Τώρα που πέρασε το κύμα του ωκεάνιου ψεύδους και αποδείχθηκαν μπλόφα τα περί 5ης δόσης, χρεοκοπίας και επιστροφής στη δραχμή, έρχεται το σαρωτικό κύμα του πλήρους εξανδραποδισμού. Της πραγματικής οικονομικής παράδοσης και υποδούλωσης της χώρας στους εντολείς και δυνάστες, τους δανειστές και τους εταίρους μας: Το νέο δάνειο θα συνοδευτεί από ασφυκτικούς όρους και σκληρές ενυπόθηκες εγγυήσεις. Όλα στο σφυρί.
Δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, κερδοφόρες επιχειρήσεις. Όλα... Ταυτόχρονα όμως ένα άλλο κύμα ταράζει τον ύπνο των προθύμων και απειλεί ευθέως την ισορροπία του συστήματος εξουσίας. Το κύμα των αγανακτισμένων Ελλήνων, που πλημμυρίζουν το Σύνταγμα, που κατέκλυσαν τα Προπύλαια και προκαλούν αμηχανία σε όλο το εξουσιαστικό πλέγμα.
Αν υπάρχει κάτι καινούργιο, αξιοσημείωτο και αισιόδοξο, δεν είναι ούτε η εξασφάλιση του νέου δανείου ούτε η όντως ρωμαλέα επιστολή των 16 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ούτε, βέβαια, η πιθανότης... ανασχηματισμού. Ούτε καν το ενδεχόμενο να καταφύγει ο πρωθυπουργός σε εκλογές δεν έχει τόση σημασία, όσο η δυναμική του νέου, ανεξέλεγκτου κινήματος των «Αγανακτισμένων». Και μαζί του, τα πυκνά σημάδια δυναμικής αντίδρασης του κόσμου, που είχαν αναφανεί σποραδικά από το Μνημόνιο και εντεύθεν, με γιουχαΐσματα, προπηλακισμούς πολιτικών και γιαουρτώματα. Τα είδαμε προσφάτως στην πολιορκημένη Βουλή, στην Κέρκυρα και στην Αργυρούπολη... Τελικά είχε δίκιο ο πρωθυπουργός όταν έλεγε «Θα μας πάρουν με τις πέτρες»...
Εκείνο που δεν καταλαβαίνει το έντρομο σύστημα εξουσίας, πολιτικό και μιντιακό, είναι ότι ο ειρηνικός χαρακτήρας των αγανακτισμένων συγκεντρώσεων συνυπάρχει στην καρδιά της κοινωνίας με μιαν ανεξάντλητη οργή. Με μιαν εδραιωμένη πεποίθηση, επίσης, η οποία συνοψίζεται στα συνθήματα περί κλεφτών και προδοτών. Επομένως, η πολιορκία των βουλευτών –αλλά και τα γεγονότα στην Κέρκυρα και την Αργυρούπολη– δεν εκφράζουν μεμονωμένες ομάδες, αλλά ευρύτατο τμήμα της κοινωνίας. Αποδείχθηκε καθαρά στην πολιορκία του κ. Πεταλωτή: Όταν μαθεύτηκαν τα γεγονότα από τα βραδινά δελτία, η δράκα των πενήντα ατόμων μετεβλήθη αστραπιαία σε πλήθος. Κανένας δεν κάλεσε τους ανθρώπους που συνέρρεαν εκεί. Κανένα κόμμα, καμία οργάνωση. Αυτοβούλως προσήλθαν, ακούγοντας βερεσέ τους βρυχηθμούς του κ. Πεταλωτή, που προσπαθούσε αμήχανα και συκοφαντικά να ταυτίσει τους αγανακτισμένους της Αργυρούπολης με τις ακροδεξιές ομάδες του φαιού παρελθόντος...
Ενδεικτική του πανικού από τον οποίο διακατέχεται το σύστημα εξουσίας είναι η οργίλη αντίδραση των εκπροσώπων του, μετά την πολιορκία των βουλευτών, καθώς και οι κινδυνολογικές αναφορές στον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία. Ότι τάχα κινδυνεύουν. Ότι η πολιορκία και οι επιθέσεις εναντίον βουλευτών, καθώς και τα συνθήματα για κλέφτες και προδότες, έχουν ακροδεξιά αφετηρία και λαϊκιστικό περιεχόμενο... Οποίος στρουθοκαμηλισμός και αυταπάτη συγχρόνως: Αν κάποιοι υπονόμευσαν με τη συμπεριφορά τους τον Κοινοβουλευτισμό, αν κάποιοι διέσυραν την έννοια της δημοκρατίας, αν κάποιοι αποδείχθηκαν ανάξιοι του ρόλου που τους ανέθεσε ο λαός, αν κάποιοι κατέστησαν αναξιόπιστο το πολιτικό σύστημα, αν κάποιοι επιδότησαν ή ανέχθηκαν με πράξεις και παραλείψεις τη διαφθορά, ε, αυτοί είναι οι εντός του Κοινοβουλίου και όχι ο κόσμος που τους αποδοκιμάζει, τους υβρίζει και τους απαξιώνει... Δεν προσβάλλουν τον Κοινοβουλευτισμό, δεν υπονομεύουν τη δημοκρατική τάξη αυτές οι οργισμένες εκδηλώσεις. Αντίθετα, υπερασπίζονται τη χαμένη τιμή των θεσμών. Και αποθεώνουν την έννοια της λαϊκής συμμετοχής, την έγνοια για την πατρίδα και το μέλλον της...
Είναι τραγική η εικόνα των πυλώνων του συστήματος μπροστά στις ακαθοδήγητες λαοθάλασσες. Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, ασθμαίνουσα στα υπόγεια των δημοσκοπήσεων αλλά θαμώνας των μίντια, αναρωτήθηκε πονηρά ποιοι χρηματοδότησαν τη συγκέντρωση του Μίκη Θεοδωράκη στα Προπύλαια. Προφανώς εννοούσε τα χρήματα που δόθηκαν στο ταξί για να φέρει τους ομιλητές. Ίσως και τις... πανάκριβες μικροφωνικές εγκαταστάσεις, που κοστίζουν όσο μια σχάρα από ψυγείο Siemens. Συγκινητική η εμμονή της κ. Μπακογιάννη στη διαφάνεια... Εξίσου συγκινητικές ήσαν και οι αναφορές ορισμένων γραφιάδων για την κατάσταση στο Πανεπιστήμιο, για την οποία, όπως έγραψαν, δεν ενδιαφέρεται ο πρύτανης κ. Πελεγρίνης, ο οποίος τυρβάζει περί άλλα. Έτσι είπαν οι ευαίσθητοι, αδυνατώντας να κρύψουν τον εκνευρισμό τους για την πρωτοβουλία του κ. Πελεγρίνη να προσκαλέσει τη «Σπίθα» και τον Μίκη στα Προπύλαια. Όταν μάλιστα διαπίστωσαν ότι η συγκέντρωση ήταν μεγαλειώδης, εξάντλησαν ολόκληρο το οπλοστάσιο του φτηνού εξυπνακισμού, της δυσανεξίας και της πολεμικής εναντίον των διοργανωτών. Κι έχουν δίκιο από τη σκοπιά τους: Πώς να αντέξουν οι εστέτ τόσο κόσμο συναγμένο στην καρδιά της Αθήνας...
Δυστυχώς, από την ίδια έπαλξη μίλησαν, με την «έκκληση» προς τις πολιτικές δυνάμεις, και οι 32 διανοούμενοι. Παθιασμένοι υπερασπιστές του Μνημονίου οι περισσότεροι εξ αυτών, δεν είχαν το θάρρος να το πουν καθαρά, όπως έχουν δικαίωμα. Κρύφτηκαν πίσω από τις λέξεις, έκρυψαν τον ακραιφνή μνημονιακό προσανατολισμό τους και προσπάθησαν να εξισώσουν θύτες και θύματα, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους. Λες και υπέχουν τις ίδιες ευθύνες... Δεν άντεξαν, βέβαια, και όσα ανέφεραν κρυπτικά και υπαινικτικά στο κείμενο, τα είπαν αργότερα νέτα σκέτα στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις. Έτσι, θα καταλάβει ο πάσα εις ότι την «έκκλησή» τους θα μπορούσε να την υπογράψει πρώτος ο πρωθυπουργός του Μνημονίου. Και ο Παπακωνσταντίνου. Και η Μέρκελ, ο Όλι Ρεν, ο Γιούνκερ, ο Τρισέ – και εκείνη η πρόθυμη, η κ. Δαμανάκη, η οποία πρωτοστάτησε στον ωμό εκβιασμό των τελευταίων ημερών... Είναι κρίμα για αρκετούς από τους 32. Διότι πρόκειται για σοβαρούς ανθρώπους εγνωσμένης αξίας...
Αν υπάρχει κάτι καινούργιο, αξιοσημείωτο και αισιόδοξο, δεν είναι ούτε η εξασφάλιση του νέου δανείου ούτε η όντως ρωμαλέα επιστολή των 16 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ούτε, βέβαια, η πιθανότης... ανασχηματισμού. Ούτε καν το ενδεχόμενο να καταφύγει ο πρωθυπουργός σε εκλογές δεν έχει τόση σημασία, όσο η δυναμική του νέου, ανεξέλεγκτου κινήματος των «Αγανακτισμένων». Και μαζί του, τα πυκνά σημάδια δυναμικής αντίδρασης του κόσμου, που είχαν αναφανεί σποραδικά από το Μνημόνιο και εντεύθεν, με γιουχαΐσματα, προπηλακισμούς πολιτικών και γιαουρτώματα. Τα είδαμε προσφάτως στην πολιορκημένη Βουλή, στην Κέρκυρα και στην Αργυρούπολη... Τελικά είχε δίκιο ο πρωθυπουργός όταν έλεγε «Θα μας πάρουν με τις πέτρες»...
Εκείνο που δεν καταλαβαίνει το έντρομο σύστημα εξουσίας, πολιτικό και μιντιακό, είναι ότι ο ειρηνικός χαρακτήρας των αγανακτισμένων συγκεντρώσεων συνυπάρχει στην καρδιά της κοινωνίας με μιαν ανεξάντλητη οργή. Με μιαν εδραιωμένη πεποίθηση, επίσης, η οποία συνοψίζεται στα συνθήματα περί κλεφτών και προδοτών. Επομένως, η πολιορκία των βουλευτών –αλλά και τα γεγονότα στην Κέρκυρα και την Αργυρούπολη– δεν εκφράζουν μεμονωμένες ομάδες, αλλά ευρύτατο τμήμα της κοινωνίας. Αποδείχθηκε καθαρά στην πολιορκία του κ. Πεταλωτή: Όταν μαθεύτηκαν τα γεγονότα από τα βραδινά δελτία, η δράκα των πενήντα ατόμων μετεβλήθη αστραπιαία σε πλήθος. Κανένας δεν κάλεσε τους ανθρώπους που συνέρρεαν εκεί. Κανένα κόμμα, καμία οργάνωση. Αυτοβούλως προσήλθαν, ακούγοντας βερεσέ τους βρυχηθμούς του κ. Πεταλωτή, που προσπαθούσε αμήχανα και συκοφαντικά να ταυτίσει τους αγανακτισμένους της Αργυρούπολης με τις ακροδεξιές ομάδες του φαιού παρελθόντος...
Ενδεικτική του πανικού από τον οποίο διακατέχεται το σύστημα εξουσίας είναι η οργίλη αντίδραση των εκπροσώπων του, μετά την πολιορκία των βουλευτών, καθώς και οι κινδυνολογικές αναφορές στον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία. Ότι τάχα κινδυνεύουν. Ότι η πολιορκία και οι επιθέσεις εναντίον βουλευτών, καθώς και τα συνθήματα για κλέφτες και προδότες, έχουν ακροδεξιά αφετηρία και λαϊκιστικό περιεχόμενο... Οποίος στρουθοκαμηλισμός και αυταπάτη συγχρόνως: Αν κάποιοι υπονόμευσαν με τη συμπεριφορά τους τον Κοινοβουλευτισμό, αν κάποιοι διέσυραν την έννοια της δημοκρατίας, αν κάποιοι αποδείχθηκαν ανάξιοι του ρόλου που τους ανέθεσε ο λαός, αν κάποιοι κατέστησαν αναξιόπιστο το πολιτικό σύστημα, αν κάποιοι επιδότησαν ή ανέχθηκαν με πράξεις και παραλείψεις τη διαφθορά, ε, αυτοί είναι οι εντός του Κοινοβουλίου και όχι ο κόσμος που τους αποδοκιμάζει, τους υβρίζει και τους απαξιώνει... Δεν προσβάλλουν τον Κοινοβουλευτισμό, δεν υπονομεύουν τη δημοκρατική τάξη αυτές οι οργισμένες εκδηλώσεις. Αντίθετα, υπερασπίζονται τη χαμένη τιμή των θεσμών. Και αποθεώνουν την έννοια της λαϊκής συμμετοχής, την έγνοια για την πατρίδα και το μέλλον της...
Είναι τραγική η εικόνα των πυλώνων του συστήματος μπροστά στις ακαθοδήγητες λαοθάλασσες. Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, ασθμαίνουσα στα υπόγεια των δημοσκοπήσεων αλλά θαμώνας των μίντια, αναρωτήθηκε πονηρά ποιοι χρηματοδότησαν τη συγκέντρωση του Μίκη Θεοδωράκη στα Προπύλαια. Προφανώς εννοούσε τα χρήματα που δόθηκαν στο ταξί για να φέρει τους ομιλητές. Ίσως και τις... πανάκριβες μικροφωνικές εγκαταστάσεις, που κοστίζουν όσο μια σχάρα από ψυγείο Siemens. Συγκινητική η εμμονή της κ. Μπακογιάννη στη διαφάνεια... Εξίσου συγκινητικές ήσαν και οι αναφορές ορισμένων γραφιάδων για την κατάσταση στο Πανεπιστήμιο, για την οποία, όπως έγραψαν, δεν ενδιαφέρεται ο πρύτανης κ. Πελεγρίνης, ο οποίος τυρβάζει περί άλλα. Έτσι είπαν οι ευαίσθητοι, αδυνατώντας να κρύψουν τον εκνευρισμό τους για την πρωτοβουλία του κ. Πελεγρίνη να προσκαλέσει τη «Σπίθα» και τον Μίκη στα Προπύλαια. Όταν μάλιστα διαπίστωσαν ότι η συγκέντρωση ήταν μεγαλειώδης, εξάντλησαν ολόκληρο το οπλοστάσιο του φτηνού εξυπνακισμού, της δυσανεξίας και της πολεμικής εναντίον των διοργανωτών. Κι έχουν δίκιο από τη σκοπιά τους: Πώς να αντέξουν οι εστέτ τόσο κόσμο συναγμένο στην καρδιά της Αθήνας...
Δυστυχώς, από την ίδια έπαλξη μίλησαν, με την «έκκληση» προς τις πολιτικές δυνάμεις, και οι 32 διανοούμενοι. Παθιασμένοι υπερασπιστές του Μνημονίου οι περισσότεροι εξ αυτών, δεν είχαν το θάρρος να το πουν καθαρά, όπως έχουν δικαίωμα. Κρύφτηκαν πίσω από τις λέξεις, έκρυψαν τον ακραιφνή μνημονιακό προσανατολισμό τους και προσπάθησαν να εξισώσουν θύτες και θύματα, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους. Λες και υπέχουν τις ίδιες ευθύνες... Δεν άντεξαν, βέβαια, και όσα ανέφεραν κρυπτικά και υπαινικτικά στο κείμενο, τα είπαν αργότερα νέτα σκέτα στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις. Έτσι, θα καταλάβει ο πάσα εις ότι την «έκκλησή» τους θα μπορούσε να την υπογράψει πρώτος ο πρωθυπουργός του Μνημονίου. Και ο Παπακωνσταντίνου. Και η Μέρκελ, ο Όλι Ρεν, ο Γιούνκερ, ο Τρισέ – και εκείνη η πρόθυμη, η κ. Δαμανάκη, η οποία πρωτοστάτησε στον ωμό εκβιασμό των τελευταίων ημερών... Είναι κρίμα για αρκετούς από τους 32. Διότι πρόκειται για σοβαρούς ανθρώπους εγνωσμένης αξίας...
Σήμερα, λοιπόν, ένα ευφρόσυνο ωκεάνιο κύμα αναμένεται να κατακλύσει το Σύνταγμα. Ένα πλήθος που βρήκε τη δική του περπατησιά, έξω από φθαρμένους κώδικες και παλαιοκομματικά κόλπα. Ένα πλήθος χοϊκό, «κανονικός κόσμος», που βγήκε από τη σκιά και κοιτάζει κατάματα τον ήλιο. Ένα πλήθος που έχει ήδη εγγράψει μια σοβαρή υποθήκη, όποια και να είναι η τύχη των συγκεντρώσεων: Κανένας πια δεν μπορεί να το ξεγελάσει αυτό το πλήθος, να το τρομοκρατήσει και να το παρακάμψει... Κανένας.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου