Ανάσα; Ναι. Διάσωση; Προσωρινή. Και το μέλλον; Υποθηκευμένο, αυστηρά ελεγχόμενο και εξοντωτικά λιτό. Στο όριο της επιβίωσης... Μ' άλλα λόγια, η χώρα δεν θα πεθάνει αλλά θα ζει για χρόνια μεταξύ εντατικής και χλωμής επανόδου, ίσα ίσα για να συντηρείται και να πληρώνει τα χρέη της...
Η βαθιά -αλλά τραγικά καθυστερημένη- παροχή οξυγόνου (μικρότερο επιτόκιο για σημαντικό μέρος του δανείου και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής) σε συνδυασμό με αυτό που κακότεχνα και προπαγανδιστικά ονομάστηκε «Σχέδιο Μάρσαλλ» -με δύο λάμδα παρακαλώ, γιατί... τόσα είχε το επώνυμο του μακαρίτη υπουργού των ΗΠΑ- θα μπορούσε υπό όρους να κινήσει κάπως την ημιθανή οικονομία.
Όμως μέχρι στιγμής ούτε ίχνος του «Σχεδίου» δεν υπάρχει. Και όταν με το καλό εμφανιστεί, είναι αμφίβολο αν θα ενισχύσει ουσιαστικά την παραγωγική βάση της οικονομίας. Το πιο πιθανό είναι ότι θα ευνοηθούν τα μάλα τα επενδυτικά μεγαθήρια, κυρίως της ξένης, χωρίς ιδιαίτερη ευεργετική επενέργεια στους εργαζομένους (κάποια μείωση της ανεργίας, αλλά καθηλωμένες απολαβές, και επομένως χλωμή ενίσχυση της αγοράς)...
Εκείνο που φαίνεται αδιαμφισβήτητο μέχρι στιγμής είναι ότι θα ισχύσει απολύτως το καθεστώς λιτότητος που επιβάλλει το Μεσοπρόθεσμο. Τούτο σημαίνει ότι θα συνεχιστεί η υποθερμία της αγοράς, με τις γνωστές επιπτώσεις... Αν και ξεκαθάρισε κάπως η θολή ατμόσφαιρα των πρώτων ωρών, εντούτοις παραμένουν ασαφή ορισμένα κρίσιμα πεδία, πέραν του «Σχεδίου Μάρσαλλ».
Δηλαδή: Θα υπάρξουν νέα μέτρα με τη νέα δανειακή σύμβαση που θα υπογραφεί; Το βέβαιο είναι πάντως ότι θα επιβληθούν νέα μέτρα, αν δεν αποδώσει το Μεσοπρόθεσμο. Δεύτερον, δεν κατέστη ευκρινές πόσο μειώνεται το χρέος της Ελλάδος. Και τρίτον, ουδείς γνωρίζει τι διαλαμβάνει η δέσμευση για τις «εμπράγματες εγγυήσεις» ***
Δυστυχώς, φθίνει και ο Ιούλιος...
Δυστυχώς, φθίνει και ο Ιούλιος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου