Τα βάσανα της όμως δεν διήρκεσαν πολύ. Παρότι η φούσκα που είχε δημιουργηθεί στην αγορά ακινήτων (μέσω των τραπεζών που δίνοντας αστρονομικές αποδόσεις συγκέντρωναν τις καταθέσεις δεκάδων χιλιάδων Βρετανών και Ολλανδών κυρίως, και όχι μόνο) ήταν η μεγαλύτερη τουλάχιστον στην από δω μεριά του Ατλαντικού. Έτσι, το 2011 η οικονομία αυξήθηκε κατά 2,9% και το 2012 αναμένεται μα αυξηθεί κατά 2,6%, πολύ πάνω δηλαδή από το μέσο όρο ανάπτυξης για φέτος των χωρών του ΟΟΣΑ που υπολογίζεται μόλις σε 1,6%.
Τι μεσολάβησε όμως και αυτή η μικροσκοπική χώρα ξεπέρασε τόσο γρήγορα την κρίση, χωρίς μα βολοδέρνει όπως η Ελλάδα απουσιάζοντας μάλιστα και η τελευταία ελπίδα σωτηρίας; Ανακοίνωσε παύση πληρωμών! Με μία ειρηνική εξέγερση οι Ισλανδοί ανάγκασαν την πολιτική ηγεσία τους μα εξαγγείλει αθέτηση πληρωμών, αψηφώντας τις απειλές της Αγγλίας και τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί μα είχε η πρωτοβουλία της. Το αποτέλεσμα ήταν οι Ισλανδοί μα έχουν δικαιωθεί πλήρως καθώς όχι μόνο δεν οδηγήθηκαν σε πείνα, όχι μόνο δεν έμειναν από καύσιμα (αυτά δεν λένε ότι θα πάθουμε και στην Ελλάδα, αν αρνηθούμε να πληρώσουμε;) άλλα ακόμη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που δεν φημίζεται για την κατανόηση του, αναγκάστηκε μα δεχθεί την απόφαση τους. Για την ακρίβεια αναγκάστηκε να συμβιβαστεί μη έχοντας άλλη επιλογή.
Γιατί μα μην κάνει το ίδιο και η Ελλάδα, πολύ περισσότερο όταν κάθε προσπάθεια διαχείρισης του δυσθεώρητου δημοσίου χρέους φαίνεται καταδικασμένη εξ αρχής. Αυτό είναι το μήνυμα της μυστικής έκθεσης της Τρόικας η οποία υποβλήθηκε στο Eurogroup της προηγούμενης εβδομάδας, οδηγώντας στην αναβολή της σχετικής απόφασης. Το μήνυμα της ήταν πως ακόμη και μα υλοποιηθούν όλα όσα ψήφισε η κυβέρνηση του Παπαδήμου το χρέος το 2020 δεν θα πέσει κάτω από το 129%!!! Αυτό το συμπέρασμα, αποτελεί πλέον κοινή πεποίθηση στις Βρυξέλλες και την Φραγκφούρτη, όπου έχουν την έδρα τους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αντίστοιχα. Μόνο στην Αθήνα η πολιτική μας ηγεσία μάχεται μα αποδείξει ότι θα πληρώσει το χρέος ή ότι θα οδηγηθεί σε έναν έντιμο συμβιβασμό με τους πιστωτές παρότι όλα συνηγορούν στο ότι τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει.
Μόνη λύση επομένως είναι η μονομερής ανακήρυξη στάσης πληρωμών και το άνοιγμα των βιβλίων του δημοσίου χρέους, προσλαμβάνοντας ελεγκτές που θα κάνουν αυτήν ακριβώς τη δουλειά σε συνθήκες πλήρους διαφάνειας και λογοδοσίας, για μα αποφασίσει η ίδια η κοινωνία και όχι οι Γερμανοί τι μπορούμε και κυρίως τις πρέπει μα πληρώσουμε. Το παράδειγμα της Ισλανδίας δείχνει ότι οι συνέπειες δεν θα είναι τόσο τραγικές όσο περιγράφουν αυτοί που θέλουν μα συνεχίσουμε να ταΐζουμε το αδηφάγο τέρας του δημοσίου χρέους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου