Διακόσιοι τριάντα μετανάστες κοιμήθηκαν στη Νομική και η Ελλάδα ανακάλυψε επιτέλους το πρόβλημα της ένταξης των μεταναστών στην κοινωνία και της αποτροπής της λαθρομετανάστευσης. Ταυτόχρονα, ανιστόρητοι κύκλοι ξεκίνησαν με φανατισμό μία ακόμα εκστρατεία ενάντια στο άσυλο και το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε ακόμα και την παραβίαση του ίδιου του Συντάγματος (συνέντευξη στην Καθημερινή της προηγούμενης Κυριακής). Πίσω από τους ιππότες του Μνημονίου καλπάζουν οι εχθροί της λαϊκής κυριαρχίας. Οι τελευταίοι, με ανειλικρινείς και άναρθρες κραυγές, έδειξαν για άλλη μια φορά την υποκρισία και τη διγλωσσία τους!
Δεν έχει πάρα να βγει κανείς βόλτα στην Πλατεία Συντάγματος και στην Πανεπιστημίου και θα αντικρίσει χιλιάδες λαθραία εμπορεύματα στρωμένα πάνω στα πεζοδρόμια. Οι πωλητές, τμήμα μεγάλων κυκλωμάτων λαθρεμπορίου, είναι ανασφάλιστοι και το πιθανότερο δεν έχουν άδεια εργασίας. Δεν καταβάλλουν ΦΠΑ και εργοδοτικές εισφορές. Δεν φορολογούνται. Τα δε εμπορεύματά τους είναι «μαϊμούδες», που είτε εισάγονται παράνομα και χωρίς να πληρώσουν δασμούς στη χώρα είτε παράγονται σε κρυφά εργαστήρια. Σε κάθε περίπτωση, η εμπορική δραστηριότητά τους συνδέεται με την παραβίαση όλων σχεδόν των αντίστοιχων νόμων του ελληνικού κράτους. Αλλά, ακόμα, και όλων των θέσφατων του καπιταλισμού, όπως του δικαιώματος στην ιδιοκτησία, του «υγιούς ανταγωνισμού» ενάντια στον αθέμιτο, του σεβασμού στα πνευματικά δικαιώματα και άλλα δικαιώματα του επιχειρείν.
Θα έλεγα ότι πρόκειται για πατέντα του ελληνικού καπιταλισμού να παραβίαζονται οι ίδιες οι αρχές της λειτουργίας της αγοράς και των κανόνων ανταγωνισμού, του οικονομικού και φορολογικού δικαίου και να κάνει όλο μαζί το σύστημα... τουμπεκί ψιλοκομμένο, όπως έλεγε ο Π. Πικρός, ενώ, από την άλλη, με το που παραβιάζεται το πανεπιστημιακό άσυλο, να εμφανίζουν οι ίδιοι, που κατά τα άλλα σιωπούν, τη χώρα σε πλήρη διάλυση. Πρόκειται για το ίδιο φαινόμενο που παρατηρώ κάθε μέρα. Επί παραδείγματι, στην Ελλάδα μπορεί κανείς να παρκάρει τη λιμουζίνα του επί ενός πεζοδρομίου κατάλληλα φτιαγμένου, υποτίθεται, για να περνάνε οι τυφλοί, και να μην μιλά κανείς, αντίθετα, όμως, να τιμωρούνται τα νεαρά άτομα του μεροκάματου, που με μηχανάκια μεταφέρουν πίτσα.
Η πατέντα αυτή διευκολύνθηκε από όσους βοήθησαν στη μεταφορά των διακοσίων τριάντα και στην εγκατάστασή τους στη Νομική. Ανεξάρτητα, δε, από την πρόθεση, στην καλύτερη περίπτωση ανοησία, έδωσαν την ευκαιρία σε όλο το σύστημα να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα θέματα του Μνημονίου. Πρόκειται για τη δεύτερη ιστορία που φτιάχτηκε μετά από εκείνη των τριών νεκρών στην Κοραή πέρσι. Οι –το λιγότερο– ανόητοι, έδωσαν ακόμα «το δικαίωμα» στην κυβέρνηση να εμφανίζεται ως θυμωμένη, προβληματισμένη και υπεύθυνη, ενώ στη Δεξιά και Ακροδεξιά δόθηκε το δικαίωμα να αμφισβητούν τη σημασία και την ιστορικότητα του ασύλου. Να επισείουν τη σημαία για «νόμο και τάξη» θυμίζοντας άλλες εποχές. Για αυτό η ανοησία ή η πρόκληση όσων φρόντισαν να δημιουργηθεί η ιστορία «των διακοσίων τριάντα» είναι το λιγότερο καταδικαστέα.
Όμως, πολύ περισσότερο καταδικαστέα πρέπει να είναι η διγλωσσία και η υποκρισία των υπευθύνων. Όχι μόνο διότι επέτρεψαν να γίνει αυτή η μεταφορά χωρίς να λάβουν κανένα μέτρο και χωρίς να έχουν εξηγήσει μέχρι σήμερα το προς τι. Αλλά, κύρια, διότι πολλοί από αυτούς τους «υπεύθυνους» και τα δημοσιογραφικά τους μπιστόλια που κραύγασαν για ό,τι έγινε στη Νομική σιωπούν ως προς τις πολλαπλές καθημερινές παρανομίες απασχόλησης λαθρομεταναστών και ως προς το λαθρεμπόριο. Καταδικαστέα πρέπει να είναι και η υποκρισία μεγάλων καναλιών που, αφού ζήτησαν από τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών αίμα και βία, μόλις ανέλαβε η κυβέρνηση την ευθύνη, ανακάλυψαν την ανάγκη για χαμηλούς τόνους και διαπραγματεύσεις. Για αυτό συγκρατώ την υποκρισία και τη διγλωσσία των κρατούντων, καθώς και την πολιτική, τουλάχιστον, ανοησία των ευρισκόμενων, υποτίθεται, απέναντι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου