Ώς πότε;

Συγγραφή: Θανάσης  Καρτερός

Το 25% των αποδοχών τους χάνουν οι εργαζόμενοι 11 ΔΕΚΟ από τον άλλο μήνα. Αυτό εντέλλεται ο υπουργός Οικονομικών με εγκύκλιό του προς τις διοικήσεις των επιχειρήσεων. Το επιχείρημα εννοείται ότι είναι εθνικού χαρακτήρα: Πρέπει να συμβάλουν όλοι στη δημιουργία του πρωτογενούς πλεονάσματος που προβλέπει ο προϋπολογισμός. Από 'κεί ξεκινούν και εκεί καταλήγουν όλα στην Ελλάδα σήμερα. Από το πρωτογενές πλεόνασμα.

Η προοπτική μάλιστα για τους εργαζόμενους που καλούνται να καταβάλουν τα δέοντα για το έθνος είναι ακόμα χειρότερη: Οι περικοπές θα φτάσουν σταδιακά στο 35%! Ενώ στην ίδια διαδρομή φτώχειας και απόγνωσης βρίσκονται οι συνταξιούχοι και φυσικά οι μικρομεσαίοι -δεν υπάρχουν λεφτά για κατανάλωση, άρα κλείνουν επιχειρήσεις, άρα μεγαλώνει η ανεργία, άρα η χώρα βυθίζεται στην ύφεση και όλο και περισσότεροι άνθρωποι ρίχνονται στον Καιάδα.

Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μου πεις, τα βλέπουμε κάθε μέρα, σχεδόν τα έχουμε συνηθίσει. Αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα. Μέσα σε μια θύελλα μέτρων και περικοπών, σε μια καταιγίδα φόρων και εισφορών, οι άνθρωποι σαν να έχουν χάσει τα αντανακλαστικά τους. Και ο συνασπισμός των δανειστών που κυβερνά τη χώρα σαν να αισθάνεται πολύ σίγουρος ότι τελικά θα περάσει ό,τι θέλει, όσο απεχθές κι αν είναι, με κάποιες αντιστάσεις βεβαίως, με κάποιες απεργίες, κάποιες διαδηλώσεις -αλλά θα το περάσει.

Εξ ου και με μια εγκύκλιο, ψεκάστε - σκουπίστε - τελειώσατε, ο Βενιζέλος δεν έχει κανένα πρόβλημα να κόψει οριζοντίως το 25% των αποδοχών χιλιάδων ανθρώπων. Που σημαίνει να καταδικάσει έναν κόσμο στη φτώχεια, να κόψει από το φαγητό και τη θέρμανσή τους, από το σήμερα και το αύριο των παιδιών τους. Να τους αλλάξει εν μια νυκτί προς το πολύ χειρότερο τη ζωή, όπως έκαναν αυτός και οι συνάδελφοί του και σε τόσους άλλους.

Πρόκειται για άλλη μια σκηνή του δράματος που ζούμε τον τελευταίο καιρό. Και για άλλη μια φορά προκύπτει το βασανιστικό ερώτημα: Πότε οι αντιστάσεις θα γίνουν επιτέλους ικανές να αποτρέψουν την ισοπέδωση; Ας απαντήσουν οι ειδήμονες. Πάλι και πάλι, όμως, κάθε μέρα, με κάθε μέτρο, με κάθε εγκύκλιο, γίνεται πιο φανερή η ανάγκη της Πολιτικής με Π κεφαλαίο. Ενός ενωτικού πόλου αντίστασης, πιο συγκεκριμένα, ικανού να μετατρέψει την αγωνία σε αγώνα...

πηγή