Του Μωυσή Λίτση
Για όλα φταίει η Lehman Brothers,μας είπε τις προάλλες ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναφερόμενος στην κρίση σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία.
Παραδέχθηκε, δηλαδή, με άλλα...
λόγια, ότι η κρίση είναι συστημική.
Δεν οφείλεται σε ενδογενείς παράγοντες των χωρών αυτών, αλλά στο σύστημα, τον αχαλίνωτο ή σκέτο καπιταλισμό αν προτιμάτε και τη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του, η οποία έφθασε στο απόγειό της τη δεκαετία του '90.
Η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ μάς είπε πάλι στη ΝΕΤ, ότι «εκφράζω το σεβασμό μου στους πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα, οι οποίοι, χωρίς να έχουν καμία ανάμιξη στο μεγάλο χρέος, βρίσκονται τη στιγμή αυτή αντιμέτωποι με πάρα πολύ δύσκολους καιρούς».
Παραδέχθηκε δηλαδή, ότι ενώ η πλειονότητα των Ελλήνων δεν ευθύνεται για το δυσβάσταχτο χρέος που φόρτωσαν στις πλάτες του, εν τούτοις πρέπει να αποδεχθεί το «φάρμακο» της λιτότητας μέχρις εξοντώσεως...
Τον τελευταίο καιρό έχει ανοίξει, επίσης, μία συζήτηση περί ανάγκης μεγαλύτερης διαγραφής του χρέους άνω του 50%, δικαιώνοντας όλους εκείνους, που από την αρχή της κρίσης αμφισβητούσαν το θέσφατο του χρέους, λέγοντας, ότι δεν είναι υπεύθυνοι οι λαοί που καλούνται να το πληρώσουν με ξεκλήρισμα της δημόσιας παιδείας και της υγείας, μειώσεις μισθών (και στον ιδιωτικό τομέα), μαζικές απολύσεις και κοινωνική καταστροφή...
Η προτροπή βέβαια για «κούρεμα» 50% δεν έχει να κάνει με το αίτημα περί διαγραφής, όσων αμφισβητούσαν τη νομιμότητα του χρέους, αλλά με την προσπάθεια να καταστεί η επικείμενη ελληνική (επίσημη) χρεοκοπία, όσο πιο ανώδυνη γίνεται για τα συμφέροντα των πιστωτών, τα χρηματιστήρια και το ευρώ.
Την ίδια μάλιστα στιγμή, που ακόμη και οι κυρίαρχοι πολιτικοί δείχνουν «συμπόνια» για το κακό που έχει βρει τους Ελληνες και άλλους... αναξιοπαθούντες, κάποιοι εξακολουθούν να αβγατίζουν λεφτά, που χάνονται από όσους τα έχουν πραγματική ανάγκη...Υπενθυμίζουμε ξανά μια πρόσφατη έρευνα της εταιρείας συμβούλων Merrill Lynch Capgemini, σύμφωνα με την οποία το εισόδημα 11 εκατομμυρίων «υψηλού εισοδήματος» ιδιωτών στον κόσμο αυξήθηκε κατά 17% το 2009 και 9,7% το 2010, φτάνοντας στα 42,7 τρισ. δολάρια (!).
Οπως, επίσης, έγραψε προ ημερών το περιοδικό «Σπίγκελ», για να επανέλθουμε στα καθ' ημάς, οι λογαριασμοί των εκατομμυριούχων Ελλήνων στην Ελβετία ανέρχονται στα 600 δισ. ευρώ, ποσόν διπλάσιο του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα απαξίωσης ακόμη και των στοιχειωδών κοινοβουλευτικών διαδικασιών και περιφρόνησης των λαών, ένα νέο κύμα διαμαρτυρίας από την Ινδία μέχρι το Ισραήλ, την Ελλάδα, την Ισπανία και τη Γουόλ Στριτ διογκώνεται, προκαλώντας αμηχανία, αφού τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού είχαν πιστέψει, ότι η Ιστορία έχει τελειώσει και οι κοινωνικοί αγώνες είχαν οριστικά θαφτεί στα ερείπια του βερολινέζικου τείχους.
«Η κοινωνία είναι όμηρος μιας τάξης, που στα εβραϊκά είναι γνωστή ως "Χον Βεσιλτόν - Λεφτά και Εξουσία"», δηλώνει ένας από τους χιλιάδες Ισραηλινούς αγανακτισμένους, σε ρεπορτάζ των «Νιου Γιορκ Τάιμς» για το νέο αυτό παγκόσμιο κίνημα διαμαρτυρίας (27.9.11), περιγράφοντας, ίσως, με τον καλύτερο τρόπο αυτό που συμβαίνει σήμερα, με «την άνοδο των δυνάμεων της αγοράς» και των απανταχού εκπροσώπων της...
πηγή
Για όλα φταίει η Lehman Brothers,μας είπε τις προάλλες ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναφερόμενος στην κρίση σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία.
Παραδέχθηκε, δηλαδή, με άλλα...
λόγια, ότι η κρίση είναι συστημική.
Δεν οφείλεται σε ενδογενείς παράγοντες των χωρών αυτών, αλλά στο σύστημα, τον αχαλίνωτο ή σκέτο καπιταλισμό αν προτιμάτε και τη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του, η οποία έφθασε στο απόγειό της τη δεκαετία του '90.
Η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ μάς είπε πάλι στη ΝΕΤ, ότι «εκφράζω το σεβασμό μου στους πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα, οι οποίοι, χωρίς να έχουν καμία ανάμιξη στο μεγάλο χρέος, βρίσκονται τη στιγμή αυτή αντιμέτωποι με πάρα πολύ δύσκολους καιρούς».
Παραδέχθηκε δηλαδή, ότι ενώ η πλειονότητα των Ελλήνων δεν ευθύνεται για το δυσβάσταχτο χρέος που φόρτωσαν στις πλάτες του, εν τούτοις πρέπει να αποδεχθεί το «φάρμακο» της λιτότητας μέχρις εξοντώσεως...
Τον τελευταίο καιρό έχει ανοίξει, επίσης, μία συζήτηση περί ανάγκης μεγαλύτερης διαγραφής του χρέους άνω του 50%, δικαιώνοντας όλους εκείνους, που από την αρχή της κρίσης αμφισβητούσαν το θέσφατο του χρέους, λέγοντας, ότι δεν είναι υπεύθυνοι οι λαοί που καλούνται να το πληρώσουν με ξεκλήρισμα της δημόσιας παιδείας και της υγείας, μειώσεις μισθών (και στον ιδιωτικό τομέα), μαζικές απολύσεις και κοινωνική καταστροφή...
Η προτροπή βέβαια για «κούρεμα» 50% δεν έχει να κάνει με το αίτημα περί διαγραφής, όσων αμφισβητούσαν τη νομιμότητα του χρέους, αλλά με την προσπάθεια να καταστεί η επικείμενη ελληνική (επίσημη) χρεοκοπία, όσο πιο ανώδυνη γίνεται για τα συμφέροντα των πιστωτών, τα χρηματιστήρια και το ευρώ.
Την ίδια μάλιστα στιγμή, που ακόμη και οι κυρίαρχοι πολιτικοί δείχνουν «συμπόνια» για το κακό που έχει βρει τους Ελληνες και άλλους... αναξιοπαθούντες, κάποιοι εξακολουθούν να αβγατίζουν λεφτά, που χάνονται από όσους τα έχουν πραγματική ανάγκη...Υπενθυμίζουμε ξανά μια πρόσφατη έρευνα της εταιρείας συμβούλων Merrill Lynch Capgemini, σύμφωνα με την οποία το εισόδημα 11 εκατομμυρίων «υψηλού εισοδήματος» ιδιωτών στον κόσμο αυξήθηκε κατά 17% το 2009 και 9,7% το 2010, φτάνοντας στα 42,7 τρισ. δολάρια (!).
Οπως, επίσης, έγραψε προ ημερών το περιοδικό «Σπίγκελ», για να επανέλθουμε στα καθ' ημάς, οι λογαριασμοί των εκατομμυριούχων Ελλήνων στην Ελβετία ανέρχονται στα 600 δισ. ευρώ, ποσόν διπλάσιο του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα απαξίωσης ακόμη και των στοιχειωδών κοινοβουλευτικών διαδικασιών και περιφρόνησης των λαών, ένα νέο κύμα διαμαρτυρίας από την Ινδία μέχρι το Ισραήλ, την Ελλάδα, την Ισπανία και τη Γουόλ Στριτ διογκώνεται, προκαλώντας αμηχανία, αφού τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού είχαν πιστέψει, ότι η Ιστορία έχει τελειώσει και οι κοινωνικοί αγώνες είχαν οριστικά θαφτεί στα ερείπια του βερολινέζικου τείχους.
«Η κοινωνία είναι όμηρος μιας τάξης, που στα εβραϊκά είναι γνωστή ως "Χον Βεσιλτόν - Λεφτά και Εξουσία"», δηλώνει ένας από τους χιλιάδες Ισραηλινούς αγανακτισμένους, σε ρεπορτάζ των «Νιου Γιορκ Τάιμς» για το νέο αυτό παγκόσμιο κίνημα διαμαρτυρίας (27.9.11), περιγράφοντας, ίσως, με τον καλύτερο τρόπο αυτό που συμβαίνει σήμερα, με «την άνοδο των δυνάμεων της αγοράς» και των απανταχού εκπροσώπων της...
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου