Ο Γ΄ Παγκόσμιος Οικονομικός Πόλεμος ξεκίνησε.

Του Μενέλαου Γκίβαλου

Αυτή την κρίσιμη περίοδο φαίνεται να κλείνε ο κύκλος της πλήρους ενσωμάτωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σ’ ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο πρότυπο. Ο κύκλος αυτός άνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με την αποτυχημένη απόπειρα να υιοθετηθεί από τις χώρες-μέλη το περίφημο Ευρωσύνταγμα... 

Επειδή, όμως, τότε λειτουργούσαν ακόμα κάποιου είδους δημοκρατικές διαδικασίες, με κορωνίδα το «ΟΧΙ» των Γάλλων πολιτών, εκείνο το Σύνταγμα της Αγοράς –που περιείχε ως πρώτο, απόλυτο άρθρο την απόλυτη ελευθερία της οικονομικής δραστηριότητας– δεν υιοθετήθηκε.

Σήμερα οι δημοκρατικοί θεσμοί έχουν αποδυναμωθεί, αποτελούν «άδειο κέλυφος». Η λαϊκή κυριαρχία, η έκφραση της λαϊκής βούλησης έχουν κι αυτές εξαχνωθεί. Αυτή η ιστορική διαδικασία επιβάλλεται ήδη με ταχείς ρυθμούς στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες, όπου τα κόμματα και τα πολιτικά συστήματα αποτελούν χειραγωγούμενους μηχανισμούς, οι οποίοι καλούνται να διαχειριστούν ένα ακραίο αντι-κοινωνικό και αντι-αναπτυξιακό πρότυπο

.

Μια υπερ-δομή, που εκφράζει τα πλέον ακραία χρηματοπιστωτικά - κερδοσκοπικά συμφέροντα, επιβάλλει την κυριαρχία της, το δικό της Σύνταγμα, τους δικούς της εξουσιαστικούς θεσμούς πάνω στους λαούς, στις εθνικές οικονομίες. Καταργεί τους ιστορικούς πολιτισμούς, τις δημοκρατικές παραδόσεις. Παράγει το δικό της Δίκαιο, το οποίο επικυρώνουν απλώς οι κυβερνήσεις, τα Κοινοβούλια, οι δικαιικοί θεσμοί.

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Ο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ ΑΠΕΘΑΝΕ: ΖΗΤΩ Ο ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ!

Το ιστορικό δίλημμα που προκύπτει δεν είναι θεωρητικό: Αφορά στην ίδια τη μοίρα και την προοπτική των ευρωπαϊκών λαών, την επιβίωση των πολιτών μέσα σ’ ένα οικονομικο-πολιτικό καθεστώς που προσδιορίζει ως ιστορικούς του αντιπάλους τα εισοδήματα, τα κοινωνικά δικαιώματα, τις δημόσιες - κρατικές δραστηριότητες, οι οποίες συνέβαλαν μέχρι σήμερα στην αναπαραγωγή της κοινωνίας.

Δεν πρόκειται, όμως, μόνο για μια Συμφωνία που επιβάλλει αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και οδηγεί ευθέως σε μια Ευρώπη και μια Ευρωζώνη πολλών ταχυτήτων. Στην πράξη, τα όσα επέβαλε η Γερμανία και οι «πρόθυμοι» σύμμαχοί της οδηγούν σ’ ένα μηχανισμό αυτοκαταστροφής, διαμορφώνουν συνθήκες που πυροδοτούν την κατάρρευση της Ευρωζώνης και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ήδη εξασθενημένη ευρωπαϊκή ελίτ δεν μπορεί να απαντήσει στο ιστορικό ερώτημα, εάν, δηλαδή, η Ευρώπη μπορεί να χαράξει αναπτυξιακή πορεία, εάν μπορεί να διαμορφώσει συνθήκες και δομές αλληλεγγύης, εάν έχει τη βούληση και την ισχύ να αντιπαρατεθεί με τα στυγνά χρηματοπιστωτικά συμφέροντα και να οριοθετήσει –αν μη τι άλλο– τη δράση τους και την παρέμβασή τους.

Το Τείχος του Βερολίνου έπεσε εδώ και δύο δεκαετίες. Σήμερα, όμως, χτίζεται ένα νέο τείχος, μέσα στο οποίο εγκλωβίζονται οι λαοί. Πρόκειται ΓΙΑ ΤΗ «ΦΥΛΑΚΗ» ΤΟΥ ΕΥΡΩ, ΜΕ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ. Το νέο «ιστορικό υποκείμενο», το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, δεν επενδύει, δεν δεσμεύεται, δεν διακινδυνεύει πάνω σε μια πραγματική παραγωγική - οικονομική δομή.

Τζογάρει πάνω στη ζωή, στη μοίρα των ανθρώπων, στην επιβίωση των κοινωνιών. Ισοπεδώνει τις εθνικές οντότητες, ευτελίζει τις πανανθρώπινες κοινωνικές και ανθρώπινες αξίες. Δεν έχει «πρόσωπο», κινείται στο σκότος και στην ανωνυμία... Χρησιμοποιεί τα κόμματα και τους πολιτικούς ως «γκαουλάιτερ», στο ρόλο του τρομοκράτη και του διώκτη των πολιτών.

Αυτό το ρόλο διεκπεραιώνουν στη χώρα μας η κυβέρνηση και ο εκπρόσωπος του διεθνούς τραπεζικού συστήματος Λουκάς Παπαδήμος. Στην πράξη, αποτελούν διορισμένους διαμεσολαβητές, ένα είδος δικαστικού κλητήρα, που επιδίδει στους πολίτες, στον ελληνικό λαό, κατασχετήρια της εθνικής περιουσίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων, της εργασίας, του μισθού, της σύνταξής τους. Ο Λουκάς Παπαδήμος, μάλιστα, αμέσως μετά το πέρας της έκτακτης Συνόδου, μας προειδοποίησε ότι θα έρθουν και νέα μέτρα, ενώ απομακρύνονται στο βάθος του ορίζοντος οι εκλογές, αφού η Δημοκρατία έχει γίνει... ενοχλητική και οι διαδικασίες της αποτελούν πάρεργο...

Η Ευρώπη σήμερα παίρνει τη μορφή ενός μηχανισμού παραγωγής αντιθέσεων οικονομικών, κοινωνικών, εθνοτικών, με καινοφανές, μάλιστα, φαινόμενο το νέο είδος ρατσισμού, που θεμελιώνεται στις εθνικές - οικονομικές ανισότητες. Ένας τρίτος –οικονομικός αυτή τη φορά– πόλεμος ξεσπά στην καρδιά της Ευρώπης. Το Δ’ Ράιχ εξαπολύει την επίθεσή του με τα σύγχρονα «πάντσερ», τα Μνημόνια, και οι λαοί της ηπείρου μας καλούνται για άλλη μια φορά να προασπίσουν τα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια και τον πολιτισμό τους. 

πηγή