Ο χρόνος επιβεβαίωσε τόσο τις σημαντικές επιστημονικές κρίσεις όσο και την απλή οικονομική λογική. Το χρέος της Ελλάδας δεν ήταν διαχειρίσιμο στα επίπεδα του 120%, πόσο μάλλον σήμερα, που ξεπερνάει το 150% του ΑΕΠ.
Το πείραμα της υποτίμησης των μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, συν την άγρια φορολόγηση των νοικοκυριών, φούντωσε όπως αναμενόταν την ύφεση δημιουργώντας δυναμική χρεωκοπίας. Η θεραπεία των δανείων εξασφαλίζει πολιτικό χρόνο στην εξουσία, αλλά οι όροι που επιβάλλονται είναι ανθρωπίνως αδύνατον να εκπληρωθούν. Με λίγα λόγια το πείραμα δεν συνεχίζεται για να πετύχει. Συνεχίζεται διότι, εκτός από τον κ. Παπανδρέου και τους νεοφιλελεύθερους εξουσιομανείς που τον ακολουθούν, χρόνο χρειάζονται και οι πιστωτές μας. Χρόνο για να προλάβουν να κάνουν τις κατασχέσεις τους ώστε να αποσβέσουν τα δανειακά κεφάλαια που θα αναγκαστούν να χάσουν.
ΣΤΟ ΕΞΑΡΕΤΙΚΟΥ ενδιαφέροντος πρόσφατο άρθρο του, ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν σημειώνει απευθυνόμενος στους αναγνώστες των New York Times: “Ακούστε τι λένε πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες και θα νομίσετε πως όλα τα οικονομικά βάσανα της Γηραιάς Ηπείρου είναι ένα απλό ηθικοπλαστικό παραμύθι χρέους και τιμωρίας. 'Οι κυβερνήσεις δανείστηκαν πολλά χρήματα και τώρα πρέπει να πληρώσουν το τίμημα, με τα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας να παρουσιάζονται ως η μόνη απάντηση'. Η ιστορία αυτή, όμως, αν ισχύει, ισχύει μόνο για την Ελλάδα και για κανέναν άλλον. Η Ισπανία, ας πούμε, πριν από την οικονομική κρίση του 2008, είχε πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της και χαμηλό χρέος. Η δημοσιονομική της επίδοση θα έλεγε κάποιος πως ήταν 'άψογη'. Οπότε για ποιο λόγο η Ισπανία, μαζί με την Ιταλία, που έχει υψηλότερο χρέος, αλλά μικρότερα ελλείμματα, έχουν τόσα προβλήματα;”.
ΔΥΣΦΗΜΩΝΤΑΣ και υπονομεύοντας τη δημοσιονομική κατάσταση των στοχοποιημένων χωρών, προκαλούν αύξηση των επιτοκίων δανεισμού κάνοντας τη χρεωκοπία τους ακόμη πιο πιθανή, οπότε η κρίση αξιοπιστίας μετατρέπεται σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Σύντομα η κρίση χρέους γίνεται και τραπεζική κρίση, αφού συνήθως οι τράπεζες επενδύουν μεγάλα ποσά σε κρατικά ομόλογα. Λαμπρό λοιπόν το πατριωτικό έργο του Γιώργου Παπανδρέου να προετοιμάσει την εισαγωγή της χώρας στην εντατική.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πολίτης που να μην ρωτάει πόσο σοβαρός είναι ο κίνδυνος της χρεωκοπίας. Η Ελλάδα έχει χρεωκοπήσει προ πολλού και αυτό που περιμένει αναπάντητο είναι ποιοι, και κυρίως πότε, θα ρυθμίσουν τα διαδικαστικά. Το σενάριο της χρεωκοπίας ήταν στο τραπέζι της γερμανικής κυβέρνησης όλη την προηγούμενη εβδομάδα. Ο φόβος της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος, του πανικού για όλη την ευρωζώνη, του μεγάλου οικονομικού κόστους για όλους και φυσικά οι αμερικανικές ανησυχίες, προκάλεσαν και δεύτερες σκέψεις. Σήμερα η γερμανική ηγεσία δείχνει να σχεδιάζει τη συντήρηση του ελληνικού πειράματος μέχρι το 2013 για ελεγχόμενη χρεωκοπία, αφού εν το μεταξύ έχουν γίνει αρκετές μεταρρυθμίσεις στο ευρωπαϊκό σύστημα για την αντιμετώπιση της κρίσης.
“Αυτή η επιλογή έχει δύο σοβαρά προβλήματα, όπως γράφει στους Finacial Times ο Garvyn Davies. Πρώτον, η Ελλάδα μπορεί να μην ζήσει μέχρι το 2013, αν δεν εγκαταλείψει το πρόγραμμα λιτότητας που της έχει επιβληθεί. Το ΑΕΠ θα διολισθαίνει 7% εφέτος, το έλλειμμα θα επιδεινωθεί και το χρέος εκτινάσσεται προς το 200% του ΑΕΠ. Πόσο θα αντέξει η κυβέρνηση ή ο λαός της Ελλάδας πριν φωνάξει 'ώς εδώ;'. Δεύτερον, όσο η ελληνική κρίση παραμένει άλυτη, ο κίνδυνος ντόμινο σε άλλα κράτη και οι επιπτώσεις στις ευρωπαϊκές τράπεζες θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται. Ο κίνδυνος γενικευμένης χρηματοπιστωτικής κρίσης σε όλη την Ευρωζώνη παραμένει μεγάλος.”
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ χρεωστάσιο μπορεί να μην είναι η πρώτη επιλογή σήμερα, αλλά κανείς δεν ξέρει αν θα γίνει ανάγκη αύριο. Ο Mario Blejer, ο άνθρωπος που διηύθυνε την κεντρική τράπεζα της Αργεντινής στον απόηχο της μεγαλύτερης χρεωκοπίας του κόσμου, δήλωσε πως η Ελλάδα θα πρέπει να σταματήσει τις πληρωμές για το χρέος της τώρα. “Αυτό το χρέος δεν εξοφλείται. Μία περιορισμένη χρεωκοπία είναι χειρότερη από μία μεγάλη και ακόμα χειρότερη από την παντελή αποφυγή της. Τα πακέτα στήριξης του ΔΝΤ και της ΕΚΤ είναι προσπάθειες που επιδεινώνουν την κρίση και αφήνουν την Ελλάδα με μεγαλύτερο χρέος σχετικά με το μέγεθος της οικονομίας της» τόνισε ο Blejer.
ΤΟ ΘΕΜΑ είναι πως όλα αυτά τα υπαρξιακά διλήμματα για το παρόν και το μέλλον της χώρας δεν αγγίζουν την ελληνική κυβέρνηση, που έχει εκχωρήσει όλες τις εξουσίες στους δανειστές. Ο κ. Παπανδρέου και τα κυβερνητικά στελέχη συντηρούν την πολιτική “σοκ και δέος” υποστηρίζοντας πως όλα όσα κάνουν είναι μονόδρομος για τη σωτηρία της πατρίδας. Είναι απολύτως σαφές πλέον πως η υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων μπορεί να γίνει μόνον από τον ελληνικό λαό, με πρώτη μεγάλη προτεραιότητα την ανατροπή μιας εξουσίας που σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει τις κατοχικές κυβερνήσεις.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου