Η ΣΤΕΊΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΊΡΙ ΣΤΟ WORDPRESS.COM

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Μια «σημαδιακή» Κυριακή.

του Παναγιώτη Παναγιώτου
Η προχθεσινή Κυριακή 12 Φεβρουαρίου είναι μια σημαντική ημέρα από πολλές πλευρές. Το «ναι σε όλα» 199 βουλευτών, δηλαδή μιας εξαιρετικά μεγάλης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, είναι η αρχή μιας ιδιαίτερα δύσκολης προσπάθειας, με εξαιρετικά μεγάλες κοινωνικές απώλειες, εξόδου της χώρας από την κρίση.

Διατηρούμε ισχυρές αμφιβολίες εάν το σχέδιο αυτό -αν παραμείνει ως έχει- μπορεί να οδηγήσει τη χώρα έξω από την κρίση. Και αυτό γιατί έχει «μέτρα» που, εκτός από την κοινωνική σκληρότητά τους, θα αυξήσουν την ύφεση και την ανεργία, ενώ ταυτόχρονα απουσιάζει οποιοσδήποτε σοβαρός αναπτυξιακός σχεδιασμός. Και κάτι ακόμα: το αν θα μπορέσει να «αντέξει» η κοινωνία και το καταρρέον πολιτικό σύστημα είναι ένα ζητούμενο... Ισως και οι δανειστές μας θα πρέπει να επανεξετάσουν τη στάση τους -τώρα που ψηφίστηκαν οι απαιτήσεις τους και θα αρχίσουν να υλοποιούνται- εάν πράγματι θέλουν η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ και να μην μπει σε περιπέτειες όλη η Ευρωζώνη.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η «εξάντληση» του υφιστάμενου κυρίαρχου πολιτικού - κομματικού συστήματος, παρά τις 199 ψήφους που έλαβε η κυβέρνηση. Τα «όχι» ήσαν πολλά και για το ΠΑΣΟΚ και για τη ΝΔ. Είναι, πλέον, ιδιαίτερα εμφανή τα σημάδια αποσύνθεσης του πολιτικού συστήματος. Η ένταση της κρίσης δεν αφήνει περιθώρια «πολυσυλλεκτικής» λειτουργίας.

Οι παραδοσιακές κοινωνικές συμμαχίες με συγκεκριμένα πρόσωπα και κόμματα αναδιατάσσονται. Η αναζήτηση καινούργιων πολιτικών υποκειμένων εκπροσώπησης είναι αναπόφευκτη.

Οι διεργασίες για δημιουργία νέων κομμάτων, ή ακόμα και μετεξέλιξης των παλαιών (πριν και μετά τις εκλογές) θα ενταθούν. Χαρακτηριστική είναι η ενίσχυση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς και ιδιαιτέρως της Δημοκρατικής Αριστεράς του κ. Κουβέλη, που έχει σαφές ευρωπαϊκό πρόσημο.

Οι αναταράξεις στη ΝΔ και στον ΛΑΟΣ σηματοδοτούν τα όρια μεταξύ μίας εκσυγχρονιστικής κεντροξεξιάς και μίας λαϊκιστικής δεξιάς.

Ενώ στο ΠΑΣΟΚ είναι φανερά τα όρια μεταξύ ενός πιο λαϊκού - κοινωνικού τμήματος και ενός περισσότερο ευρωπαϊκού, εκσυγχρονιστικού.

Η κρίση οξύνει αυτές τις παλιές συνυπάρξεις και ωθεί τα πράγματα σε συνολικές επανατοποθετήσεις. Το τρίτο «στοιχείο» της Κυριακής ήταν οι μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, που δεν πρέπει να τις μπλέκουμε με τους βανδαλισμούς και τις εγκληματικές πράξεις εξτρεμιστικών ομάδων που κατέκαψαν το κέντρο της Αθήνας, για τις οποίες υπάρχουν ευθύνες. Από την άλλη, δεν πρέπει να παραβλέπουμε μια κοινωνική «αναταραχή» που το επόμενο διάστημα θα ενταθεί.

Κανένα σχέδιο «σωτηρίας της χώρας» δεν μπορεί να είναι ρεαλιστικό και αποτελεσματικό όταν υπερβαίνει τα όρια «αντοχής» της κοινωνίας. Κάτι που φαίνεται να μη «μετρούν σωστά» οι εταίροι μας, που παρακολουθούν, προς το παρόν, απαθώς και εξ αποστάσεως...

Δεν υπάρχουν σχόλια: