Τι να πούμε στην αρχόντισσα γερόντισσα του Θεόφιλου, στη μάνα της Κατερίνας και σε όλους τους ηλικιωμένους της χώρας που αντί να τους τιμάμε, τους ατιμάζουμε;
Τι να πούμε στους χιλιάδες νέους, τα παιδιά μας που δεν μπορούν να μπούνε στην αγορά εργασίας και όταν τρυπώσουν, όσα τρυπώσουν, θα δουλέψουν με συνθήκες κολίγου, ραγιά, είλωτα και δουλοπάροικου;
Τι να τους πούμε; ότι δεν τους «αντέχει η οικονομία;» Μα αυτοί είναι η οικονομία. Αυτοί που εργάσθηκαν, αυτοί που εργάζονται, αυτοί που θα εργασθούν.
Αυτοί είναι η οικο-νομία!
Και η οικο-ανομία είναι τα παράσιτα! Εκείνοι που μας παίρνουν την υπεραξία, εκείνοι που μας επιβάλλουν βαρειά, αβάσταχτη έμμεση και άμεση φορολογία, εκείνοι που βύθισαν τα νοικοκυριά στην πίστωση για να τα αφαιμάζουν εφ' όρου ζωής.
Εκείνοι που λεηλάτησαν, λεηλατούν - και, αν δεν ορθώσουμε ανάστημα- θα συνεχίσουν να λεηλατούν τη χώρα και τις ζωές μας.
Για αυτούς τους ολέθριους ολετήρες, οι γέροντες, τα παιδιά, οι μητέρες, οι άνθρωποι, δεν είναι παρά οι παράπλευρες απώλειες μιας αποθηριωμένης κι αδηφάγου ταξικής πολιτικής, πολεμικής, όσον οι «ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί» και καταστροφικής, όσον οι βόμβες νετρονίου...
...................................
«Είμαστε σε πόλεμο» που λέει και ο κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου, σε ταξικό πόλεμο. Εναντίον όσων εκπροσωπεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου