Βούτυρο στο ψωμί των οπαδών του νόμου, της τάξης και της κοινής λογικής τα γεγονότα της Πέμπτης στον ιερό βράχο της Ακρόπολης των Αθηνών. Τι ντροπή, άρχισαν να λένε. Μας έκαναν ρεζίλι διεθνώς μερικοί απείθαρχοι εργαζόμενοι στο υπουργείο Πολιτισμού. Τι ντροπή! Πράγματι. Είναι δυνατόν να εργάζεσαι στο υπουργείο Πολιτισμού της χώρας που φώτισε με τον πολιτισμό της ολόκληρη την Ευρώπη και να καταφεύγεις, για να μην μείνεις άνεργος, στη μεγίστη ιεροσυλία καταλαμβάνοντας αυτό το ιστορικό μνημείο, μπροστά μάλιστα σε τόσο ξένο κόσμο;
ΟΠΟΙΟΣ δεν έχει βιώσει τον εφιάλτη της ανεργίας, μπορεί και να μην κατανοεί τι σημαίνει απελπισία και πού μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο. Όποιος δεν μπορεί ούτε να φανταστεί τι σημαίνει να θέλεις να εργαστείς για να στηρίξεις την οικογένειά σου και να μεγαλώσεις με αξιοπρέπεια τα παιδιά σου, αλλά δεν βρίσκεις δουλειά και, ακόμα χειρότερα, δεν φαίνεται καμία προοπτική, τι μπορεί να πει; Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από αυτό της καταρράκωσης της αξιοπρέπειας και της υπερηφάνειας ενός εργαζόμενου και ειδικά ενός οικογενειάρχη. Ο ψυχικός πόνος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αφόρητος. Υπάρχουν μάλιστα στιγμές που ο θάνατος φαντάζει σαν λύτρωση. Τι συζητάμε τώρα; Με ποιους το κουβεντιάζουμε;
ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ανθρώπινες αξίες μιλάμε, διάολε. Αυτές που αντιμετωπίζονται με πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα κυνισμό, από χαμογελαστούς ναρκισσευόμενους, άπειρους και σε πολλές περιπτώσεις ανίκανους πολιτικούς, που θεωρούν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους απλώς πιόνια, εθελοντές για τα πειράματα των δανειστών μας. Κατέστρεψαν την Ελλάδα και διέφθειραν τους Έλληνες με το κυβερνητικό τους έργο αδιαφορώντας για το μέλλον του τόπου. Η εξουσία, αν όχι για όλους, σίγουρα για τους περισσότερους, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια απολαυστική ηδονή. Ηδονή και μέσον γρήγορου πλουτισμού. Και αφού χρεωκόπησαν ολόκληρη τη χώρα, τώρα υπηρετούν τους εκμεταλλευτές της παραχωρώντας σε αυτούς όλη την εξουσία, αναλαμβάνοντας αυτοί τον ρόλο του διαχειριστή.
ΜΑΣ ΕΚΒΙΑΣΑΝ με το δίλημμα Μνημόνιο ή χρεωκοπία. Αποδείχτηκε πως το συγκεκριμένο Μνημόνιο ήταν η ταχύτερη οδός για αυτό το οποίο έπρεπε να αποφύγουμε. Τα τεράστια ελλείμματα ανδρείας και πατριωτισμού κρύβονται πίσω από θεατρικούς ρόλους συμπόνοιας. Άλλα όμως λένε στις κατ' ιδίαν συναντήσεις με τους ξένους αξιωματούχους. Είναι τρομερό, ένα χρόνο μετά την ανάληψη της ευθύνης διακυβέρνησης του τόπου, να παίρνουν συνεχώς εισπρακτικά φορολογικά μέτρα, τα οποία φέρνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Λιγότερα έσοδα για το κράτος, συρρίκνωση του εισοδήματος των νοικοκυριών, ασφυξία μέχρι θανάτου στην αγορά, δραματική εκτόξευση της πραγματικής ανεργίας.
ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ο κοσμοπολίτης πρωθυπουργός μας, θαυμαστής του αμερικανικού μοντέλου, για νέες μοντέρνες ιδέες, για την πράσινη ανάπτυξη, για ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος, το οποίο μάλιστα κάποια στιγμή αποκάλεσε “Δανία του Νότου”. Μπούρδες! Συγγνώμη για την έκφραση, αλλά αυτή είναι η καταλληλότερη για την περίστασή μας. Ποια πράσινη ανάπτυξη μωρέ; Αυτά τα επικίνδυνα, βρώμικα κατάλοιπα από τα πετρέλαια των εμίρηδων, που καμιά σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα δεν χρησιμοποιεί για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τι το πράσινο έχουν; Τι το πράσινο και αναπτυξιακό έχουν τα καζίνο και τα φρουτάκια σε κάθε γειτονιά; Από πού αντλείται το δικαίωμα να παρακάμπτετε τους νόμους για αυτές τις σκοτεινές μπίζνες; Έχει βγει κανείς από σας ή τέλος πάντων κάποιος δικός σας άνθρωπος στην αγορά, να δει να ακούσει και να σας ενημερώσει για το τι γίνεται στην κοινωνία;
ΜΠΟΡΕΙ εσείς να σταματήσατε να πληρώνετε για να πιάσετε το πλάνο που σας διέταξαν, αλλά το ίδιο γίνεται πλέον και στην αγορά. Κανείς δεν πληρώνει κανέναν και σύντομα κανείς δεν θα πληρώνει ούτε το κράτος. Έτοιμες να βάλουν λουκέτο είναι περίπου 150.000 επισιτιστικές επιχειρήσεις, που δεν βγάζουν πλέον ούτε τα έξοδά τους. Η οικοδομή, η κινητήριος δύναμη της ελληνικής οικονομίας, έχει καταρρεύσει ενώ ο τουρισμός συρρικνώνεται 10% κάθε χρόνο. Στα πρώτα μέτρα για να τονωθεί η αγορά έβαλαν μπρος, πριν από ένα χρόνο, ένα κοινοτικό πρόγραμμα, το οποίο βάφτισαν πράσινο και περιλάμβανε επιδοτήσεις για αλλαγές κλιματιστικών, αντικατάσταση κουφωμάτων με σύγχρονα αλουμινίου και μονωτικά επιχρίσματα στα σπίτια. Όλο όμως το ποσό πήγε για τα εισαγόμενα κλιματιστικά βουλιάζοντας τον κλάδο του αλουμινίου και των χρωμάτων, που είναι εγχώριοι βιομηχανικοί τομείς με αξιόλογα, σε διεθνή σύγκριση, προϊόντα. Ενισχύσαμε την οικονομία της Ιαπωνίας και θάψαμε της Ελλάδας! Μεγάλο κατόρθωμα. Δεν ξέρω τι θα συμβεί στις περιφερειακές εκλογές. Είμαι όμως βέβαιος πως αυτός ο χειμώνας θα είναι πολύ θερμός. Η χιονοστιβάδα της οργής άρχισε να μεγαλώνει επικίνδυνα.
πηγή
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου