Η ΣΤΕΊΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΊΡΙ ΣΤΟ WORDPRESS.COM

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Στο κενό της ανεργίας

Του Παντελή Μπουκάλα

Κάτι παραπάνω θα ήξερε λοιπόν ο κ. Ολι Ρεν όταν μας ευχόταν, πέρυσι Μάρτιο μήνα, «καλό κουράγιο», και μάλιστα ελληνιστί, μην τύχει και δεν κατανοήσουμε τη συμπόνια του. Η αλήθεια είναι ότι τη συμπόνια τους μας τη δείχνουν συχνά οι Ευρωπαίοι εταίροι και οι πιστωτές μας, αλλά και οι φιλεύσπλαχνοι κυβερνήτες μας, που δεν παραλείπουν να μας επαινούν για την καλή μας προσπάθεια και τις τόσες θυσίες μας.


Αν μπει στον κόπο κάποιος, ενοχλημένος από τον κυνισμό τους, να τους αντιγυρίσει το γνωστό «ο λόγος σας μας χόρτασε και το ψωμί σας φάτε το», το μόνο που θα καταφέρει είναι να αποδείξει ότι ακόμα και της λαϊκής σοφίας η αποτελεσματικότητα έχει τα όριά της: κανένας τους δεν θα ενοχληθεί. Θα συνεχίσουν ακάθεκτοι να «επικαιροποιούν» τα οδυνηρά μέτρα τους, ελπίζοντας ότι στη δέκατη ή τη δέκτη πέμπτη «επικαιροποίηση» όλο και κάτι θα πετύχουν.

Μέχρι τώρα πάντως ό,τι κυρίως έχουν κατορθώσει, είναι να προσφέρουν άφθονο ελεύθερο χρόνο (για περισυλλογή, ανάγνωση κι ό,τι άλλο) σε χιλιάδες χιλιάδων Ελληνες: οι άνεργοι, με τους νέους και τις γυναίκες να υφίστανται τα δεινότερα πλήγματα, έφτασαν ήδη τους 811.340. Κάθε μέρα, 775 άνθρωποι σπρώχνονται στο κενό. Στον ένα χρόνο του Μνημονίου δηλαδή, που τόσο καλά το σκέφτηκαν και το επεξεργάστηκαν και τόσο τέλεια το εφάρμοσαν, η ανεργία αυξήθηκε κατά 40,2%, με αποτέλεσμα οι άνεργοι να αποτελούν πια στο 16% του πληθυσμού.

Είναι ακριβώς αυτό που υποσχόταν ο πρωθυπουργός, όταν, πανηγυρίζοντας τον ένα χρόνο της κυβέρνησής του, παρηγορούσε τους Ελληνες (που είχαν ήδη αρχίσει να χάνουν το κουράγιο τους, μαζί με τη δουλειά τους) λέγοντας ότι αυτός, οι υφιστάμενοί του και φυσικά οι προϊστάμενοί του «παλεύουν με την ανεργία, για να διατηρήσουν τις ήδη υπάρχουσες θέσεις εργασίας και βέβαια να δημιουργήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες»...

Οχι, ο στόχος τους δεν είναι το ένα εκατομμύριο. Κι όχι από καλοσύνη αλλά επειδή στην πραγματικότητα το έχουμε ξεπεράσει, αν προσμετρηθούν όσοι εξαναγκάστηκαν να δουλεύουν ένα τρίωρο ημερησίως ή δυο μέρες τη βδομάδα. Κι ύστερα απορούν που γεμίζουν οι πλατείες.





Δεν υπάρχουν σχόλια: