Η επόμενη μέρα...

Tου Παντελή Μπουκαλα

Πολλά ειπώθηκαν κι ακόμα περισσότερα θα ειπωθούν τις επόμενες ημέρες, με αφορμή όσα συνέβησαν στη Νομική. Μακάρι να είναι και περισσότερο μετρημένα· μακάρι να μη σφραγίζονται από την καθοδηγητική τηλεοπτική μονοφωνία που μάλλον εύκολα, και σαν έτοιμη από καιρό, επικράτησε, επιχειρώντας μάλιστα να αλλάξει και την περιθρύλητη ατζέντα: από το μεταναστευτικό στο άσυλο, δηλαδή στην (τόσο επιθυμητή από μεγάλη μερίδα του κομματικού συστήματος και του Τύπου) κατάργησή του.

«Γιατί δεν τους περιμαζεύουν στο σπίτι τους όσοι λένε ότι νοιάζονται γι’ αυτούς;» – αυτό ήταν το πιο αγαπημένο βέλος που εκτόξευσαν πολιτικοί και δημοσιογράφοι αλληλοτροφοδοτούμενοι. Με την ίδια ρηχή λογική, θα ’πρεπε να εγκαλούνται τα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως σοσιαλιστικά ή κομμουνιστικά γιατί δεν «περιμαζεύουν» τους φτωχούς, καθώς και όσα βάζουν τον σταυρό στο λάβαρό τους ή οι ηγέτες τους κάνουν τον σταυρό τους μετ’ ευλαβείας, γιατί δεν πράττουν κάτι ανάλογο, εφαρμόζοντας τις ευαγγελικές εντολές που υποτίθεται ότι σέβονται. Αλλά τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα δεν λύνονται με την  «ιδιωτικοποίησή» τους, με φιλανθρωπίες κ. τ. λ. Αναδεικνύονται ακριβώς ως κοινωνικά και πολιτικά και διεκδικείται η αντίστοιχη θεραπεία τους, όχι η ψευτοανακούφισή τους.

Κι ύστερα (ας το θυμόμαστε στις επόμενες συζητήσεις, αφού δεν το συνεκτιμήσαμε ιδιαίτερα ώς τώρα), οι ίδιοι οι απεργοί πείνας της Νομικής αυτοπροσδιορίστηκαν σε ανακοίνωσή τους με τρόπο που δεν συμφωνεί με το σχήμα στο οποίο τους στρίμωξαν οι βιαστικοί «ερμηνείς».
Αντιγράφω: «Δεν είμαστε αυτό που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, οι καημένοι, οι πάμφτωχοι, χωρίς σπίτι, δουλειά και ρούχα μετανάστες κ. λπ. Και σπίτια έχουμε και συγγενείς και δουλειές στις πόλεις που αφήσαμε πίσω μας. Δεν ψάχναμε κατάλυμα στην Αθήνα, αλλά ήρθαμε για να παλέψουμε (όσο αντέξει ο οργανισμός μας) για τη νομιμοποίησή μας, τα δικαιώματά μας και για αξιοπρεπείς όρους ζωής». Τόσο παράλογο μας φαίνεται που υπάρχουν και πολιτικοποιημένοι μετανάστες και μάλιστα «μαυριδεροί», εναντίον των οποίων στράφηκε ενοχλημένη η υπερέχουσα λευκή αισθητική μας;

πηγή