Όποιοι κι αν ήσαν στη θέση των 155 βουλευτών θα έπρατταν το ίδιο, είχα σημειώσει σε προηγούμενο σημείωμα και ιδού η ένσταση από αναγνώστη της εφημερίδας: «Αυτό που γράφετε αίρει την ηθική ευθύνη της προσωπικότητας».
Να το δεχτώ, αλλά, επιτέλους, αυτοί που ψήφισαν είναι ηθικά ανεύθυνοι όλοι τους; Δεν έχουν καμία ηθική αναστολή προκειμένου να διατηρήσουν τις καρέκλες τους; Είμαι βέβαιος ότι άπαντες έχουν μια αξιοπρέπεια, η οποία, όμως, δεν εξαρτάται από τον ηθικό του κόσμο, παρά μόνο από τον πολιτικό ορθολογισμό, ο οποίος υπερτερεί -αιώνες τώρα- του οιουδήποτε ηθικού ενδοιασμού (αισχύνης, συστολής και λοιπά).
Όσο καλοί άνθρωποι κι αν είναι οι βουλευτές, όσο υψηλό ανάστημα κι αν έχουν, τα χάνουν όλα όταν καλούνται να υπερασπιστούν την εξουσία (τη διατήρησή της). Και ο Κουρουμπλής λίγα νομοσχέδια ή αποφάσεις της κυβέρνησης (όλα αντιλαϊκά) είχε ψηφίσει έως τούδε; Η παρουσία του δεν νομιμοποιούσε το σύστημα;
Επιμένω ότι το θέμα είναι πολιτικό· το ηθικό είναι δευτερεύον και ας θέλουν να το παρουσιάζουν ως πρωτεύον οι πολιτικοί αναλυτές· μ' αυτήν τους την πρακτική απλώς διαιωνίζουν το άλυτον του γρίφου που αποκαλούν δημοκρατία, δικαιώνουν τη σάπια δομή και δυσλειτουργία της «αντιπροσώπευσης». Δεν υπάρχουν ηθικοί και ανήθικοι βουλευτές· υπάρχουν, απλώς, βουλευτές που υπηρετούν το σύστημα εκείνο που τους παρέχει απολαβές, προνόμια και λίγη εξουσία· άνθρωποι που καλύπτουν τη ματαιοδοξία τους πίσω από δοκησίσοφες αρλούμπες περί πατριωτισμού (και πώς θα σώσουμε τη χώρα από τη χρεοκοπία και χίλια άλλα φληναφήματα...).
Δεν θα 'πρεπε να μας ενδιαφέρει η στάση των βουλευτών, όσο το ότι το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να παραμένει αλώβητο, αγέρωχο, ανέγγιχτο, απρόσιτο για το πόπολο.
Κάτι που ενδιαφέρει όλους μας (θα έπρεπε, ίσως, να μας ενδιαφέρει) είναι το «διά ταύτα» από το ρεπορτάζ του συνάδελφου Νίκου Ρούσση από το Στρασβούργο. Διαβάζουμε ότι η Κομισιόν πρότεινε (αλλά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο περί άλλα ετύρβαζεν) να εγκατασταθούν σαρωτές σώματος επιβατών σε όλα τα ευρωπαϊκά αεροδρόμια.
«Οι συσκευές (σαρωτές) απεικονίζουν γυμνό το ανθρώπινο σώμα και, πέρα από την προστασία της αξιοπρέπειας, που καταρρακώνεται, δεν υπάρχει καμιά διαβεβαίωση ότι αναπαράσταση αυτών των εικόνων δεν θα δούμε στο Διαδίκτυο».
Αφελή χαρακτηρίζει ο συνάδελφος τον Ισπανό εισηγητή της σχετικής έκθεσης, ο οποίος εξέφρασε την πίστη ότι «ο κόσμος είναι πρόθυμος να θυσιάσει κάτι για να έχει μεγαλύτερη ασφάλεια». Δεν νομίζω να είναι και τόσο αφελής, και ας λέει ότι οι σαρωτές δεν θα χρησιμοποιούν ακτίνες Χ και ιονίζουσες ακτινοβολίες (που, όντως, είναι άκρως επικίνδυνες για την υγεία, αλλά και οι μεγαλύτεροι ρουφιάνοι της προσωπικότητας του καθενός).
Ο Ισπανός έχει καταλάβει, όπως όλοι που υπηρετούν με δέος και αυταπάρνηση τον καπιταλισμό, ότι ο φόβος είναι το δεκανίκι της εξουσίας, ότι οι άνθρωποι εύκολα πανικοβάλλονται, ότι είναι υποχείρια του φόβου και ας πάει κατά διαόλου η υγεία και η αξιοπρέπεια. Ασφάλεια πάνω απ' όλα. Και πού τη βρήκαν την ασφάλεια; Στην εγκληματικότητα που απλώνεται σαν πανούκλα; Στην κρατική τρομοκρατία που αφειδώς διαχέεται στην κοινωνία; Στον τρόμο της ανεργίας και στην παράνοια των εξαθλιωμένων;
Έχει επικρατήσει, δυστυχώς, αυτή η νοοτροπία, που δεν έλαβε βεβαίως ποτέ υπ' όψιν ότι αν επικρατούσε ένα όντως δημοκρατικό σύστημα, δεν θα υπήρχαν οι αιτίες που οδηγούν στην παραβατική συμπεριφορά και την εγκληματικότητα και ούτε θα κινδύνευε η υγεία και ούτε θα καταρρακωνόταν η αξιοπρέπεια των πολιτών από τη διακρατική τάχα (δεν ντρέπονται) προστασία των ανθρωπίνων σωμάτων.
Αυτό είναι το μείζον πρόβλημα και όχι η ηθική ευθύνη των βουλευτών. Πού είναι οι βουλευτές να αντιδράσουν σ' αυτήν τη σαρωτική λαίλαπα της κατακρεούργησης μυαλών - ψυχών - αίματος - αξιοπρέπειας; Μα στα λιβάδια της ματαιοδοξίας τους· εκεί βόσκουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου