Εδώ που τα λέμε δεν τη θεωρούν όλοι ανέκδοτο την παραίνεση του πρωθυπουργού να κάνουμε την κρίση ευκαιρία. Υπάρχουν κι εκείνοι που όχι μόνο δεν γελούν μ’ αυτή, αλλά και την έχουν αναγάγει εντελώς αγέλαστοι σε οδηγό επιτυχίας. Πιο πρόσφατο παράδειγμα οι αλευροβιομήχανοι, οι οποίοι είδαν στην κρίση την ευκαιρία να ανεβάσουν 20% και 30% τις τιμές στο αλεύρι. Διαχρονικό παράδειγμα οι βενζινάδες, που πάντα πρώτοι ανοίγουν τον δρόμο για τη μετατροπή των πάσης φύσεως κρίσεων, πραγματικών ή φανταστικών, σε ευκαιρίες, πράγμα που παρατηρούμε και σήμερα, ιδιαίτερα στα τουριστικά μέρη και στις εθνικές οδούς.
Και μη γελαστείτε ότι είναι μόνο αυτοί. Είναι κι εκείνοι που βλέπουν στην κρίση την ευκαιρία να απαλλαγούν από ανεπιθύμητο προσωπικό, αξιοποιώντας για τον σκοπό αυτό τις διευκολύνσεις της κυβέρνησης. Είναι κι εκείνοι που προσλαμβάνουν κόσμο και τον πληρώνουν με μισθούς Σκοπίων, κάνοντας ευκαιρία την κρίση στην αγορά εργασίας. Είναι κι εκείνοι που με το ένα χέρι απολύουν και με το άλλο εισπράττουν τις επιδοτήσεις για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Είναι κι εκείνοι που κάνουν το βαρύ κλίμα ευκαιρία για να δημιουργήσουν κερδοφόρο κλίμα τρόμου στις επιχειρήσεις τους. Είναι και οι τράπεζες και οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ και όσοι ανεβάζουν ανεξέλεγκτα τις τιμές των προϊόντων τους, εκτοξεύοντας τον πληθωρισμό στα ύψη.
Είναι πολλοί συνεπώς και δε λέει όσα λέει ο πρωθυπουργός στο βρόντο. Ίσως μάλιστα με τις διαρκείς παραινέσεις του οι μετατροπείς της κρίσης σε ευκαιρία να πολλαπλασιαστούν. Ιδιαίτερα όταν τα σκληρά μέτρα γίνουν καθεστώς και αρχίσει επιτέλους να διανέμεται κάποιο χρήμα εν ονόματι της ανάπτυξης, ισχύσουν οι διευκολύνσεις παντός είδους στις επενδύσεις, εν ονόματι της ανάπτυξης, βγουν στην αγορά τα διάφορα τιμαλφή με τις προαναγγελθείσες ιδιωτικοποιήσεις, εν ονόματι της ανάπτυξης. Εκεί να δείτε πώς η παλιά-μου-τέχνη-κόσκινο τεχνογνωσία της μετατροπής της κρίσης σε ευκαιρία θα λάμψει.
Η ατυχής και ελάχιστα σοσιαλιστική σύμπτωση, η κρίση να είναι τελικώς ευκαιρία για όσους τη δημιούργησαν σε τίποτε δεν μειώνει τη σημασία της πρωθυπουργικής παραίνεσης. Διότι αν η κρίση δεν είναι ευκαιρία για κάποιους, τότε γιατί να κάνουμε θυσίες εμείς οι άλλοι; Είναι δυνατό να μην κερδίσει κανείς όσα εμείς χάνουμε και να πάνε οι θυσίες μας εντελώς χαμένες;
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου