Έκθεση - βόμβα του ΟΟΣΑ για το χρέος.

Το ένα μετά το άλλο ξεπηδούν τα μαργαριτάρια της νέας δα­νειακής συμφωνίας που ετοι­μάζεται με χαρά να υπογράψει η κυ­βέρνηση, η οποία κρύβει επιμελώς τις οδυνηρές παραχωρήσεις που έχει κάνει. Το αποτέλεσμα του νέου δα­νείου θα είναι η πλήρης κατάργηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, η δημιουργία νέων μονοπωλίων και η ανάθεση της διαχείρισης της εξου­σίας - της πολιτικής και οικονομικής σκηνής - στις ομάδες επιχειρηματι­ών, τζακιών και συμφερόντων που θα αναδυθούν την επόμενη περίοδο.

Και μπορεί να μην υπάρχει πλέ­ον εθνική κυριαρχία, διότι οι δανει­στές μας θα διαχειρίζονται τα πά­ντα, όμως το περιβάλλον Παπανδρέ­ου ελπίζει ότι οι νέες συνθήκες θα το κρατήσουν στην εξουσία για πολύ καιρό, καθώς θα εξυπηρετεί πλήρως όλο αυτό το σύστημα.

Γι’ αυτό και οι κύκλοι που κινού­νται γύρω από τον πρωθυπουργό μι­λούν για οριστική αναβολή της πρόωρης κάλπης εάν τα πράγματα συνε­χίσουν να εξελίσσονται ως έχουν.

Οι συνομιλητές του πρωθυπουρ­γού αναφέρουν ότι μόνο μια κοινω­νική εξέγερση και αναταραχή μεγά­λης και διευρυμένης κλίμακας μπο­ρεί να αναστρέψει το κλίμα και ότι, εάν οι αντιδράσεις για τα νέα μέτρα που έρχονται παραμείνουν μεμονω­μένες (π.χ. οδηγοί ταξί), θα είναι διαχειρίσιμες καθώς ακολουθείται η τακτική του «ώριμου φρούτου». Δη­λαδή καμία υπαναχώρηση μέχρι να εξαντληθούν οι απεργοί και να υπα­ναχωρήσουν υπό το βάρος της οικο­νομικής κρίσης.

Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός δεν έκα­νε καμία παρέμβαση για τα ταξί, επι­λέγοντας - προκλητικά - να συνα­ντηθεί με τον Μισέλ Πλατινί, αλλά όχι να ασχοληθεί με τη μικρο-οικονομία.

Πολιτική καταστροφής

Όμως οι εξελίξεις ενδέχεται να εί­ναι πολύ διαφορετικές το φθινόπωρο απ’ ό,τι υπολογίζει η κυβέρνηση. Σιγά - σιγά όλοι οι διεθνείς οίκοι και αναλυτές ξεδιπλώνουν την πραγμα­τική κατάσταση στην οποία έχει μπει η χώρα μας από την τραγική οικονο­μική πολιτική που ακολουθείται.

Ας μη γελιόμαστε: οι λανθασμέ­νοι χειρισμοί και αποφάσεις είναι που μας έφεραν στο δεύτερο πακέ­το στήριξης και μια περίοδο λιτότη­τας που θα ξεπεράσει τα 30 χρόνια. Οι προβλέψεις του προηγούμενου χρόνου για τη λιτότητα 7,5 ετών που προνοούσε το πρώτο πακέτο φαντά­ζουν τώρα... ιδανικές.

Η κυβέρνηση είναι επί της ουσίας αυτή που ευθύνεται για τη βαθύτε­ρη ύφεση, τις αστοχίες στους δημο­σιονομικούς στόχους, τις λάθος με­ταρρυθμίσεις, την έλλειψη αναπτυ­ξιακού έργου, που δύο χρόνια μετά εξακολουθεί να βρίσκεται στα χαρ­τιά, την επιβάρυνση του χρέους, τις λάθος διαπραγματεύσεις με την τρό­ικα και την εμμονή ότι όλα πάνε καλά ενώ οι πραγματικοί αριθμοί έδειχναν και δείχνουν άλλα.

Διερωτάται λοιπόν κανείς εάν εσκεμμένα η κυβέρνηση κρατάει το μέτωπο με τα ταξί ανοικτό για τρίτη εβδομάδα και προσπαθεί να καλύψει τις βαρύτατες ευθύνες που της ανα­λογούν για την οικονομική κατάστα­ση της χώρας. Σε αυτό βέβαια βοηθά και η αξιωματική αντιπολίτευση, που παραδόξως, ενώ η κυβέρνηση έχει υποπέσει σε μια σωρεία σοβαρών λαθών, δεν αντιδρά και δεν ασκεί τη στοιχειώδη κριτική.

Οι αλήθειες, όμως, όσο και να αποκρύπτονται από τα περισσότε­ρα μέσα ενημέρωσης, που τελευ­ταία τα έχουν δώσει όλα στο παιχνίδι της παραπληροφόρησης, βγαίνουν στην επιφάνεια έστω και με έμμεσο τρόπο.

Για παράδειγμα, η κυβέρνηση επέ­λεξε να προβάλει την παρουσίαση της έκθεσης του ΟΟΣΑ μέσα σε πα­νηγυρικήατμόσφαιρα και να βομ­βαρδίσει τους δημοσιογράφους με ανακοινώσεις, ενημερώσεις και πλη­ροφορίες ότι η έκθεση επαινεί τις προσπάθειές της και ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης.

Κάθε άλλο! Η έκθεση λέει ξεκάθαρα ότι φως στο τούνελ θα δούμε με­τά το 2035 και ότι τότε το δημόσιο χρέος θα είναι στο 100% του ΑΕΠ! Λέει επίσης ότι η πολιτική συμφωνία για το πακέτο στήριξης πολύ μικρή επίπτωση θα έχει στη μείωση του δη­μοσίου χρέους, πράγμα που αποσιω­πήθηκε από τα μέσα ενημέρωσης.

Τα σενάρια του ΟΟΣΑ

♦ Το βασικό σενάριο αναφέρει ότι το χρέος φθάνει το 100% του ΑΕΠ το 2035. Για να γίνει όμως αυτό, η Ελλά­δα πρέπει να έχει πρωτογενές πλε­όνασμα της τάξης του 6% του ΑΕΠ από το 2014 και μετά, μέσο ρυθμό ανάπτυξης 1,7% και έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις 15 δισ. ευρώ έως το 2017!

♦ Το δεύτερο σενάριο κάνει λόγο για χρέος 71% του ΑΕΠ το 2035, με ρυθμό ανάπτυξης 2,5% και έσοδα αποκρατικοποιήσεων 15 δισ. ευρώ έως το 2017 – και βεβαίως τα πρω­τογενή πλεονάσματα που αναφέρα­με πιο πάνω.

♦ Το τρίτο σενάριο αναφέρει ότι το χρέος μπορεί να μειωθεί ακόμα και στο 56% του ΑΕΠ, εάν τηρηθούν τα πιο πάνω, αλλά διογκωθεί το ξε­πούλημα της κρατικής περιουσίας στα 50 δισ. ευρώ.

♦ Το τέταρτο σενάριο - ευχολό­γιο αναφέρει ότι το χρέος μπορεί να μειωθεί και στο 40% του ΑΕΠ εάν τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις αυξηθούν και οι ρυθμοί ανάπτυξης πιάσουν το 2,5% ως μέσο όρο. Αυτό το σενάριο ωστόσο ανήκει στον χώ­ρο της... επιστημονικής φαντασίας, καθώς καμία χώρα που βρίσκεται σε παρόμοια οικονομική κατάσταση με την Ελλάδα δεν το έχει καταφέρει.

Προφανώς, το πιο ρεαλιστικό σε­νάριο, όπως αναφέρει ο ΟΟΣΑ, είναι το βασικό και μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι το 2035 ακολουθήσουν κινεζικές οι­κονομικές νοοτροπίες στα εργασι­ακά και αιματηρή λιτότητα που θα έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη διά­λυση του κοινωνικού ιστού της Ελλά­δας και τη δημιουργία μιας νέας τά­ξης Ελλήνων: αυτής των νεόπτωχων, που θα είναι και το 40% του... μεταλ­λαγμένου πληθυσμού.

Και βεβαίως το παρασύνθημα που προσπαθεί να περάσει ο ΟΟΣΑ δεν μας άφησε ασυγκίνητους: όσο πιο πολλά ξεπουλήσετε τόσο πιο γρήγο­ρα θα ξεχρεώσετε.

Αυτή είναι πλέον η βασική και μό­νη προτεραιότητα των δανειστών μας και των κέντρων εξουσίας που διαχειρίζονται τα μεγάλα επενδυτι­κά κεφάλαια του εξωτερικού. Οι κύ­κλοι αυτοί θεωρούν δεδομένη την ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας μας μέσα στον επόμενο χρόνο, γι’ αυτό πιέζουν για τις αποκρατικοποι­ήσεις.

πηγή