«Θα φθάσουμε σε μια σωστή μορφή οικονομικής ανάκαμψης μόνο αν υιοθετήσουμε μια ολιστική αντίληψη στη διαχείριση της οικονομίας, η οποία δεν θα επικεντρώνει στις συνηθισμένες μακροοικονομικές και χρηματοοικονομικές πολιτικές, αλλά επίσης στην αύξηση της απασχόλησης και στην κοινωνική προστασία. Γιατί χωρίς θέσεις εργασίας και ασφάλεια εισοδήματος, δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη της εσωτερικής ζήτησης και, τελικά, δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη ανάκαμψη», τόνισε ο Στρος Καν, σε μια ομιλία που περισσότερο παρέπεμπε σε υποψήφιο του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος για την προεδρία στην Γαλλία, παρά σε κορυφαίο στέλεχος του ΔΝΤ.
Μια εύκολη ερμηνεία αυτής της δημόσιας τοποθέτησης του Στρος Καν θα ήταν ότι διαμορφώνει το πολιτικό του προφίλ, ενόψει της βέβαιης διεκδίκησης της προεδρίας στην Γαλλία στις επόμενες εκλογές. «Ρίχνει και καμιά σοσιαλιστική αρλούμπα για να… πουλήσει μούρη στους Γάλλους ψηφοφόρους», θα έλεγε ένας… καφενειακός παρατηρητής των πραγμάτων, που αρέσκεται στην εξαγωγή εύκολων συμπερασμάτων.
Η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Στο ΔΝΤ φαίνεται ότι αυτή την περίοδο έχουν μια ειλικρινή ανησυχία για τις κοινωνικές ανισότητες, την φτώχεια και την έλλειψη ευκαιριών απασχόλησης σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού, σε ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες οικονομίες. Όχι επειδή έγιναν ξαφνικά… σοσιαλιστές, αλλά επειδή βλέπουν τον κίνδυνο ανεξέλεγκτων κοινωνικών και πολιτικών εκρήξεων σε πολλές χώρες. Εκρήξεων απρόβλεπτων και δυναμικών, όπως οι εξεγέρσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο, που θα είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθούν από τις τοπικές κυβερνήσεις και το διεθνές σύστημα.
Σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, δεν πρέπει να περνά απαρατήρητη μια ανακοίνωση του Διεθνούς Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας: τον Ιανουάριο, σύμφωνα με τα στοιχεία που συλλέγει, οι διεθνείς τιμές των τροφίμων βρέθηκαν σε επίπεδο ιστορικού ρεκόρ από το 1990, δηλαδή από το έτος που άρχισαν να συλλέγονται αυτά τα στοιχεία. Ο διεθνής δείκτης τιμών τροφίμων ξεπέρασε ακόμη και το ρεκόρ των 224,1 μονάδων, που είχε καταγραφεί τον Ιούνιο του 2008, στη διάρκεια της αμέσως προηγούμενης διατροφικής κρίσης, και έφθασε στις 230,7 μονάδες, με μια εξαιρετικά απότομη άνοδο, σε σχέση με τον Δεκέμβριο.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι πλέον στις εισοδηματικές ανισότητες και την ανεργία, που επισημαίνει ο Στρος Καν ως κύριους τροφοδότες των κοινωνικών εντάσεων, προστίθεται μια επικίνδυνη αύξηση στο κόστος των τροφίμων για τις φτωχότερες ομάδες του παγκόσμιου πληθυσμού, η οποία απειλεί όχι μόνο την ευημερία τους (ποια ευημερία;), αλλά την ίδια την επιβίωσή τους. Όλοι θυμούνται τις εξεγέρσεις πεινασμένων στη διάρκεια της προηγούμενης μεγάλης αύξησης των διεθνών τιμών βασικών τροφίμων, ενώ πολλοί παρατηρητές επισημαίνουν, ότι πίσω από τις τελευταίες εξεγέρσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό οι αυξήσεις στο κόστος διατροφής, που δοκίμασε τα όρια αντοχής των φτωχότερων.
Οι τραπεζίτες που συγκεντρώθηκαν πριν από λίγες ημέρες στο Νταβός συζήτησαν σε πανηγυρικό κλίμα για την ανάκαμψη των αγορών και των οικονομιών, μετά το σοκ του 2008. Φαίνεται, όμως, ότι αυτή η ανάκαμψη έγινε αισθητή στους ίδιους, ενώ την ίδια ώρα μεγάλα τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού, ακόμη και σε ανεπτυγμένες οικονομίες, βυθίζονται όλο και βαθύτερα στην απελπισία. Το μείγμα φτώχειας, προκλητικών εισοδηματικών ανισοτήτων, μαζικής ανεργίας και υψηλού κόστους διαβίωσης αρχίζει να γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου