Ξαφνικά, ένα σωρό μέχρι χθες επιτελείς του Γιώργου Παπανδρέου, οι διακεκριμένοι υπουργοί της κυβέρνησης που μας κουβάλησε την τρόικα και υπέγραψε Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα, «βλέπουν» το φως το αληθινόν και ψάχνουν τρόπο να δηλώσουν ότι δεν έχουν αυτοί την ευθύνη, αλλά... άλλοι!
ΠΟΙΟΙ άλλοι; Αυτό το προσπερνούν χωρίς να το ξεκαθαρίσουν, όπως προσπερνούν οι τηλεπερσόνες τα συνεχή λάθη τους. Αφήνουν απλώς να εννοηθεί ότι αυτοί, που ουδέποτε διαφώνησαν, που συνυπέγραψαν τα πάντα, που άσκησαν πολεμική και στην παραμικρή, λάιτ, διαφωνία, είναι αθώοι του αίματος.
ΜΟΝΟΣ ένοχος, προφανώς, ο μέχρι πρότινος πρωθυπουργός, ο μόνος δηλαδή από όλους τους που αναγκάστηκε, κατόπιν λαϊκής κατακραυγής και έξωθεν απαρέσκειας, να σηκωθεί από την καρέκλα του και να βρεθεί, υποχρεωτικά, σε αναζήτηση άλλης. Ακόμη, δειλά δειλά είναι αλήθεια, καθώς η γενναιότητα δεν είναι ίδιον των επαγγελματιών της πολιτικής, οι στελεχάρες ρίχνουν ευθύνες και στην τρόικα των δανειστών που «πίεσε πολύ» για τα μέτρα. Σαν να είναι μικρά παιδιά, δηλαδή αποποιούνται την ευθύνη τους «δείχνοντας» τον... ξάδελφο που τους παρέσυρε και τα άλλα... γειτονόπουλα!
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ώρα, οι «άλλοι», οι στελεχάρες του ΔΝΤ, τα... γειτονόπουλα του νεοφιλελευθερισμού, συμφωνούν με τους «δικούς» μας ότι τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, αλλά και αυτοί αποποιούνται τις ευθύνες και τις επιρρίπτουν στους δικούς μας, που τους βρίσκουν ανεπαρκείς.
ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ! Η ανεπάρκεια δεν είναι αποκλειστικό γνώρισμα της ελληνικής πολιτικής ελίτ. Αλλά και οι ευθύνες δεν μπορούν να βαραίνουν αποκλειστικά τους «απ' έξω». Γιατί όλοι τους, ημεδαποί και αλλοδαποί, από το ίδιο νεοφιλελεύθερο συναξάρι πήραν τις συνταγές. Ολοι τους, με εντυπωσιακή σύμπνοια, στρατεύτηκαν στην υλοποίησή τους. Και όλοι αυτοί οι πολιτικοί φωστήρες αδιαφόρησαν για κάθε κριτική φωνή και κάθε λαϊκή αντίδραση.
ΑΠΛΩΣ, τώρα, όλοι τους, σε εντυπωσιακή σύμπνοια και πάλι, ξέρουν ότι οι ξέρες είναι... απέναντι, ότι η ρότα που χάραξαν έχει πολύ default, και όχι εγγυημένα επιλεκτικό, και ότι οι μέρες που έρχονται θα αναζητήσουν ενόχους. Τι ευκολότερο λοιπόν από το να ρίχνουν ευθύνες ο ένας στον άλλον;
ΓΙΑΤΙ για εμάς, τους πολλούς, τους απλούς πολίτες, που πληρώνουμε τοις μετρητοίς τις επιλογές άλλων στην πλάτη μας, το μόνο που θα είχε νόημα θα ήταν να αλλάξει η ρότα της αποτυχίας. Να διερευνηθούν οι δυνατότητες μιας ανάπτυξης σε άλλα πρότυπα. Να αμφισβητηθούν τα κρίσιμα ζητήματα της εξάρτησης και της υποτέλειας.
ΑΛΛΑ αυτό, κι ας είναι η μόνη πολιτική διεξόδου, δεν μπορούν να το κάνουν στελέχη που στήριξαν την ανάδειξή τους στην εξάρτηση και τη διαπλοκή. Ο πολιτικός χαμαιλεοντισμός, οι παρασκηνιακές συμφωνίες, το άλλο δηλώνουμε και άλλο είμαστε, μας έφεραν μέχρι εδώ.
ΑΝ ΔΕΝ τελειώσουμε με αυτά και τους εκπροσώπους τους, δεν έχουμε αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου