Καμιά χώρα δεν δέχτηκε ποτέ να θυσιάσει τα παιδιά του και τα παιδιά των παιδιών του για να μη χάσουν λεφτά οι τραπεζίτες.

 Του Ρούσσου Βρανά

Τι κοινό...

... έχουν μεταξύ τους τα σενάρια που έχει καταστρώσει η ευρωπαϊκή ηγεσία για τη διάσωση των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης; Ότι όλα τους περιγράφουν καταλεπτώς τη λιτότητα που θα υποστούν αυτές οι χώρες, χωρίς κανένα τους να ανοίγει δρόμο στην ανάπτυξη. Πόσο θα αντέξουν λοιπόν αυτά τα προγράμματα; Τίθεται ένα οικονομικό ερώτημα που όμως επιδέχεται μόνο μια πολιτική απάντηση: όσο θα αντέξουν οι λαοί αυτών των χωρών στη λιτότητα.

Για να «σωθούν»...

... οι καταχρεωμένες χώρες που έχουν δανειστεί με πανάκριβα επιτόκια, γράφει στην εφημερίδα «Λεζ - Εκό» ο Πατρίκ Αρτίς, διευθυντής ερευνών της γαλλικής επενδυτικής τράπεζας Νατίξις, σε κάποιες από αυτές θα χρειαστεί η επιβολή σκληρότατης λιτότητας ώστε να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα έως και 30%! Και αυτό θα είναι κάτι πρωτοφανές στην Ιστορία, αφού χώρες που υπέβαλαν τους λαούς τους στην πιο σκληρή λιτότητα (Καναδάς, Σουηδία, Φινλανδία, Ιταλία, Δανία τη δεκαετία του 1990 και Βραζιλία τη δεκαετία του 2000) ποτέ δεν πέτυχαν πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 3%-4%. Γι' αυτό ακριβώς η παράμετρος της ανάπτυξης απουσιάζει από τα ευρωπαϊκά σενάρια επί χαρτού. Ολα τους αρχίζουν από την υπόρρητη παραδοχή πως, όσο αυτές οι χώρες θα ξεπληρώνουν τα χρέη τους, θα πρέπει να ξεχάσουν την ανάπτυξη. Επειδή, για την ευρωπαϊκή ηγεσία, προτού σωθούν οι χώρες προέχει να σωθούν οι τραπεζίτες.

Πόσο...

... θα αντέξουν οι λαοί; Ο ισλανδικός λαός έδειξε τα όρια της ανοχής του. Αυτή τη φορά η ευρωπαϊκή ηγεσία λέει, εντάξει, ίσως να τα καταφέρουμε καλύτερα με τις χώρες που είναι δεμένες με τα δεσμά της ευρωζώνης. Ένας από τους θεμέλιους λίθους του διεθνούς δικαίου είναι η ιδέα πως όταν μια χώρα αναλαμβάνει ένα χρέος, αυτό πρέπει να γίνεται δημοκρατικά, με τη σύμφωνη γνώμη του λαού της. Τι κάνουν σήμερα οι λαοί των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρώπης; Διαδηλώνουν. Και με αυτόν τον τρόπο, όπως υποστηρίζει ο οικονομολόγος Μάικλ Χάντσον, θέτουν τα νομικά θεμέλια για την αμφισβήτηση του χρέους που τους έχουν φορτώσει. Με δυο λόγια λένε, κοιτάξτε, αυτά τα χρέη που λέτε πως είναι δικά μας και που για να τα πάρετε πίσω ξεπουλάτε τις εθνικές περιουσίες μας γνωρίζατε καλά από την αρχή πως όχι μονάχα δεν ήταν δικά μας - τα περισσότερα από αυτά ούτε καν τα γνωρίζαμε - αλλά και πως διαφωνούσαμε με αυτά, ζητώντας εκλογές και δημοψηφίσματα, όπως ακριβώς οι Ισλανδοί. Δεν έχει σημασία πόσο διεφθαρμένες μπορεί να ήταν οι κυβερνήσεις μας. Τα χρέη που δημιούργησαν εμείς δεν τα αποδεχτήκαμε. Ούτε θα τα αποδεχτούμε ποτέ.

Πολλοί λαοί...

... σε πολλές χώρες δέχτηκαν, όταν χρειάστηκε, να θυσιάσουν τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους για υψηλά ιδανικά αλλά κανένας λαός, σε καμιά χώρα δεν δέχτηκε ποτέ να θυσιάσει τα παιδιά του και τα παιδιά των παιδιών του για να μη χάσουν λεφτά οι τραπεζίτες.

πηγή