Του Γ. Παπαδόπουλου Τετράδη
Η υποκρισία δεν είναι τίποτε άλλο από την απέλπιδα προσπάθεια των ανθρώπων, που αρνούνται να πάρουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και καταφεύγουν έτσι στο καβούκι του εαυτού, υπέρ του οποίου, σχεδόν αποκλειστικά, ζουν.
Οπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, πρόκειται για μια προεφηβική, άντε και εφηβική, ανώριμη συμπεριφορά, που είναι ανίκανη να συζήσει σε επίπεδο συνεργασίας με τον κάθε διπλανό, παρά μόνο αν αυτή η συνεργασία γίνει μια ανομολόγητη κολεγιά μεταξύ κατεργαρέων, ώστε να επιζήσουν κοροϊδεύοντας αλλήλους, και τον υπόλοιπο κόσμο. Θυμίζει την ελληνική κοινωνία; Φυσικά. Είναι.
Είναι όλη; Οχι βέβαια. Αλλά όπως στην οικονομία το κακό χρήμα είναι ισχυρότερο από το καλό, στην ιατρική η ασθένεια εξαπλώνεται ενώ η υγεία όχι, έτσι και στη ζωή οι στρεβλές κοινωνικές ομάδες, όταν είναι μεγάλες, επιβάλλονται, ακόμα κι αν είναι μειοψηφίες. Γιατί αναπαράγονται όχι μόνο από τη δύναμη των ομοίων να παράγουν όμοια, αλλά και από την ανάγκη των υπολοίπων να επιζήσουν, ιδίως αν στερούνται κάποιας κοινωνικής (δημοκρατία το λένε) προστασίας.
Εξ ου και ο αδύναμος, αλλά όχι ντε και καλά υποκριτής, λαμόγιο, ανώριμος, πέστε το όπως θέλετε, λέει στα παιδιά του: «εσείς να κοιτάτε τους εαυτούς σας και αφήστε τους άλλους να πάνε να κουρεύονται».
Θυμίζει την ελληνική κοινωνία; Φυσικά. Είναι.
Κι επειδή πολλή θεωρητικούρα έχω κατεβάσει για Κυριακή, ας μπούμε στο ψητό.
Το άρθρο 4 του Συντάγματος προβλέπει ρητώς ότι «οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» και ότι «έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις». Αυτά, χωρίς «εκτός αν» και άλλες λοιπές μπαγαποντιές, των οποίων βρίθει το Σύνταγμα.
Πώς γίνεται να ισχύουν άλλοι χρόνοι περιγραφής εγκλημάτων για τους πολίτες και άλλοι για τους πολιτικούς; Και πώς γίνεται οι ίδιοι οι πολίτες να το δέχονται χωρίς να έχουν επαναστατήσει;
| ΥΓ Αποκορύφωμα της υποκρισίας είναι που η κοινωνία πέφτει από τα σύννεφα για την απόλυτη διαφθορά στη χώρα. Συγνώμη, αλλά πού ζούσε η κοινωνία τόσα χρόνια; Δεν εργαζόταν δίπλα δίπλα με τον υπάλληλο που τα έπαιρνε μπροστά στα μούτρα της; Δεν εργαζόταν δίπλα δίπλα με τον επαγγελματία συνάδελφό της, που έκλεβε την εφορία; Δεν αγόραζε αγαθά από τους αισχροκερδείς εμπόρους κάθε μέρα; Δεν άκουγε επί χρόνια ολόκληρα άλλα να της λέει ο πολιτικός και άλλα να κάνει; Δεν πλήρωνε κερατιάτικα γρηγορόσημα, φακελάκια, φορολογικούς εκβιασμούς και ψήφο σε κάθε βήμα; Δεν συνόρευε με τον γείτονα, που τα 'χε πάρει από μίζες, δεν έπαιζαν μαζί τα παιδιά τους, δεν συμμετείχε στις κουβέντες κομπορρημοσύνης για τη σπιταρόνα και την αμαξάρα; Δηλαδή, για να καταλάβω, έπρεπε να της πουν οι πολιτικοί πάλι από το φθινόπωρο ότι ζει σε διεφθαρμένο κλεφταρχείο για να θυμώσει η κοινωνία; Ή μήπως δεν θυμώνει επειδή κολυμπάει στα σκατά αλλά επειδή τα σκατά τη βάζουν να πληρώσει για τη βρόμα; |
Γίνεται με τον ίδιο τρόπο, που ένας κεφαλαιούχος, καταδικασμένος τελεσιδίκως σε φυλάκιση κυκλοφορεί ελεύθερος και ανενόχλητος, ενώ ένας κοινός πολίτης βρίσκεται στη φυλακή χωρίς να έχει καταδικαστεί καν από δικαστήριο.
Πώς γίνεται ο Μιχάλης Χριστοφοράκος να ομολογεί από καιρό, ότι χρημάτιζε τα δύο μεγάλα κόμματα για να προτιμούν τη Siemens και καμιά δικαστική δίωξη να μην έχει ασκηθεί, καμιά πραγματικά βαθιά έρευνα να μην έχει γίνει στα ταμεία και τους ταμίες των κομμάτων;
Γίνεται, με τον ίδιο τρόπο που όλο το κομματικό σύστημα ήξερε ότι ο Τάσος Μαντέλης βρίσκεται πίσω από τον λογαριασμό Rocos, αλλά καμιά έρευνα δεν είχε γίνει, ούτε καν για το «πόθεν έσχες» του πρώην υπουργού!
Γίνεται, με τον ίδιο τρόπο που ο πρώην πρωθυπουργός, που καταψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό το 2004 (αυτός και όχι ο Γιώργος) εξαιτίας της αφόρητης ρεμούλας των στελεχών του, είχε το θράσος προχθές να οργίζεται δημοσίως κιόλας, που απειλείται η υστεροφημία του, τη στιγμή που οι δύο στενοί του άνθρωποι τότε κύριοι Τσουκάτος και Μαντέλης ομολόγησαν ότι χρηματίζονταν, ενώ ο τρίτος στενός του συνεργάτης κύριος Παναγιάς εξορίστηκε από το Μαξίμου, μετά από καταγγελία για εμπλοκή του σε φορολογικό σκάνδαλο, ομού μετά του τότε υφυπουργού Οικονομικών κυρίου Φωτιάδη, γνωστού και από την εμπλοκή του στην υπόθεση του Βατοπεδίου.
Γίνεται, με τον ίδιο τρόπο που κυβερνήσεις και λαός ελπίζουν στην εισόδευση και την ευημερία από τον τουρισμό, την ίδια ώρα που με το που θα πατήσει το πόδι του ο τουρίστας στην Ελλάδα απειλείται σφόδρα:
*Να τον κλέψει στο κόστος ο ταξιτζής, να βρεθεί σε κατάλυμα των 100 ευρώ, που δεν αξίζει ούτε 30, να φάει ό,τι άγουρη και κακοσυντηρημένη πρώτη ύλη κυκλοφορεί στη χώρα, να μην μπορεί να προγραμματίσει καμιά μετακίνηση ελλείψει υποδομής και προγραμματισμού, να μην έχει οδηγούς, χάρτες και πληροφόρηση της προκοπής για τους πιο πολλούς φυσικούς και πολιτιστικούς θησαυρούς της χώρας, να τσακίζεται στους ελληνικούς καρόδρομους καρμανιόλες, να μη βρίσκει να δέσει ούτε βάρκα σε λιμάνι, ελλείψει υποδομών, και να κυκλοφορεί ανάμεσα στο σκουπιδαριό πόλεων, παραλιών, εξοχής και χωματερών.
Υπάρχουν εξαιρέσεις. Το ξέρουμε, δεν χρειάζεται να μας το πει κανείς. Η ζωή δεν μετριέται με τις εξαιρέσεις. Και οι εξαιρέσεις δεν μπορούν να γίνουν κανόνες, όταν η πρώτη αντίδραση είναι «μα υπάρχουν εξαιρέσεις».
Περισσεύει η υποκρισία στον τόπο, που η Εξεταστική Επιτροπή, ξαφνικά προσπαθεί να μας πείσει ότι ομονοεί και λειτουργεί αγγελικά και καθαρτήρια. Γιατί εμείς ακούμε, ότι οι βουλευτές και τα κόμματα τα 'χουν κάνει επάνω τους από τον φόβο μη γίνει κανένα ντόμινο αποκαλύψεων και βγουν στη φόρα οι χρηματισμοί υπουργών, γραμματέων, διευθυντών και παρατρεχάμενων τα τελευταία πολλά χρόνια.
Δεν ξέρω αν φοβούνται μη βρεθούν κατηγορούμενοι περισσότερο, παρά μη χάσουν τη χρυσοτόκο κότα: την εξουσία. Αυτό είναι που τους κόφτει περισσότερο.
Είναι, καλή ώρα, σαν τον πρωθυπουργό, που έφερε εδώ το Νομισματικό Ταμείο για να δηλώσει την ίδια μέρα ότι κηρύσσει ανένδοτο για να φύγει από δω το Νομισματικό Ταμείο!
Είναι σαν τον πρώην πρωθυπουργό, που προκήρυξε πρόωρες εκλογές τάχα για την οικονομία, ενώ ακόμα και ένας ηλίθιος μπορεί να διαπιστώσει ότι με όλα τα ποσοσά εναντίον του, απλώς εγκατέλειψε -δραπέτευσε για την ακρίβεια- τη διακυβέρνηση γιατί τα βρήκε μπαστούνια. Τόσο απλά.
Για πόσα σκάνδαλα να γίνουν επιτροπές σε μια χώρα, που δεν υπάρχει δημόσιο έργο και δημόσια προμήθεια χωρίς λοβιτούρα; Σε μια χώρα, που οι μεγαλύτεροι σε ποσοστό φοροφυγάδες, μετά τους ελεύθερους επαγγελματίες της οικοδομής, οι γιατροί, διαμαρτύρονται, ότι σπιλώνεται ο κλάδος τους;!
Σε μια χώρα, που οι εφορίες ασχολούνται εδώ και χρόνια με τις δηλώσεις της μαρίδας και έχουν αφήσει ανεξέλεγκτους -όταν δεν εκβιάζουν- τους καρχαρίες και τις τσιπούρες;
Σε μια χώρα που τα πανεπιστήμιά της είναι χώροι διαπλοκής ανεπαρκών καθηγητών και κατευθυνόμενων φοιτητών;
Σε μια χώρα, που αναστατώνεται για να αλλάξει το πιο διεφθαρμένο κομμάτι, μετά τη Βουλή, την αυτοδιοίκηση, μόνο και μόνο για να κερδίσει ένα κόμμα τις επόμενες βουλευτές εκλογές; Και που, υποκριτικά λερώνει το όνομα του Καλλικράτη; Χωρίς να αλλάζει τίποτε από τη νοοτροπία, που κάνει την αυτοδιοίκηση διεφθαρμένη, για να μην πούμε ότι με πιο πλούσια ταμεία θα γιγαντωθεί η ρεμούλα;
Περισσεύει η υποκρισία σε μια χώρα, που τουλάχιστον οι μισοί πολίτες συμμετέχουν στη λούφα, στη φοροδιαφυγή, στο λάδωμα, στη ρεμούλα, στην κερδοσκοπία και τη νοθεία, ενώ συμμετέχουν και στη γενική αγανάκτηση, παριστάνοντας τα θύματα!
Και η άλλη μισή χώρα; Πώς το αντέχει και δεν έχει ξεσηκωθεί ακόμα να αποτινάξει το ζυγό από πάνω της; Πότε περιμένει να ενηλικιωθεί; Όταν θα πεθαίνει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου