Κύριε Διευθυντά
Η εθνική εορτή
μιας χώρας μπορεί να είναι αφιερωμένη σε πολλά πράγματα: στην ημέρα της ανεξαρτησίας της, στον προστάτη της άγιο, σε μια πολεμική της νίκη. Σε όλες σχεδόν τις χώρες, οι εθνικές εορτές γιορτάζονται με παρελάσεις. Και κανείς δεν ντρέπεται γι΄ αυτό. Στην Αμερική, η εθνική εορτή της 4ης Ιουλίου γιορτάζεται με παρελάσεις και πυροτεχνήματα. Με παρελάσεις γιορτάζεται την 14η Ιουλίου η πτώση της Βαστίλλης στη Γαλλία και την 12η Οκτωβρίου η ημέρα του Χριστόφορου Κολόμβου στην Ισπανία.
***********
Όπως όλα
τα θρησκευτικά και εθνικά σύμβολα, η σημαία δεν έχει μία και μοναδική σημασία. Μπορεί να είναι ένα συντηρητικό αλλά και ένα επαναστατικό σύμβολο. Καλλιτέχνες και επαναστάτες την έχουν πολλές φορές τσαλαπατήσει, κάψει ή βεβηλώσει. Στη μακραίωνη ιστορία της, όμως, κανείς δεν τη βεβήλωσε περισσότερο από το ίδιο το κράτος. Πράγμα που μας φέρνει στον νου εκείνο που έγραφε πριν από μερικά χρόνια για τη σημαία μια δωδεκάχρονη Αμερικανίδα μαθητριούλα.
***********
«Τη σημαία
πρέπει να την αντιμετωπίζεις με σεβασμό. Είναι παράνομο να την αφήνεις να πέφτει στο χώμα. Κανείς δεν νοιάζεται αν ένας άστεγος κοιμάται κατάχαμα. Κανείς δεν σκύβει να τον σηκώσει και να τον πιάσει να μη βραχεί. Αυτό δείχνει πόσο πιο σημαντική είναι η σημαία. Τα παιδιά τής ορκίζονται πίστη κάθε μέρα στα σχολεία. Κανείς δεν ορκίζεται πίστη στη δικαιοσύνη και την ισότητα. Κανείς δεν σέβεται το δικαίωμα για έναν καλό μισθό, ένα πιάτο φαΐ, ένα κρεβάτι στο νοσοκομείο. Μα όλοι σεβόμαστε αυτό το κομμάτι πανί που είναι η σημαία μας».
Του Ρούσσου Βρανά Μετά τιμής ο Στειριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου