Σε λιγότερο από ενάμιση μήνα συμπληρώνονται δύο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και ακόμα δεν έχουμε ξεφύγει από τον εφιάλτη της χρεοκοπίας.
Είναι αλήθεια ότι η σημερινή κυβέρνηση ανέλαβε έπειτα από πέντε καταστροφικά χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ. Ομως και η ίδια αρχικά ολιγώρησε κι έπειτα άρχισε όλως περιέργως να παίζει... καθυστερήσεις.
Η αρχική ολιγωρία μάς οδήγησε στα δόντια της τρόικας, η οποία τώρα υποτίθεται ότι αγανάκτησε με τις καθυστερήσεις, καθώς βλέπει ότι οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται. Μόνο που η μνημονιακή συνταγή της αποτυχίας ανήκει και στην ίδια, καθώς επιμένει στην τακτική των περικοπών δίχως να υπολογίζει την καθίζηση της αγοράς, την πτώση της καταναλωτικής δύναμης, την αδυναμία εκπλήρωσης βασικών αναγκών, την απόλυτη έλλειψη επενδύσεων και ανάπτυξης. Η ελληνική κυβέρνηση όμως έχει την πλήρη ευθύνη για όσα συμβαίνουν ή καλύτερα για όσα δεν συμβαίνουν.
Δύο χρόνια τώρα ακούμε από κυβερνητικά στελέχη ότι οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί δεν αποδίδουν. Μόνο που η δουλειά τους δεν είναι να κάνουν διαπιστώσεις σε κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες. Αλλά να παίρνουν τις κατάλληλες αποφάσεις και να φροντίζουν να υλοποιούνται σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να υπάρχει επιτέλους αποτέλεσμα. Διαπιστώσεις κάνουν οι πολίτες που υφίστανται περικοπές, μειώσεις, συνεχείς καταιγίδες έμμεσων και άμεσων φόρων, ενώ άλλοι παραμένουν απλήρωτοι για μεγάλο διάστημα ή έρχονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας.
Δυστυχώς η κυβέρνηση μοιάζει με ποδοσφαιρική ομάδα που ενώ χάνει, ο αγώνας βρίσκεται στα τελευταία λεπτά, αποκλείεται από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, παρ' όλα αυτά οι παίκτες της κάνουν ό,τι μπορούν για να καθυστερήσουν. Και δυστυχώς καθυστερήσεις παίζουν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι.
Δύο χρόνια τώρα ακούμε για τους φοροφυγάδες που θα χτυπηθούν, καθώς πρέπει κάποια στιγμή να πληρώσουν και παρ' όλα αυτά η φοροδιαφυγή, το μέγεθος της οποίας στη χώρα μας είναι δυσθεώρητο, εξακολουθεί να βασιλεύει. Κι αντί να πληρώνουν οι έχοντες, κατέχοντες και φοροδιαφεύγοντες, την πληρώνουν και πάλι συνταξιούχοι, χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Την ίδια ώρα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αντί να μειώνονται, αυξάνουν. Και να σκεφθεί κανείς ότι αν είχε χτυπηθεί η φοροδιαφυγή σε ένα μικρό ποσοστό και αν το κράτος είχε καταφέρει να εισπράξει έστω το 7% με 10% των ληξιπρόθεσμων οφειλών, θα ήταν υπεραρκετό για να κλείσει η τρύπα που έχει εντοπιστεί και δεν θα χρειάζονταν έκτακτα μέτρα, όπως η αύξηση του ΦΠΑ και η δήθεν εισφορά αλληλεγγύης. Μια έκτακτη εισφορά που έρχεται να υφαρπάξει (εις το πολλαπλάσιο) όσα επιστράφηκαν μέσω του μέτρου των αποδείξεων. Και μάλιστα για εισοδήματα που έχουν ήδη φορολογηθεί.
Αν αυτού του τύπου έσοδα (φοροδιαφυγή, ληξιπρόθεσμες οφειλές κ.ά.) παρέμεναν σταθερά ή αυξάνονταν ελάχιστα την επόμενη διετία, θα καταφέρναμε να μειώσουμε σημαντικότατα το έλλειμμα και να υπάρχουν πραγματικές ελπίδες για επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων. Κι αυτό χωρίς να υπάρξει επενδυτική και αναπτυξιακή κίνηση που θα έδινε σήμα για πλήρη αλλαγή πορείας.
Δύο χρόνια τώρα ακούμε επίσης για την ανάγκη να χτυπηθεί το λαθρεμπόριο καυσίμων και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα, με αποτέλεσμα να χάνονται άλλα 500 με 600 εκατομμύρια ευρώ. Ακόμα και γι' αυτό, επειδή δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν σωστά τους ελέγχους ή δεν έχουν εμπιστοσύνη στο σύστημα (που οι ίδιοι δημιούργησαν την τελευταία 20ετία), σκέφτονται να ρίξουν ακόμα μία «σφαλιάρα», αυξάνοντας ή εξομοιώνοντας το ειδικό τέλος του πετρελαίου θέρμανσης με αυτό του κίνησης. Να την πληρώσουν δηλαδή και πάλι χαμηλόμισθοι και συνταξιούχοι.
Με τις χρονοκαθυστερήσεις που χαρακτηρίζουν την πορεία του κυβερνητικού έργου, τα πισωγυρίσματα, τις εσωκομματικές διαμάχες και με μια αξιωματική αντιπολίτευση κατώτερη των περιστάσεων, που δείχνει να την ενδιαφέρει περισσότερο το κομματικό όφελος από τη διάσωση της χώρας, οι κοινωνικές εκρήξεις δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους, τους επόμενους μήνες. Κι αυτή τη φορά μπορεί να πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου