Λέγεται ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος όταν ήταν πρωθυπουργός ξυπνούσε στις 6 το πρωί και τηλεφωνούσε στον ιδιαίτερο γραμματέα του, ο οποίος στο μεταξύ είχε διαβάσει τις πρωινές εφημερίδες, και τον ρωτούσε: «Μας βρίζουν;».
Αν η απάντηση ήταν «μας βρίζουν», έλεγε: «Πάμε καλά. Θα κοιμηθώ μια ώρα ακόμη». Αν η απάντηση ήταν «δεν μας βρίζουν», σηκωνόταν από το κρεβάτι ανήσυχος για να πάει μια ώρα νωρίτερα στο πρωθυπουργικό γραφείο. Κατά τον Ελ. Βενιζέλο, το «μας βρίζουν οι εφημερίδες» σήμαινε ότι η κυβέρνηση δούλευε και το έργο της προκαλούσε αντιδράσεις. Το αντίθετο σήμαινε ότι η κυβέρνηση αδρανούσε. Την εποχή εκείνη και αργότερα, όχι μόνο ο Ελ. Βενιζέλος, αλλά όλοι οι πολιτικοί απαντούσαν στα δημοσιεύματα του Τύπου και αντιμετώπιζαν τις καταγγελίες του. Δεν τους άφηνε αδιάφορους ο έλεγχος του Τύπου, όπως κατά κανόνα συμβαίνει σήμερα.
Μετά τη μεταπολίτευση, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αντιδρούσε στα δημοσιεύματα των εφημερίδων με πρωινά τηλεφωνήματα στους υπουργούς του και με σημειώματα προς τους δημοσιογράφους. Με είχε «τιμήσει» αρκετές φορές με σύντομα σημειώματα - απαντήσεις του, σε δημοσιεύματά μου που τον είχαν ενοχλήσει. Μετά τον Κων. Καραμανλή σπάνια οι υπουργοί, ακόμα και τα γραφεία Τύπου των υπουργείων, απαντούν σε δημοσιεύματα εφημερίδων ή και σε επιστολές αναγνωστών, ούτε και όταν θίγονται σοβαρά θέματα. Μήπως, όμως, αντιδρούν στις τεκμηριωμένες εκθέσεις του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, με τις οποίες αποκαλύπτει το τεράστιο μέγεθος της διαφθοράς στον κρατικό μηχανισμό, ιδιαίτερα στις εφορίες, στις πολεοδομίες, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στις υπηρεσίες υγείας;
Σε πρόσφατη συνέντευξή του («Κ» Καθημερινής, 17-7-2011) ο κ. Ρακιντζής δήλωσε ότι «η διαφθορά καταστέλλεται με τρεις τρόπους: με την πρόληψη, με την καταστολή, αλλά κυρίως με την εκπαίδευση και τη συμπαράσταση των πολιτών» και υπογράμμισε: «Ο κόσμος ενεργοποιείται και καταγγέλλει. Δεν φοβάται. Οι πολίτες γίνονται πιο ενεργοί». Μήπως θα πρέπει να γίνουν πιο ενεργοί και οι πολιτικοί, ιδιαίτερα όσοι έχουν κυβερνητικά αξιώματα; Αν οι πολιτικοί διάβαζαν συστηματικά εφημερίδες και αντιδρούσαν σε δημοσιεύματα με προτάσεις, υποδείξεις και καταγγελίες, δεν θα έφτανε η χώρα σ' αυτήν την οικονομική και κοινωνική κρίση.
Εχει και ο Τύπος τις ευθύνες του, που δεν κατάφερε να ανακαλύψει το τεράστιο έλλειμμα και τη διόγκωση του δημόσιου χρέους, να προειδοποιήσει και να προλάβει. Είχε, όμως, αποκαλύψει και καταγγείλει πολλά άλλα ο Τύπος κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο. Δημοσίευε συνεχώς στοιχεία για την παραοικονομία, τη φοροδιαφυγή, τη φοροκλοπή και τη φοροαποφυγή, επισημαίνοντας τις αδικίες του φορολογικού συστήματος, που άφηνε και αφήνει στο απυρόβλητο τους «έχοντες και κατέχοντες».
Εδινε συνεχώς ο Τύπος στοιχεία για την αυθαίρετη δόμηση και για το όργιο των καταπατήσεων από οικοπεδοφάγους στα δάση της Αττικής. Δημοσίευε, μάλιστα, και φωτογραφίες από τις βίλες που ξεφύτρωναν μέσα στα καμένα δάση. Και όμως, δεν χτυπήθηκε η παρανομία, δεν κατεδαφίστηκε κανένα αυθαίρετο πολυτελείας και κατόπιν εορτής ανακαλύφθηκαν εκατοντάδες αδήλωτες πισίνες. Και στους παρανομήσαντες προσφέρεται τώρα ως δώρο η «τακτοποίηση», όπως άλλοτε το «αν το δηλώσεις, μπορείς να το σώσεις». Και το όργιο της παρανομίας συνεχίζεται. Χρόνια τώρα γράφει ο Τύπος για τα φακελάκια στις υπηρεσίες που συναλλάσσονται με τους πολίτες, όπως τα νοσοκομεία. Επρεπε να έρθει η κρίση για να αποκαλυφθούν πλήθος σκάνδαλα με προμήθειες και άλλα σε όλο το σύστημα υγείας.
Ας μου επιτραπεί, τέλος, να περιαυτολογήσω. Επί δεκαετίες ασχολούμαι συστηματικά με το μέγα πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης, δημοσιεύοντας στοιχεία για την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων από όλες τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις. Είχα προτείνει από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, με αλλεπάλληλα άρθρα μου και από αυτήν τη σελίδα, να δημιουργηθεί μια Τράπεζα Ασφάλισης και Υγείας, με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, που θα αξιοποιούσε και την περιουσία τους. Θα ήταν η μεγαλύτερη και υγιέστερη τράπεζα της χώρας, που θα προστάτευε τα χρήματα των ασφαλισμένων. Είδε θετικά την πρόταση ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, έπειτα από εισήγηση του υπουργού Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Γιώργου Γεννηματά και του υφυπουργού Γρηγόρη Σολωμού.
Εγινε μία σύσκεψη με τη συμμετοχή και άλλων κυβερνητικών παραγόντων, στην οποία εκδηλώθηκαν επιφυλάξεις και αφέθηκε το θέμα να επανεξεταστεί· ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε η ιδέα. Το 2006 ο τότε διοικητής του ΙΚΑ Βαρθολομαίος πρότεινε να αγοράσει το ΙΚΑ το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αλλά και αυτή η πρόταση έπεσε στο κενό. Τα τραπεζικά συμφέροντα αποδείχθηκαν ισχυρότερα από την πολιτική βούληση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου