής ραπτικής.
Σαν ακροβάτης σε τεντωμένο σχοινί, τόσο ο ίδιος όσο και οι βουλευτές της ΝΔ, δηλώνουν πως δεν συγκυβερνούν αλλά απλώς στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, στην οποία βέβαια, μετέχουν μια χαρά και διακεκριμένα στελέχη της παράταξης. Κάνουν σαφές σε όλους πως δεν αμφισβητούν κανένα από τα μέτρα που πάρθηκαν ούτε και τις αποφάσεις τhς τελευταίας συνόδου κορυφής αλλά ούτε και τα μέτρα που πρέπει να παρθούν για την υλοποίηση αυτών των αποφάσεων. Κατά τα άλλα, δεν συγκυβερνούν!
Κανένας πολίτης δεν έχει ή δεν θα έπρεπε να έχει αυταπάτες ούτε για το έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου ούτε για το κατά πόσο οι εκλογές αποτελούν τη μόνη λύση διότι και το έργο της κυβέρνησης είναι συγκεκριμένο και ο μόνος τρόπος για να μην πραγματοποιηθεί το έργο αυτό είναι η συνεχής διεκδίκηση των πολιτών όπως όλο το προηγούμενο διάστημα.
Δεν άλλαξε τίποτα που να δικαιολογεί την αμηχανία, την προσμονή για κάτι καλύτερο καθώς επίσης και το σταμάτημα των κινητοποιήσεων, των καταλήψεων, των διεκδικήσεων και των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας εκ μέρους των πολιτών.
Το να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε μια πιθανή μελλοντική εκλογική μάχη, η οποία ενδέχεται και να αργήσει πολύ, τη στιγμή που το έγκλημα εις βάρος μας βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, μοιάζει σαν να περιμένουμε να γιατρέψουμε τον άρρωστο μετά το θάνατό του. Τότε όμως θα είναι αργά για όλους και για τον άρρωστο και για τους συγγενείς του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου