Μετά το απερίγραπτο «σήριαλ» των τελευταίων ημερών, η αδυναμία και η ανικανότητα τόσο του Παπανδρέου όσο και του Σαμαρά να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων είναι εμφανής.
Προσωπικά, δεν βλέπω άλλο δρόμο από την άμεση παραίτηση και των δύο αρχηγών και την οικειοθελή (;) απομάκρυνσή τους από την πολιτική σκηνή. Είναι και οι δύο παντελώς αποτυχημένοι και, θα τολμούσα να πω, επικίνδυνοι. Ο τρόμος που αισθανθήκαμε τις τελευταίες μέρες από τους γελοίους χειρισμούς στο θέμα εκλογής του νέου πρωθυπουργού και η αδίστακτη, επίμονη προσπάθεια στα όρια της απελπισίας, να μεταθέτουν την ευθύνη των αποτυχημένων ενεργειών ο ένας στον άλλον, θα μας κατατρέχουν για καιρό σαν εφιάλτες.
Μια βδομάδα αφήσαμε ό,τι κάναμε και, καθηλωμένοι μπροστά στις τηλεοράσεις, παρακολουθήσαμε τον ευτελισμό των θεσμών, από τους δήθεν στυλοβάτες της Δημοκρατίας. Είδαμε και νιώσαμε το βαθύ κράτος σε όλο του το μεγαλείο. Με μια εκκωφαντική, ανατριχιαστική σιωπή, ο κόσμος έγινε μάρτυρας στα «μπακαλίστικα» παιχνίδια τουςπεριμένοντας τη στιγμή που θα ξεκολλήσουν, επιτέλους, από τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Ας ευχηθούμε ο Παπαδήμος να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες που τον συνοδεύουν αν και φοβάμαι ότι η νέα κυβέρνηση θα απαξιωθεί πριν καν ξεκινήσει το έργο της.
Με συμφεροντολογικούς χειρισμούς, με ψέματα και παραπληροφόρηση, αισθάνομαι πως οι φθαρμένοι «εθνοπατέρες» θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν το παλιό διπολικό μοντέλο που τόσο βολικά μέχρι τώρα προωθεί τα κομματικά τους συμφέροντα και τις γνωστές, κράτος εν κράτει συντεχνίες, τις οποίες πιστά υπηρετούν εδώ και δεκαετίες.
Παρ’ όλα αυτά, το μελανό σημείο της συνεργασίας με την ακροδεξιά θα στοιχειώνει, πιστεύω, τη νέα κυβέρνηση. Είναι η εθνική ενότητα άλλοθι για την αναβίωση ενός εφιάλτη απ’ τον οποίο ο λαός μας πάλεψε και μάτωσε για ν’ απαλλαγεί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου