3,3% αυτός θα είναι φέτος ο µαγικός αριθµός στην Ευρώπη: η ανάπτυξη που προβλέπεται να έχει η οικονοµία της Λετονίας. Γι’ αυτό το λετονικό µοντέλο λιτότητας και εσωτερικής υποτίµησης προβάλλεται σήµερα σαν µια µεγάλη επιτυχία. Oι τραπεζίτες και οι εφηµερίδες τους προτρέπουν και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες: «Γιατί δεν κάνετε κι εσείς όπως η Λετονία, να θυσιάσετε την οικονοµία σας για να πληρώσετε τα χρέη σας;».
Οι κυβερνώντες τη Λετονία, υποκύπτοντας στις εξωτερικές πιέσεις της νεοφιλελεύθερης ολιγαρχίας, επέλεξαν τον δρόµο της ελάχιστης αντίστασης. οι περικοπές στην παιδεία,την υγεία και άλλες βασικές κοινωνικές υποδοµές της χώρας υποχρέωσαν τους νέους της να αναζητήσουν αλλού µια καλύτερη ζωή. Σήµερα, τουλάχιστοντο 12% του πληθυσµού (και ένα πολύ µεγαλύτερο ποσοστό του εργατικού δυναµικού) ζει και εργάζεται στο εξωτερικό. Το 3,3% επιδεικνύεται ως απόδειξη πως η λετονική λιτότητα µπόρεσε να σταθεροποιήσει την κρίση χρέους της χώρας. Πόσο όµως αυτός ο αριθµός είναι πράγµατι µαγικός; Η ανάπτυξη της Λετονίας θα συνοδεύεται από διψήφια ανεργία. Και δεν θα αφορά τους δεκάδες χιλιάδες µετανάστες που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, αφήνοντας πίσω τους γυναίκες και παιδιά. Με δεδοµένο πως το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Λετονίας µειώθηκε κατά 25% στα δύο χρόνια της κρίσης, αν από εδώ και πέρα αρχίσει να αναπτύσσεται µε 3,3% ετησίως, θα χρειαστεί τουλάχιστον µια δεκαετία ώσπου να αποκατασταθεί στο επίπεδο που βρισκόταν το 2007. Είναι άραγε αυτό ικανό κίνητρο για να πείσει και άλλες χώρες να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόµο µε τη Λετονία;
Οι καθηγητές των οικονοµικών στα Πανεπιστήµια του Μιζούρι και του ουισκόνσιν Μάικλ Χάντσον και Τζέφρι Σόµερς, που εργάστηκαν χρόνια στη Λετονία, είδαν µε τα µάτια τους πόσο αποτυχηµένο είναι στην πραγµατικότητα το λετονικό µοντέλο. Και σήµερα πια εργάζονται για να αποθαρρύνουν την εφαρµογή του. «Κατανοούν άραγε η Ελλάδα και η Ιρλανδία, και ίσως και η Ισπανία και η Πορτογαλία, τι τους ζητούν να µιµηθούν;» λένε οι δύο καθηγητές. «Η ευρωπαϊκή πολιτική βάζει τους µισθωτούς και τους συνταξιούχους να πληρώνουν τις ζηµιές των τραπεζιτών. Πόσο “λετονικό φάρµακο” θα µπορέσουν να αντέξουν αυτές οι χώρες; Πού θα µεταναστεύσουν οι εργαζόµενοί τους; Πώς θα γίνουν ανταγωνιστικές χωρίς δηµόσιες επενδύσεις; αν ξεπουλήσουν τις υποδοµές τους, οι οικονοµίες τους θα ξεπέσουν ακόµη πιο πίσω και οι καθυστερούµενες δόσεις θα σωρεύουν αστρονοµικά πανωτόκια». Θέλουν πράγµατι οι λαοί αυτών των χωρών να θυσιάσουν την ανάπτυξή τους, να υποστούν µια µακροχρόνια ύφεση και να δουν το βιοτικό τους επίπεδο να ξεπέφτει, µόνο και µόνο για το καλό των πιστωτών τους;
Η µόνη λύση, λένε οι δύο καθηγητές, είναι να δεχτούν να χάσουν ένα µέρος από τα λεφτά τους οι κυριότεροι πιστωτές τους. αλλιώς, η λιτότητα θα επιστρέψει την Ευρώπη χίλια χρόνια πίσω, µε οικονοµικές και πολιτικές ελίτ που θα ζουν σαν φεουδάρχες και εργαζόµενους δουλοπαροίκους.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου