Του Θανάση Αθανασίου
Όταν άκουσα στις ειδήσεις για το κείμενο των 32 «προσωπικοτήτων», προτού να το έχω διαβάσει και χωρίς να γνωρίζω τους υπογράφοντες, είπα, απευθυνόμενος στον εαυτό μου: επιτέλους, έστω και αργά, μιλούν δημόσια κάποιοι άνθρωποι του συγγραφικού, πανεπιστημιακού κατεστημένου, κάποιοι άνθρωποι της τέχνης που κατά τεκμήριο ασκούν ευρύτερη επιρροή στην κοινωνία! Όταν, ωστόσο, το διάβασα -με πολλή προσοχή, όπως όφειλα- κατάλαβα το… υπονοούμενο και χαμογέλασα πικρά!
Ομολογώ ότι ταλαντεύτηκα αν άξιζε ή όχι να ασχοληθώ με το βαρύγδουπο και σοβαροφανές αυτό κείμενο των «32″, αλλά είπα, τελικά, να θέσω στους «τολμηματίες» ορισμένα ερωτήματα, έτσι… προς χάριν της κοινής λογικής και μόνο.
Ως υπεύθυνοι πολίτες νιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στον δημόσιο λόγο», μας λένε, με δραματικό τόνο! Προς στιγμήν, σκέφτεται κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί, προφανώς, ζούσαν απομονωμένοι σε κάποια γυάλα επί 35 χρόνια και ξαφνικά έπεσαν, ίσως με αλεξίπτωτα, στη χώρα των ιθαγενών και είδαν και έπαθαν και αναφώνησαν με αποτροπιασμό: «άπαπααα… τι λαϊκισμός και τι ανευθυνότητα …θεέ μου…»! Τους ρωτάμε, λοιπόν, εμείς οι ιθαγενείς: όλες τις περασμένες δεκαετίες που η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. «παρήγε», «δίδασκε» και εφάρμοζε συστηματικά λαϊκισμό και παραπλάνηση και ανευθυνότητα και διαφθορά γιατί δεν τολμούσατε; Δεν το είχατε αντιληφθεί; Δεν θέλατε; Είχατε άλλα, πιο αποδοτικά ..ενδιαφέροντα;
Ακόμη, κάνουν «έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να παραμερίσουν ιδιοτέλειες… προσχηματικές αντιμαχίες και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους Έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα»… Όλες οι πολιτικές δυνάμεις, λοιπόν, στο ίδιο τσουβάλι. Δεν κυβέρνησε, άραγε, το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. τον τόπο αυτό; Δεν είναι αυτοί που οδήγησαν συστηματικά τη χώρα και τους εργαζομένους στην καταστροφή; Δεν είναι αυτά τα κόμματα που παραπλανούσαν τους Έλληνες τους οποίους μετέτρεψαν από πολίτες σε κομματικούς πελάτες; Ποιοι, άραγε, έχουν την ευθύνη για την υπονόμευση και την «υποθήκευση του μέλλοντος… των νέων και των επερχόμενων γενεών»; Προφανώς, η τόλμη των «32″ εδώ… στομώνει! Δεν θέλουν να γνωρίζουν γιατί και πώς φτάσαμε ως εδώ! Απλώς, κάποια… κακά πνεύματα μας έσπρωξαν. Κανένας δεν ευθύνεται… Είναι η «περί διαγραμμάτου» παραλλαγή του «μαζί τα φάγαμε» του ανεκδιήγητου Πάγκαλου.
«Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια…». Μας διδάσκουν οι παμμέγιστοι! Απορεί, κανείς, πραγματικά, με το επιτιμητικό ύφος και με την «αφ’ υψηλού», σχεδόν αλαζονική γραφίδα των «τολμηματιών». Επί δεκαετίες που τα κυβερνώντα κόμματα του δικομματισμού μακέλευαν ποικιλοτρόπως τον τόπο φαίνεται ότι τα «σημεία των καιρών» δεν τους έδιναν κανένα «σήμα», ή μήπως οι υπογράφοντες το κείμενο είχαν κατεβάσει τις κεραίες τους και δεν λάβαιναν τα σήματα προτιμώντας, για δικούς τους λόγους, πολλοί από αυτούς, να συγχρονίζονται με τις συχνότητες των «εκσυγχρονιστών» του ΠΑΣΟΚ ή των «ανανεωτών» της Ν.Δ.; Όταν η ιδιοτέλεια και η διαφθορά που ξεκινούσε από τα κυβερνώντα κόμματα γενικευόταν και έπνιγε κάθε δημιουργικό αρμό της ελληνικής κοινωνίας, προφανώς, αυτό δεν υποθήκευε τον τόπο, αφού, οι «32″, είχαν ήσυχη τη συνείδησή τους, τότε. Άλλοι, απ’ αυτούς, δίδασκαν σπουδαία πράγματα στο πανεπιστήμιο, έπαιρναν προαγωγές σε ανώτερες καθηγητικές βαθμίδες, σίγουρα αξιοκρατικά και χωρίς συνάφεια με την εξουσία, άλλοι έκαναν τέχνη και πολιτισμό, ασκούσαν την επιστήμη τους και τα προσοδοφόρα επαγγέλματά τους, και όλη η κοινωνία προχωρούσε ρολόι. Όλα ήταν… ανιδιοτελή, αδιάφθορα, υπεύθυνα, αξιοκρατικά, αξιοπρεπή, η κοινωνία έσφυζε από υγεία! Αν δεν ήταν έτσι, σίγουρα οι τολμηματίες θα είχαν τολμήσει και τότε…
Όμως, οι «32″ βλέποντας, σήμερα, «τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα» αντιλαμβάνονται ότι για τη σωτηρία της χρειάζονται «θυσίες». Φυσικά, δεν μας λένε πώς αξιολογούν την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ επί ενάμιση χρόνο. Δεν μας λένε ποιοι έχουν κάνει θυσίες μέχρι τώρα και τι αποτέλεσμα είχαν. Και φυσικά δεν μας λένε ποιους καλούν να κάνουν πάλι και άλλες θυσίες. Μήπως, άραγε, δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν το ΠΑΣΟΚ; Την οικονομική ολιγαρχία; Τις συντεχνίες, τις ποικίλες νομενκλατούρες και το βαθύ πασοκικό κράτος; Πόσο υπεύθυνη είναι, άραγε, μια τέτοια στάση αποσιώπησης; Πόσο τυφλός ή υποκριτής μπορεί να είναι κανένας και πώς δικαιούται να «δασκαλεύει» τον ελληνικό λαό για να δέχεται θυσίες και πάλι θυσίες που του επιβάλλει ένα πολιτικό σύστημα που λεηλάτησε και διέλυσε συνειδητά τη χώρα; Με ποιο πολιτικό ήθος απευθύνουν, τότε, τις βαρύγδουπες «εκκλήσεις» τους οι εν λόγω «32″;
Οι θυσίες, όμως, χρειάζονται, λέει, εκτός από τη σωτηρία της χώρας και για «την ανάκτηση της αξιοπρέπειας»! Της αξιοπρέπειας… Βέβαια, ουδόλως τους απασχολεί η αξιοπρέπεια των ανθρώπων του μόχθου, των μισθωτών, των συνταξιούχων, των ανέργων, των νέων, των μικροεπαγγελματιών! Δεν διερωτώνται πόση αξιοπρέπεια τους έχει αφήσει ο κύριος Παπανδρέου και οι κλίκες που εκπροσωπεί όταν αφήνουν στο απυρόβλητο την κρατικοδίαιτη ολιγαρχία και τις ισχυρές συντεχνίες, τους εκ συστήματος μεγάλους φοροφυγάδες, τους ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους που έχτισαν περιουσίες κλέβοντας για να κλέβει από τους ανθρώπους του μεροκάματου το ψωμί τους, το ψωμί των παιδιών τους, το μέλλον της νεολαίας.. Δεν διερωτώνται τι σημαίνει το νέο «πακέτο μέτρων» που έχει αποφασίσει ο ΓΑΠ και η παρέα του για την αξιοπρέπεια των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Αυτοί, προφανώς, δεν είναι στον κύκλο των ανθρώπων που πρέπει να έχουν αξιοπρέπεια. Αυτοί γεννήθηκαν για να κάνουν θυσίες και να τρέφουν και να εκτρέφουν το καθεστώς της διαφθοράς και της μειοδοσίας που κυβέρνησε επί 35 χρόνιο τον τόπο. Ούτε τους νοιάζει που ο απλός κόσμος έχει οδηγηθεί σε απόλυτο αδιέξοδο οικονομικό και ψυχολογικό. Αύξηση των αυτοκτονιών, της κατάθλιψης, των ψυχικών παθήσεων επιβεβαιώνει η ψυχιατρική εταιρεία. Όμως αυτά είναι λεπτομέρειες. Σημασία έχει να εξακολουθήσουν τα «υποζύγια» να κάνουν θυσίες και άλλες θυσίες αφού μας το λένε επίσημα και σοβαρά οι ανώτεροι 32 πνευματικοί άνθρωποι του τόπου!
Δυστυχώς, επιβεβαιώνεται, πάλι και σήμερα, ότι οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος και της ελληνικής κοινωνίας είναι πολύ βαθιά ριζωμένες. Η Ελλάδα και οι εργαζόμενοι οδηγούνται σε τριτοκοσμικού τύπου φτώχεια με την κοινωνία διαλυμένη τις πλουτοπαραγωγικές πηγές ξεπουλημένες υπό την εποπτεία της ντόπιας και της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας, των κλικών και των άνομων συμφερόντων, που αντιπροσωπεύονται από το σάπιο πολιτικό σύστημα που σήμερα εκφράζεται κυβερνητικά από το ΠΑΣΟΚ. Στοιχείο της μεταπολιτευτικής παθογένειας υπήρξε η ενσωμάτωση, μέσα από διάφορους δρόμους – με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις – των διανοουμένων, των ακαδημαϊκών, των ανθρώπων της τέχνης, που έτσι υπηρέτησαν άμεσα ή έμμεσα το πιο άθλιο σύστημα που βίωσαν ποτέ οι Έλληνες μεταπολεμικά, αν εξαιρέσουμε την περίοδο της δικτατορίας. Χαρακτηριστική εκδήλωση της παθογένειας αυτής, σήμερα, αποτελεί το κείμενο των «32″ που με δραματικό τρόπο μας υπενθυμίζει πως «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου