__Τη Δευτέρα στην εφημερίδα με ρώτησαν αν διάβασα το άρθρο του καθηγητή Γιάννη Βούλγαρη στα "Νέα". Διάβασέ το μου σύστησαν, διότι είναι η πρώτη φορά που ένα στέλεχος της Δημοκρατικής Αριστεράς τάσσεται υπέρ του Μνημονίου. Το διάβασα με προσοχή. Κατανοούσα πολλούς που στη φάση των διαπραγματεύσεων για τον ομαλό δανεισμό της χώρας θεωρούσαν πως το δίλημμα που έθετε η κυβέρνηση “Μνημόνιο ή χρεοκοπία”, δεν ήταν εύκολο να το προσπεράσεις. Πολύ φοβάμαι όμως πως σήμερα, αυτό το συγκεκριμένο δίλημμα έχει πλέον ξεπεραστεί. Δεν ξέρω πόσοι έκαναν τον κόπο να διαβάσουν τους όρους αυτής της επαχθούς συμφωνίας δανεισμού με ληστρικά επιτόκια 5,2% κυμαινόμενο τα τρία πρώτα χρόνια αποπληρωμής και 6,2% τα υπόλοιπα, με τόκους υπερημερίας 2% ανά εβδομάδα. Αν ο κ. Βούλγαρης μελέτησε το Μνημόνιο και βρήκε τους οικονομικούς και νομικούς όρους ρεαλιστικούς και αξιοπρεπείς, πάμε παρακάτω.
__
ΟΤΑΝ
δεν υπάρχει ούτε ένας διεθνούς κύρους οικονομολόγος που να μην έχει διαπιστώσει πως οι όροι δανεισμού της Ελλάδας είναι ασήκωτοι και δεν πρόκειται να βγάλουν τη χώρα από το θανατηφόρο σπιράλ στο οποίο έχει εισέλθει, πού μπορείς να στηριχτείς για να θεωρήσεις τη συγκεκριμένη συμφωνία δανεισμού σωτήριο μονόδρομο; Επιφανείς οικονομολόγοι όπως ο Κρούγκμαν, ο Στίνγκλιτζ, ο Ρουμπινί, ο γκουρού της αγοράς Σόρος, ο υιός Γκαλμπρέιθ, ο Φέργκιουσον, όλοι όσοι τέλος πάντων γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται, στο ίδιο συμπέρασμα έχουν καταλήξει. Το Μνημόνιο δεν βγάζει τη χώρα από την κρίση χρεών. Το αντίθετο, επιταχύνει την κατάρρευσή της και σύντομα θα υποχρεωθεί και η χώρα αλλά και οι δανειστές της να αναθεωρήσουν τους όρους των συμφωνιών αυτών. Ακόμη και η επίσημη πρόβλεψη (το καλό σενάριο δηλαδή) κάνει λόγο για χρέος 140% του ΑΕΠ στο τέλος του 2013!
__ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ερώτημα δεν είναι πλέον χρεοκοπία ή Μνημόνιο. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε όταν με τους όρους του Μνημονίου, με υπουργούς να λένε ανοιχτά χωρίς προσχήματα πως κάνουν ό,τι κάνουν και στο χρόνο που το κάνουν (π.χ. Δημήτρης Ρέππας για την απεργία των φορτηγών) διότι είναι υποχρεωμένοι να υπακούσουν στις διαταγές της τρόικας, έχουμε τη χρεοκοπία στο τσεπάκι. Να το πω απλά, όσο σκληρά κι αν ακούγεται. Η κυβέρνηση δεν εξασφάλισε τη σωτηρία της χώρας. Αγόρασε χρόνο για μια ικανοποιητική κοινοβουλευτική θητεία τουλάχιστον τριών ετών, δανειζόμενη χρήματα για τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της. Δεν προέκυψε στη θητεία Γιώργου Παπανδρέου κυβέρνηση μιούζικαλ όπως με Σημίτη και Καραμανλή, αλλά και το γκράν γκινιόλ δεν φαίνεται να τους ενοχλεί.
__ΚΑΙ ΟΛΑ αυτά αφού έχει προηγηθεί ο στραγγαλισμός της ελληνικής οικονομίας. Ταχύτατος ρυθμός αποεπενδύσεων, συρρίκνωση της αγοράς, χρεοκοπίες επιχειρήσεων και ανεργία, σύντομα κοντά στο 20%. Είναι θυσίες για την πατρίδα λέει ο κ. πρωθυπουργός. Κι αυτό θα μπορούσε να συζητηθεί αν υπήρχαν προϋποθέσεις ανάταξης και αναδιοργάνωσης των πάντων και πασών στη χώρα. Από πού προκύπτει πως ναι, υπάρχουν. Μια κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης, δεν έκανε την παραμικρή προετοιμασία να έχει έτοιμο σχέδιο δράσης ή, και τώρα που μιλάμε, να έχει επιστρατεύσει επιστημονικό δυναμικό για το πλάνο έκτακτης ανάγκης, για σταθεροποίηση, ανάκαμψη και πρόοδο.
__ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, με την κρίση να είναι γενική και απόλυτη σε κάθε τομέα ζωής και δράσης, απαιτείται φωτισμένη και γενναία εξουσία, ικανή να συνεγείρει και να κινητοποιήσει. Να ενώσει τους Έλληνες σε έναν σκοπό, ένα όραμα. Ποιοι θα στοιχηθούν πίσω από ποιους και για ποιο λόγο όταν βλέπουν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τα λάφυρα της κλεπτοκρατίας χωρίς κανείς να τους ενοχλεί; Όταν δεν έχει καταβληθεί καμία σοβαρή προσπάθεια καταμερισμού των βαρών κατά τέτοιο τρόπο, που η κοινωνία να κινητοποιηθεί και να στηρίξει την εθνική ανάγκη, πώς θα βγούμε από το σπιράλ αυτής της κρίσης;
__ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ μας επιχειρούν το μεγάλο πείραμα. Επειδή δεν μπορούν να κάνουν υποτίμηση νομίσματος, καταφεύγουν στις μειώσεις μισθών. Προετοιμάζουν ήδη σενάρια για αναδιαπραγμάτευση του χρέους, πιθανόν να προχωρήσουν και σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων. Το θέμα όμως δεν είναι τι σχεδιάζουν αυτοί, αλλά τι θέλουμε και τι πρέπει να κάνουμε εμείς. Μια χώρα που θα έπρεπε σε αντιστοιχία Ε.Ε. να είναι κάτι σαν την Φλόριντα, θα την κάνουμε Μολδαβία για να προκαλέσει επενδυτικό ενδιαφέρον από τις μεγάλες φάμπρικες της Ευρώπης; Αυτό είναι το μέλλον μας, αυτές είναι οι δυνατότητές μας, για τον σκοπό αυτό πρέπει να βοηθήσουμε τον Γιώργο, επειδή εμείς ως αριστερά δεν είμαστε ικανοί να συγκροτήσουμε ισχυρό πολιτικό χώρο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου