Μήπως το Πρόβλημα δεν Είναι Πολιτικό;

Η απόσταση ανάμεσα στις σημερινές εξαγγελίες και αποφάσεις του Πρωθυπουργού ανάμεσα στα όσα έλεγε, όχι μόνο όσο ήταν στην αντιπολίτευση, αλλά και σ’ όσα του ξεφεύγουν και σήμερα, είτε δημόσια, είτε κατά μόνας σε διάφορα σοσιαλιστικά φόρα, είναι όχι απλώς μεγάλη, αλλά ιλιγγιώδης, ολοκληρωτική, ανεπανάληπτη και γι αυτό σοκαριστική.

Δείτε τον και ακούστε τον βιντεοσκοπημένο να πρωτοστατεί στις διαδηλώσεις του 2008, ενάντια στο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό της Πετραλιά, ζητώντας την άμεση απόσυρσή του, για το λόγο:

«...ότι αδικεί ,κλέβει, κοροϊδεύει και βοηθά τους πλούσιους και τα συμφέροντα, ότι είναι κοινωνικά άδικο, αδιέξοδο για τη σύνταξη και τις παροχές που προσπαθούν να καταργήσουν με τον πιο αυταρχικό και αντιλαϊκό τρόπο...».

Διαβάστε τι έλεγε στις 25.9.2009 κατά τη συνεδρίαση του προεδρείου της σοσιαλιστικής διεθνούς στη Ν. Υόρκη, κατηγορώντας την Ν.Δ ότι σώζει τις τράπεζες:

«...χρειάζεται να πάρουμε ριζικά διαφορετικές αποφάσεις και για τον τρόπο διακυβέρνησης του πλανήτη μας και των οικονομιών μας και του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Δεν μπορούμε να σώζουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις τράπεζες και απ' την άλλη, να λέμε ότι θα παγώσουμε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές για τον εργαζόμενο και την πραγματική οικονομία...»

Διαβάστε τι έλεγε μόλις χτες (12/7/2010) στον Πόρο:

«...ότι η έξοδος από την παγκόσμια οικονομική κρίση θα γίνει μόνο με αναδιανομή εισοδήματος, ότι η κρίση δεν προήλθε από τη διάθεση πόρων για την κάλυψη των κοινωνικών δαπανών και επομένως δεν μπορεί το ξεπέρασμα της κρίσης να αναζητηθεί στην περικοπή τους...».

Επίσης, νωπά ακούγονται ακόμα στ’ αυτιά μου τα παράπονά του για τη δυστυχία που ένοιωθε, που δεν του επιτρεπόταν, ενόσω εμείς διαδηλώναμε το Μάη και τον Ιούνη και τον Ιούλη ενάντια στις πολιτικές του, να παρευρεθεί και να ενώσει και τη δική του φωνή, μαζί με τις δικές μας, εναντίον του.

Και ο κατάλογος είναι δυστυχώς μακρύς.

Επειδή μού είναι αδιανόητο να φανταστώ έναν άνθρωπο, σε τόση μεγάλη απόσταση από τον εαυτό του τον πρόσφατο, ένα άνθρωπο τόσο βαθιά διχασμένο μέσα του, μήπως το πρόβλημα αντί για επικοινωνιακό, αντί για πολιτικό είναι καθαρά ψυχιατρικό; Μήπως τελικά κοιτάμε σε λάθος μεριά;

Πηγή