Tου Νίκου Γ. Ξυδάκη.
Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος κατάφερε να κερδίσει τα δικά του πέντε λεπτά δημοσιότητας και πάλι, προχθές, όταν με εντυπωσιακές ατάκες εντόπισε τα ιστορικά αίτια της παρούσας κακοδαιμονίας: οι δημόσιοι υπάλληλοι, το Σύνταγμα και η Αριστερά. Με λίγα λόγια και αιχμηρά, ο υπουργός έθιξε τις, ας πούμε, ιερές αγελάδες της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Πράγματι, το διογκωμένο και δυσλειτουργικό Δημόσιο, ιδίως οι παραφυάδες του, βαραίνουν και καθυστερούν τη χώρα. Πράγματι, η Αριστερά φάνηκε νωθρή και ανεξέλικτη στα χρόνια της ευφορίας και στα χρόνια της κρίσης.
Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος κατάφερε να κερδίσει τα δικά του πέντε λεπτά δημοσιότητας και πάλι, προχθές, όταν με εντυπωσιακές ατάκες εντόπισε τα ιστορικά αίτια της παρούσας κακοδαιμονίας: οι δημόσιοι υπάλληλοι, το Σύνταγμα και η Αριστερά. Με λίγα λόγια και αιχμηρά, ο υπουργός έθιξε τις, ας πούμε, ιερές αγελάδες της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Πράγματι, το διογκωμένο και δυσλειτουργικό Δημόσιο, ιδίως οι παραφυάδες του, βαραίνουν και καθυστερούν τη χώρα. Πράγματι, η Αριστερά φάνηκε νωθρή και ανεξέλικτη στα χρόνια της ευφορίας και στα χρόνια της κρίσης.
Εντούτοις, η παρρησία του ρήτορος ελέγχεται διότι είναι μερική, άρα αυτοϋπονομευμένη. Ποιος έχτισε το τέρας του ληθαργικού δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ, δεξαμενή διορισμών και κομματικών πραιτωριανών, και ποιος άντλησε εκείθεν κατά τις παρελθούσες δεκαετίες, αν όχι το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα του κ. Λοβέρδου; Ποιος αναθεώρησε πολλάκις το Σύνταγμα, υπηρετώντας την τρέχουσα πολιτική συγκυρία, αν όχι η παράταξη του συνταγματολόγου κ. Λοβέρδου; Και εντέλει, ναι, πράγματι η Αριστερά στις ποικίλες εκφάνσεις της αξίζει τις σφοδρότερες των επικρίσεων για το όραμα και τη στρατηγική που δεν παρήγαγε, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να επικριθεί για το έργο και τα σφάλματα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Οι εκδραματίσεις του κ. Λοβέρδου στα εσπερινά μήντια, ενώπιον του μελαγχολικού πλήθους, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ως αναπαραστάσεις της δικής του αντινομίας. Είναι σαν να αναπαριστά τη Ζώσα Αντίφαση. Ανδρώθηκε μέσα στην κομματοκρατία και τις διαπλεκόμενες σχέσεις κράτους - κρατικοδίαιτων, τις οποίες τώρα καταγγέλλει σαν παρθενογεννημένος. Ο λόγος του, ο οιονεί τολμηρός, είναι σκανδαλιστικά ανιστορικός, άχρονος, δεν αναφέρει καμία σχέση αιτίου - αιτιατού. Δεν περιέχει κανένα στοιχείο αυτοκριτικής και καμία κριτική για το πολιτικό σύστημα το οποίο εξέθρεψε το τέρας της γραφειοκρατίας και της κλεπτοκρατίας. Λησμονεί ή αποκρύπτει ότι ο ίδιος είναι δημόσιος υπάλληλος, καθηγητής σε δημόσιο πανεπιστήμιο, μάλιστα σε ένα ιδιόρρυθμο Τμήμα με 23 μέλη ΔΕΠ, το οποίο ουδέποτε έχει εμφανισθεί στο μηχανογραφικό δελτίο εισαγωγής προπτυχιακών φοιτητών. Αραγε, συμφωνούν όσα λέει τώρα στα μήντια με όσα έχει πει στους φοιτητές του (όσους έτυχε να διδάξει) περί συνταγματικής νομιμότητας και ιστορίας των θεσμών; Δεν έχει σημασία πια.
Ο συνταγματολόγος βουλευτής θεραπεύει ως νεοφώτιστος την κοινωνική μηχανική, σκηνοθετεί το τρέχον δράμα, φιλοτεχνεί ένα θέαμα. Συναρπαστικό θέαμα: Οι εκδραματίσεις του κ. Λοβέρδου δείχνουν την ηγετική ελίτ σαν μια drama queen που δεν θέλει να θυμάται τι ήταν, δεν θέλει να ξέρει τι είναι. Το κεχηνός πλήθος παρακολουθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου