Καλλιεργητές εντυπώσεων

Της ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ

Το δίκιο των αγροτών το ξέρουμε. Μακάρι να μπορούσαμε να βγούμε μαζί τους στον δρόμο, να αγκαλιαστούμε, να στηρίξουμε τον αγώνα τους. Δυστυχώς όμως στρέφονται εναντίον όλων, οπότε χάνουν τους πιθανούς συμμάχους τους. Το δίκιο δεν χάνεται όμως με τους επιλεγμένους χειρισμούς, ούτε αξιοποιείται. Κλείνοντας τους δρόμους το μόνο πράγμα που προκαλούν είναι εκνευρισμός και αρνητικά σχόλια...

Τα μίντια βρήκαν άλλο ένα λατρεμένο θέμα: να καταγράφουν τις ώρες που χρειάζεται για να πάει κανείς Αθήνα Θεσσαλονίκη. Για τα αιτήματα, τίποτε.

Η κυρία Κατερίνα Μπατζελή έχει βρεθεί σε δυσάρεστη θέση. Πρέπει να θερίσει όσα έσπειρε το ΠαΣοΚ ως αντιπολίτευση. Οταν πέρυσι η Νέα Δημοκρατία μοίραζε τα «500» (τα εκατομμύρια, για την υποστήριξη του αγροτικού εισοδήματος), κάποιοι ξεσήκωναν τους διαμαρτυρόμενους και έλεγαν ότι το ποσό πρέπει να διπλασιαστεί.

Η υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης δήλωσε χθες ότι το κλείσιμο των δρόμων είναι «άκαιρο». Τόνισε ότι δεν συμφωνούν όλοι οι αγρότες.
 Είτε υπάρχει ομόνοια είτε όχι, μικρή σημασία έχει. Εκατό νοματαίοι είναι ικανοί να κόψουν την Ελλάδα στα δύο, πόσω μάλλον οι χιλιάδες που συμφωνούν και εφέτος με τούτη την πρακτική.
Ας αφήσουμε κατά μέρος το ζήτημα της δημοκρατίας, ας ξεχάσουμε τις παράπλευρες οικονομικές απώλειες, ας αγνοήσουμε εκείνους που διαμαρτύρονται οποτεδήποτε μια ομάδα πολιτών διαμαρτύρεται.
Το ερώτημα είναι αν οι παραδοσιακές κινητοποιήσεις του Ιανουαρίου κάνουν καλό στον κλάδο.
Τι θα κερδίσουν εφέτος οι αγρότες αν φτάσουν στα άκρα; Αν η κυβέρνηση αποφάσιζε να κάνει έρανο, αν έβγαζε στους δρόμους υπέρ αγροτών κάτι αντίστοιχο με τον δίσκο στις εκκλησίες (άλλο δεν μπορεί να κάνει...), ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Σε έναν χρόνο από τώρα πάλι παρακάλια θα είχαμε και κλεισίματα δρόμων. Η ετήσια παρέλαση των τρακτέρ δεν επιτυγχάνει κάτι ουσιαστικό.
Δεν υπάρχει κάτι πιο αντιπαραγωγικό από την γκρίνια.

Οι αγροτοσυνδικαλιστές κυρίως γκρινιάζουν ή επαιτούν. Δίκιο έχουν να ζητούν εγγύηση του εισοδήματος, αλλά ακόμη μεγαλύτερο δίκιο θα είχαν αν κοίταζαν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς να έχουν ανάγκη από καμία Μπατζελή, κανέναν Χατζηγάκη.

Με σταυρωμένα τα χέρια εδώ και δεκαετίες γκρινιάζουν για τους μεσάζοντες. Βαρεθήκαμε εμείς, βαρέθηκαν και οι ίδιοι να λένε σε τι τιμή φεύγει το προϊόν από το χωράφι και πόσο φτάνει στη λιανική. Ωραία, το καταλάβαμε. Οι διακομιστές βγάζουν τα δεκαπλάσια από τους παραγωγούς. Γιατί λοιπόν οι αγρότες δεν ξαναδοκιμάζουν την τύχη τους ιδρύοντας συνεταιρισμούς που θα αναλαμβάνουν τα νταλαβέρια, απομακρύνοντας από το τοπίο όλους τους κερδοσκόπους;
Αυτό δεν είναι θέμα υπουργείου και κυβέρνησης, είναι θέμα συνεννόησης.
Αντί να τρώνε τα μουστάκια τους και να περιμένουν με απλωμένο χέρι τα έτοιμα, ας αναλάβουν τη μοίρα τους.

Οι Ολλανδοί κτηνοτρόφοι πώς τα κατάφεραν; Είναι πιο έξυπνοι ή καλύτεροι άνθρωποι; Βιομηχανία έστησαν και δεν έχουν ανάγκη κανέναν.

Την ευθύνη για τις εξελίξεις έχουν οι νεότεροι γεωργοί, εκείνοι που παρακολουθούν τις παγκόσμιες εξελίξεις, ξέρουν τι γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι πονηρεμένοι και όχι πονηροί.
Είναι ανεπίτρεπτο να κάνουν τα λάθη των πατεράδων τους. Δεν μπορούν να εμμένουν σε καλλιέργειες που δεν αποδίδουν. Δεν μπορεί να επιμένουν στο βαμβάκι εκεί όπου δεν υπάρχει νερό απλά και μόνο επειδή έκαναν κάποτε επενδύσεις σε μηχανήματα. Δεν μπορεί να αφήνονται στα χέρια των χονδρεμπόρων σαν να είναι άμαθα μειράκια. Ας κάνουν τα πρώτα βήματα για να σώσουν τη δουλειά τους, ας ενώσουν τις δυνάμεις τους σε συνεταιρισμούς, ας θέσουν οι ίδιοι τις βάσεις για το μητρώο τους. Οταν τα πετύχουν όλα αυτά, θα έχουν μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ.

Άλλο είναι να παζαρεύεις την επιστροφή του ΦΠΑ, άλλο να ζητείς εγγύηση στο εισόδημα και άλλο να τα περιμένεις όλα έτοιμα. Το κρίμα είναι ότι οι κινητοποιήσεις στους εθνικούς δρόμους δημιουργούν λάθος εντυπώσεις. Φαίνεται σαν να γίνεται λιτανεία προκειμένου να βρέξει ευρώ.

  

ΤΟ ΒΗΜΑ