| Από τη μια, η προγραμματισμένη εκποίηση της χώρας και η εγκληματική οικονομική πολιτική που σπέρνει ύφεση, ανεργία και φτώχεια. | |
| Και από την άλλη, μια κυβέρνηση για γέλια. Ασυντόνιστη, ανερμάτιστη και σπαρασσόμενη από εσωτερικές έριδες. Μια κυβέρνηση στην οποία «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν», όπως επισήμανε πικρά και δηκτικά ο Απόστολος Κακλαμάνης. Αλήθεια, πώς θα γλιτώσουν οι κυβερνώντες από τη λαϊκή οργή και την τιμωρητική ψήφο; Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε «σχέδιο σωτηρίας», με κάποιες πιθανότητες επιτυχίας. Αλλά κάηκε νωρίς. Η φωτιά που άναψε η συνέντευξη της «τρόικας», η εικόνα παραλυσίας που εμφανίζει η κυβέρνηση και οι καταδικαστικές δημοσκοπήσεις, αφήνουν πολύ μικρό περιθώριο να μπει σε εφαρμογή το σχέδιο αυτό. Δηλαδή, η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες με πλεονέκτημα τις αναμενόμενες αποφάσεις της Ένωσης (επιμήκυνση, επαναγορά ομολόγων και, ενδεχομένως, δανεισμός με χαμηλότερο επιτόκιο) και την εικόνα που θα φιλοτεχνούσε η καταιγιστική προπαγάνδα. Όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν για την κυβέρνηση στο πεδίο αυτό: Ο Παπακωνσταντίνου είχε προϊδεάσει από καιρό για κάτι πολύ σοβαρό και θετικό που ετοιμάζει η Ένωση. Και τα παπαγαλάκια της κυβερνητικής προπαγάνδας ζέσταιναν τη μηχανή τους μιλώντας ήδη για επικείμενη επιτυχία της κυβερνήσεως και του πρωθυπουργού προσωπικά (επιμήκυνση κ.λπ.)… Ύμνους προς την ελληνική κυβέρνηση ανέπεμπαν και οι δυνάστες-δανειστές. Η Ένωση και το ΔΝΤ. Μετά λόγου γνώσεως: Το δίδυμο Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου, ερήμην των υπουργών, είχε συμφωνήσει πλήρως για εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Το μήνυμα είχε σταλεί στις αγορές και όλοι αδημονούσαν πότε θα αρχίσει η καταλήστευση και το πλιάτσικο – περί αυτού επρόκειτο. Με πώληση γης και με ληστρικές συμβάσεις παραχώρησης μέχρι και εκατό ετών, που ισοδυναμούν με πώληση… Όμως επιβεβαιώθηκε το κοινότοπο της λαϊκής ρήσης «Ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη». Η ασύστολη «τρόικα», το ιταμό ύφος και η προκλητική αναίδεια έγιναν μπούμερανγκ αντί να λειτουργήσουν ως «θετικό σοκ» όπως προέβλεπαν οι εκπρόσωποί της και ο Παπακωνσταντίνου. Η θύελλα που προκλήθηκε ανάγκασε τον πρωθυπουργό να προβεί σε άτακτη υποχώρηση. Όμως οι εντυπώσεις έμειναν. Και είναι καταλυτικές: Όλοι τώρα ξέρουν ότι αυτά που είπαν οι επιτηρητές είναι αυτά που προβλέπει το Μνημόνιο. Αυτά που επικροτεί και στα οποία προσβλέπει ο πρωθυπουργός. Αυτά που έλεγε τον Σεπτέμβριο του 2010 στη Νέα Υόρκη. Αυτό που επιβεβαίωσε πλήρως, προχθές, και ένα αρμόδιο στέλεχος του ΔΝΤ από την αμερικανική πρωτεύουσα… Μέσα σ’ αυτό το κατ’ εξοχήν αρνητικό κλίμα ήρθε και η γελοιότης με τους ημιυπαίθριους –το έσχατο κρούσμα ασυνεννοησίας και ερασιτεχνισμού– για να επιβαρύνει έτι μάλλον το ήδη ζοφερό για την κυβέρνηση κλίμα… Όμως το γεγονός αυτό δεν είναι το μόνο αποκαλυπτικό της ιλαροτραγικής κατάστασης που επικρατεί στο εσωτερικό της κυβερνήσεως. Υπάρχουν και άλλα ανάλογα, γνωστά και άγνωστα. Φερ’ ειπείν: Η καθολική δυσαρέσκεια των υπουργών για την παντελή παράκαμψή τους στο θέμα των «50 δισ.» και των συμφωνηθέντων με την «τρόικα». Ο πόλεμος Ραγκούση - Παπακωνσταντίνου. Οι ψίθυροι και οι αιχμές για τη συμπεριφορά, τις επαφές και τις επιλογές του κ. Παμπούκη (δηλητηριώδεις ψίθυροι ακόμη και από ανθρώπους που βρίσκονται στο στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού). Και πολλά άλλα παρεμφερή και εξόχως αρνητικά για την κυβερνητική εικόνα… Ευλόγως λοιπόν ανησυχεί η πανικόβλητη κυβέρνηση, σβήνοντας επί του παρόντος κάθε σκέψη για πρόωρες εκλογές. Αντιμέτωπη με την οξύτατη κοινωνική δυσαρέσκεια και τις αυξανόμενες εκδηλώσεις λαϊκής απείθειας και ανυπακοής, βλέπει με δέος το ενδεχόμενο να χάσει έναν πολύτιμο σύμμαχο στον αγώνα της για την επιβολή της στυγνής, νεοφιλελεύθερης πολιτικής της: τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης! Όχι, δεν μεταμελήθηκαν ξαφνικά τα γνωστά και σεσημασμένα Μέσα, εκείνα που διεκπεραιώνουν ευπειθώς την κυβερνητική προπαγάνδα… Ανησυχούν από την εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Τρομάζουν. Και φοβούνται ότι τα σποραδικά, επιθετικά δείγματα εναντίον επιφανών εκπροσώπων τους θα αποκτήσουν καθολικό χαρακτήρα… Η κοινωνία βιώνει πρωτόγνωρες ανατροπές, δίχως να βλέπει κανένα ευοίωνο σημάδι στον ορίζοντα. Εκλύονται μεγάλες ποσότητες οργής και αγανάκτησης, που δεν προέρχονται μονάχα από τους συνδικαλιστές και τα κόμματα της Αριστεράς, αλλά και από κάθε «γωνιά» της ελληνικής κοινωνίας. Η αυξανόμενη ένταση, ενισχυμένη από παραδοσιακά ουδέτερους θυλάκους όπως π.χ. η Εκκλησία ή τα στρώματα που συγκροτούν τη λεγόμενη «σιωπηρά πλειοψηφία», προϊδεάζει για μια ανέλεγκτη ανατρεπτική δυναμική. Τα σημάδια είναι ορατά. Και τα αντιλαμβάνονται πρώτοι άνθρωποι των ΜΜΕ –και κυρίως οι πρόθυμοι και ευπειθείς– οι οποίοι ευλόγως ανησυχούν. Ξέρουν καλά ότι ενδέχεται να οδηγηθούμε σε πρωτοφανή όξυνση, με άμεσες επιπτώσεις για όλους. Ακόμη και για εκείνους που δεν ευθύνονται… Και ακριβώς για τον λόγο αυτόν, ουδόλως αποκλείεται να σημειωθεί προσεχώς μια αισχυντηλή αλλά διακριτή αλλαγή συμπεριφοράς έναντι της κυβερνήσεως. Ήδη τα πρώτα δείγματα είναι υπαρκτά… Προχθές έδωσε μια συνέντευξη στη γερμανική εφημερίδα «Ντι Τσάιτ» ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ. Και είπε ευθέως ότι η σωτηρία της Ελλάδος «είναι προς το συμφέρον των γερμανικών, των αγγλικών και των γαλλικών τραπεζών». Εμμέσως, αλλά με σαφήνεια, ο Σμιτ λέει ότι τα περί χρεοκοπίας από την οποία δήθεν σώθηκε η Ελλάδα είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Απλώς, οι τράπεζες των τριών μεγάλων χωρών θα έχαναν τα λεφτά τους, εξέλιξη που δεν θα επέτρεπαν ποτέ. Αυτό είναι όλο. Τα υπόλοιπα –και κυρίως το θηριώδες δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεοκοπία»– συνιστούν ένα εκβιαστικό τέχνασμα, το οποίο αποκρύπτει τις βαρύτατες ευθύνες του Γ. Παπανδρέου και αποκαλύπτει το προφανές: Τίποτε δεν έθεσε σε διαπραγμάτευση. Ούτε μια αντίρρηση δεν έφερε για τους όρους του δυναστικού Μνημονίου και για το ύψος του τοκογλυφικού επιτοκίου με το οποίο δανείστηκε τα 110 δισ. η χώρα… Ο Σμιτ ήταν σαφής. Το ίδιο σαφής αναμένεται και η λαϊκή ετυμηγορία. Δηλαδή η τιμωρητική ψήφος… πηγή |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου