Διά Βίου Παθήσεως.

Tου Παντελή Μπουκάλα

Δεν υπήρξε υπουργός στη μεταπολίτευση, της Ν. Δ. ή του ΠΑΣΟΚ, του νυν πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, που να μην ονειρεύτηκε να απαθανατίσει το όνομά του ταυτίζοντάς το με μια μεταρρύθμιση, με έναν νόμο που «θα άλλαζε για πάντα το τοπίο».
Χωρίς βαθιά προεργασία γίνονταν συνήθως όλα αυτά, χωρίς ουσιαστικό διάλογο με τα εμπλεκόμενα μέρη, που κι αυτά απέφευγαν να δώσουν βάθος στον αντιρρητικό τους λόγο. Και κυρίως γίνονταν δίχως να νοιάζονται οι περισσότεροι για τη διαφορά ανάμεσα στην παιδεία και την εκπαίδευση, ανάμεσα στην ουσιώδη μόρφωση και τη μηχανιστική κατάρτιση προς απόκτηση ενός πτυχίου «συνδεδεμένου με την παραγωγή», όπως αρχίσαμε να λέμε από μια στιγμή κι έπειτα..

Η κ. Διαμαντοπούλου, ένα ακόμα μέλος της σχολής «Η Μειδιώσα Πυγμή», δεν θέλησε να απιστήσει στην παράδοση. Επιχειρεί λοιπόν και αυτή τη δική της μεταρρύθμιση. Αλλωστε, την υποχρεώνει κατά κάποιον τρόπο ο νέος τίτλος του υπουργείου, εκείνο το «Διά Βίου Μαθήσεως», το οπoίο μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι οι πολιτικοί έχουν το ελεύθερο να μαθαίνουν διά βίου στην πλάτη άλλων πώς να διαχειρίζονται την ύλη που κάθε φορά τους αναθέτει ο αρχηγός του κόμματός τους. Και, αντίθετα με την αυστηρότητα των πανελλαδικών εξετάσεων, ένας υπουργός μπορεί να διασωθεί μετακινούμενος σε άλλο υπουργείο, ακόμα και αν αποτύχει στο πρώτο. Ποιος είπε πως η ζωή είναι δίκαιη.

Αλλά προς Θεού. Τώρα δεν πρόκειται για μια απλή μεταρρύθμιση. Τώρα «κάνουμε ένα άλμα δεκαετίες μπροστά», όπως μετριοπαθώς είπε ο πρωθυπουργός, προπαγανδίζοντας το σχέδιο νόμου της υφισταμένης του. Ωραία, να το κάνουμε το άλμα. Αλλά μαζί με ποιους, υπό την καθοδήγηση και τη διοίκηση ποιων και προς τα πού. Η υπουργός τουλάχιστον τηλεοπτικά εμφανίζεται απόλυτα σίγουρη για τον εαυτό της (είναι αυτή η αρρώστια της αυθεντίας που γεννάει η υπουργική ισχύς), η δε κυβέρνηση συνολικά δείχνει να μην έχει την παραμικρή αμφιβολία για τις αρετές του σχεδίου· κι αυτό βέβαια δεν αποτελεί καλό πεδίο για συζήτηση, αν δεν την αποκλείει εκ των προτέρων. Από την πολλή τους σιγουριά λοιπόν οι κυβερνητικοί διαβάλλουν όσους ενίστανται. 

• Όποιος διαμαρτύρεται για την κατάργηση του αυτοδιοίκητου με την επιβολή ενός ανέλεγκτου και αδιαφανούς συστήματος διοίκησης; Βολεμένος. 
• Όποιος υποψιάζεται πως η σκοπούμενη κατάργηση του ασύλου δεν είναι τόσο αθώα όσο επιχειρείται να εμφανιστεί; Φιλοτρομοκράτης. 
• Όποιος διατείνεται ότι σε δύο ή σε τρία χρόνια σπουδών δεν είναι δυνατόν να διδαχθεί καμία βασική επιστήμη; Συμφεροντολόγος. 
• Όποιος ισχυρίζεται ότι η ευνοιοκρατία και ο κομματισμός δεν αντιμετωπίζονται όταν οι διδακτορικές διατριβές κρίνονται από δύο μόνο εξεταστές, διορισμένους από την κοσμητεία και δίχως δημόσια υποστήριξη από τον υποψήφιο; Μικροτιμαριούχος. 

Μόνο που έτσι τίποτα δεν μεταρρυθμίζεται...
πηγή