Η ΣΤΕΊΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΊΡΙ ΣΤΟ WORDPRESS.COM

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Το απύθμενο θράσος των τραπεζιτών στην Ιρλανδία

Του Ρούσσου Βρανά
Μια ιστορία ελεύθερου ανταγωνισμού και ανοιχτών αγορών από την Ιρλανδία. 
Το απύθμενο θράσος των τραπεζιτών.Το ελεεινό στριμωξίδι τους να αρπάξουν στα γρήγορα όσα έφτανε το χέρι τους στα χρόνια της απατηλής οικονομικής άνθησης της χώρας. Μονάχα μία εικόνα δείχνει σήμερα καλύτερα τις οδυνηρές συνέπειες από όλα αυτά: η εικόνα εκείνων των Ιρλανδών που είχαν πιάσει δουλειά στη φαλιρισμένη σήμερα Τράπεζα της Σκωτίας, όταν μπήκε στη χώρα τους υποσχόμενη να τους φέρει την ευημερία. Οσοι από αυτούς δεν έχουν ήδη απολυθεί, αναγκάζονται να αποδεχθούν το αργό και βασανιστικό τέλος μιας καριέρας και μιας δουλειάς που άλλοτε κρατούσε μια ολόκληρη ζωή. «Πόσο αφελείς ήμασταν όλοι τότε, πριν από δέκα χρόνια» γράφει ο ιρλανδικός «Ιντιπέντεντ», «όταν καλωσορίζαμε ως πελάτες την αποβίβαση της Τράπεζας της Σκωτίας στις ακτές μας, με την ελπίδα πως θα έφερνε τα πάνω κάτω σε μια τραπεζική αγορά που δεν ήταν καθόλου ανταγωνιστική». Βέβαια, η σκωτσέζικη τράπεζα έκανε μπίζνες με ιρλανδικές επιχειρήσεις από τη δεκαετία του 1980. Τούτη τη φορά όμως έμπαινε στη χώρα σαν ταύρος σε υαλοπωλείο, κυνηγώντας ακόμη και πελάτες με μικρά πορτοφόλια και αγοραστές σπιτιών. Οι Σκωτσέζοι έβαλαν τρικλοποδιά στους ιρλανδούς ανταγωνιστές τους με κυμαινόμενα στεγαστικά επιτόκια που ήταν μία μονάδα φθηνότερα από εκείνα που προσέφεραν οι εγχώριες τράπεζες. Και όταν πια άρπαξαν και την αλυσίδα των καταστημάτων λιανικής πώλησης της ιρλανδικής ηλεκτρικής εταιρείας, η κατάκτηση της Ιρλανδίας είχε ολοκληρωθεί. 



Οι πελάτες έβλεπαν την αστραφτερή βιτρίνα. Δεν γνώριζαν όμως τι συνέβαινε πραγματικά πίσω από τις κλειστές πόρτες των σκωτσέζων μάνατζερ. Οσο έβλεπαν εκείνοι την πρωτοφανή ανάπτυξη της τράπεζάς τους και τα απίστευτα κέρδη τους τόσο τους άνοιγε η όρεξη. Και μπήκαν ακόμη πιο βαθιά στο παιχνίδι, περισσότερο ενθουσιώδεις ακόμη και από τον πιο ενθουσιώδη Ιρλανδό. Αρχισαν να δανείζουν τεράστια ποσά σε όποιον εργολάβο χτυπούσε την πόρτα τους, δάνεια που όμως μερικά χρόνια αργότερα θα έπεφταν στο κεφάλι τους όταν θα έσκαγε η φούσκα της στεγαστικής αγοράς, την οποία είχε δημιουργήσει κυρίως η απληστία των σκωτσέζων μάνατζερ. Σήμερα, ο τραπεζικός όμιλος Λόιντς που εξαγόρασε την προβληματική Τράπεζα της Σκωτίας ανακοίνωσε πως θα κλείσει τα υποκαταστήματα της τράπεζας στην Ιρλανδία. Μερικοί εργαζόμενοί της θα διατηρηθούν σε κάποια τμήματά της, ώσπου να κλείσουν και αυτά. Θα μετρούν τις ημέρες και θα βλέπουν τις προοπτικές τους να πεθαίνουν με έναν αργό θάνατο. «Δεν έχουν δρόμο διαφυγής» γράφει η ιρλανδική εφημερίδα. «Είναι δύσκολο να βρεθεί δουλειά σε έναν τραπεζικό τομέα που αναμένεται να χάσει 10.000 θέσεις εργασίας έως το τέλος του έτους». 
Μια βάρβαρη και κατάπτυστη κατάληξη. Με αιτία την ύβρι και την πλεονεξία των τραπεζιτών, αλλά και την απροθυμία των πολιτικών να τους τιθασεύσουν, μολονότι ήταν ταγμένοι να προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον και όχι το συμφέρον των αγορών. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: