Ολοκληρώνεται με τη συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής του σχετικού ν/σ ακόμη μία επιχείρηση νομιμοποίησης αυθαίρετων κτισμάτων.
Ένα εκατομμύριο Ελληνες, μ' ένα παράβολο και μια δήλωση ότι το αυθαίρετό τους εμπίπτει στις διατάξεις του νόμου, θα προσέλθουν μέχρι τέλους του χρόνου στις πολεοδομικές υπηρεσίες με στόχο το πολυπόθητο χαρτί «τακτοποίησης» του κτίσματός τους.Ολα δείχνουν ότι η διαδικασία γίνεται μόνο για εισπρακτικούς λόγους και δυστυχώς ευτελίζοντας θεσμούς και πρόσωπα. Τα ερωτήματα πολλά:
- Γιατί επιχειρείται μια ισοπεδωτική ρύθμιση που αντίκειται στη νομολογία του ΣτΕ, σύμφωνα με την οποία δεν επιτρέπεται καμία νομιμοποίηση αυθαιρέτων μετά το 1983, πόσω μάλλον όταν αφορούν προστατευόμενες περιοχές;
- Γιατί αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της εκτός σχεδίου αυθαίρετης δόμησης, όταν δεν είναι γνωστά στο σύνολό τους, δεν έχουν αναζητηθεί τα αποτελέσματα των προηγούμενων ρυθμίσεων και κυρίως δεν συνδέονται με ευρύτερες πολεοδομικές ρυθμίσεις;
- Πώς θα υπηρετηθεί η κόκκινη γραμμή της κατεδάφισης των μη δηλωθέντων και των νέων αυθαιρέτων, όταν η πραγματικότητα έχει δείξει ότι τα ίδια μέτρα σε προηγούμενες ρυθμίσεις εκτίναξαν την αυθαίρετη δόμηση των 300.000 αυθαιρέτων, που αντιμετώπισε ο νόμος 1337/83 του Αντώνη Τρίτση, κατά 700.000 επιπλέον; Ούτε βεβαίως και από την προσθήκη στη ρύθμιση ότι στο εξής οι μεταβιβάσεις θα συνοδεύονται εκτός από τη δήλωση του ιδιοκτήτη και από βεβαίωση μηχανικού (σε μεγάλη δοκιμασία οι αντοχές των μηχανικών!) ότι δεν έχει παρανομίες στη δόμηση.
- Ποια πολεοδομική υπηρεσία με τη σημερινή υποστελέχωση και μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια του προβλεπόμενου χρόνου θα μπορέσει να ελέγξει το περιεχόμενο των δηλώσεων, όταν μάλιστα δεν συνοδεύεται από τα απαραίτητα δικαιολογητικά;
- Ποιος πολίτης κάτοχος κατεδαφιστέου αυθαιρέτου σύμφωνα με τις διατάξεις και της νέας ρύθμισης δεν θα ανταποκριθεί στο κλείσιμο του ματιού της πολιτείας να καταθέσει τώρα την αίτηση, τη δήλωση και το παράβολο και «αργότερα βλέπουμε»; Ξεχάσαμε ότι σε ανάλογες περιπτώσεις του νόμου 1337/1983 όχι μόνο δεν υπήρξαν συνέπειες, αλλά και εξασφαλίστηκαν βεβαιώσεις μη κατεδάφισης ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές.
- Πώς θα αντιμετωπιστούν τα χιλιάδες αυθαίρετα που, είτε με διατάξεις είτε με την επιβολή του προστίμου διατήρησης -παγκόσμια πρωτοτυπία αυτό-, απέκτησαν μια νομιμοφάνεια και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (πεδίο δόξης λαμπρότατο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση); Πρέπει να ξεκαθαριστεί τι θα γίνει με τα αυθαίρετα ακόμη και ολόκληρων οικισμών, όπως στη Βραυρώνα Αττικής (όπου πολλά έχουν μεταβιβαστεί, όπως της οικογένειας Παπακωνσταντίνου που φαίνεται να έχει εγκλωβιστεί), που για νομιμοποιηθούν με το νόμο 1337/83 δηλώθηκαν ψευδώς ότι δεν έχουν ανεγερθεί σε δασικές εκτάσεις και σήμερα έχουν κηρυχθεί κατεδαφιστέα.
Μήπως πρόκειται να τακτοποιηθούν με διαδικασίες που κατά τον υπουργό ΠΕΚΑ «θα ικανοποιούν το περί δικαίου αίσθημα»; Ανοίγει ο ασκός του Αιόλου όταν ο κ. Παπακωνσταντίνου δηλώνει ότι «δεν πρόκειται να επιβραβευθούν οι καραμπινάτες περιπτώσεις αυθαιρεσίας σε αιγιαλό, δάση, αρχαιολογικούς χώρους και ρέματα». Αλήθεια, ποιες θεωρεί «καραμπινάτες» ο ελαστικός κ. υπουργός;
Η συγκεκριμένη τακτοποίηση εκτός των προηγούμενων υπονομεύει ουσιαστικά κι ένα έργο που χρόνια περιμέναμε και τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη, τη σύνταξη του Γενικού Κτηματολογίου και των Δασικών Χαρτών. Είναι το έργο που θα αναδείκνυε πόσα είναι και πού τα αυθαίρετα κτίσματα, πόσα από αυτά βρίσκονται σε προστατευόμενες και καταπατημένες εκτάσεις, πόσα βαρύνονται με προκλητικές πολεοδομικές παραβάσεις και πόσα καλύπτουν πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και τελικά ποια πραγματικά θα κατεδαφιστούν. Πάνω απ' όλα είναι το έργο που θα επέτρεπε το σωστό χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό που αποτελούν τα βασικά ζητούμενα για μια οικιστική πολιτική.
* Πρώην βουλευτής Ευβοίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου