7/7/09 ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!
Κι ήρθε το μήνυμα που φοβόμαστε να ακούσουμε...
ΕΡΧΟΝΤΑΙ!
Κι ήρθαν. Σαν στρατός κατοχής, χτυπούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Με μανία, λες και βρίσκονταν σε άλλη χώρα κι είχαν μπροστά τους τον "εχθρό". Ναι γι΄ αυτούς μπροστά τους ήταν ο ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ.
Χτυπούσαν αλύπητα νέους, γέρους, γυναίκες, ακόμη και μικρά παιδιά.
"Έκαναν το καθήκον τους".
Το ημερολόγιο έλεγε 7 ΙΟΥΛΗ 2009.
Κι ήρθαν. Μπροστά αυτοί και πίσω τους τα αφεντικά. Οι εργολάβοι με τα μηχανήματά τους.
Ήμουν εκεί.
Είδα, άκουσα, ένοιωσα.
Είδα τα νέα αυτά παιδιά, τα παιδιά μας, να μετατρέπονται σε "άγρια θηρία". Ναι "εκτελούσαν εντολές". Αλλά όταν χτυπούσαν έναν παππού, δεν ένοιωθαν ότι χτυπούσαν τον παππού τους;, Όταν χτυπούσαν ένα παιδί, δεν ένοιωθαν ότι χτυπούσαν το παιδί τους;
Άκουσα τις άγριες κραυγές τους. "Θα σε τσακίσω ρε πούστη". "Θα σε γ... ρε μαλάκα". Και ποιοι τα έλεγαν αυτά; Οι θρασύδειλοι, που καλυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους, εξοπλισμένοι σαν αστακοί, χτυπούσαν μικρά παιδιά και παππούδες. Κι από κοντά τους εκείνοι οι ελεεινοί τύποι με τα πολιτικά. Αυτοί οι ανίκανοι να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά, που επιβιώνουν ως ρουφιάνοι και καταδότες.
Από αυτήν την ημέρα κάποιοι περήφανοι άνθρωποι νοιώθουν να εξευτελίζονται καθημερινά από τις δυνάμεις κατοχής των ΜΑΤ και της Ασφάλειας.
Αλήθεια οι πολιτικοί, που πίσω από τα πολυτελή γραφεία τους, συνέβαλαν και συμβάλουν σ΄ αυτό το έγκλημα, αναρωτήθηκαν ποτέ τους πόσο μίσος έχει καλλιεργηθεί; Αναρωτήθηκαν ποτέ τους που μπορεί να οδηγήσει η προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Αισθάνονται δικαιωμένοι; Αισθάνονται καν;
Ας έρθουν λοιπόν στο Γραμματικό! Αν τολμούν ας εμφανιστούν στον τόπο του εγκλήματος! Του δικού τους εγκλήματος.
Ήταν 7 Ιούλη 2009.
Χτυπούσαν και μετά κατηγόρησαν τους πολίτες ότι τους επιτέθηκαν!
Έβαζαν φωτιές και μετά κατηγόρησαν τους πολίτες ως εμπρηστές!
Άξιος ο μισθός τους!
Φαντάζομαι ο Εργολάβος, το Αφεντικό, θα τους έδωσε συγχαρητήρια για την "άψογη οργάνωση της επιχείρισης" .
Ανθρωπάκια...ανθρωπάκια....
Σε λίγες μέρες θα είναι 7 Ιούλη 2010. Ένας χρόνος κατοχής του Γραμματικού.
Δύο λέξεις μόνο: ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!
Και μια "υπόσχεση". Θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους.
Υ.Γ. Τα παραμύθια περί «πράσινης ανάπτυξης», «προστασίας του περιβάλλοντος» και «ποιότητας ζωής», αλλού. Εδώ τους πήραμε χαμπάρι.
ΕΡΧΟΝΤΑΙ!
Κι ήρθαν. Σαν στρατός κατοχής, χτυπούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Με μανία, λες και βρίσκονταν σε άλλη χώρα κι είχαν μπροστά τους τον "εχθρό". Ναι γι΄ αυτούς μπροστά τους ήταν ο ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ.
Χτυπούσαν αλύπητα νέους, γέρους, γυναίκες, ακόμη και μικρά παιδιά.
"Έκαναν το καθήκον τους".
Το ημερολόγιο έλεγε 7 ΙΟΥΛΗ 2009.
Κι ήρθαν. Μπροστά αυτοί και πίσω τους τα αφεντικά. Οι εργολάβοι με τα μηχανήματά τους.
Ήμουν εκεί.
Είδα, άκουσα, ένοιωσα.
Είδα τα νέα αυτά παιδιά, τα παιδιά μας, να μετατρέπονται σε "άγρια θηρία". Ναι "εκτελούσαν εντολές". Αλλά όταν χτυπούσαν έναν παππού, δεν ένοιωθαν ότι χτυπούσαν τον παππού τους;, Όταν χτυπούσαν ένα παιδί, δεν ένοιωθαν ότι χτυπούσαν το παιδί τους;
Άκουσα τις άγριες κραυγές τους. "Θα σε τσακίσω ρε πούστη". "Θα σε γ... ρε μαλάκα". Και ποιοι τα έλεγαν αυτά; Οι θρασύδειλοι, που καλυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους, εξοπλισμένοι σαν αστακοί, χτυπούσαν μικρά παιδιά και παππούδες. Κι από κοντά τους εκείνοι οι ελεεινοί τύποι με τα πολιτικά. Αυτοί οι ανίκανοι να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά, που επιβιώνουν ως ρουφιάνοι και καταδότες.
Από αυτήν την ημέρα κάποιοι περήφανοι άνθρωποι νοιώθουν να εξευτελίζονται καθημερινά από τις δυνάμεις κατοχής των ΜΑΤ και της Ασφάλειας.
Αλήθεια οι πολιτικοί, που πίσω από τα πολυτελή γραφεία τους, συνέβαλαν και συμβάλουν σ΄ αυτό το έγκλημα, αναρωτήθηκαν ποτέ τους πόσο μίσος έχει καλλιεργηθεί; Αναρωτήθηκαν ποτέ τους που μπορεί να οδηγήσει η προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Αισθάνονται δικαιωμένοι; Αισθάνονται καν;
Ας έρθουν λοιπόν στο Γραμματικό! Αν τολμούν ας εμφανιστούν στον τόπο του εγκλήματος! Του δικού τους εγκλήματος.
Ήταν 7 Ιούλη 2009.
Χτυπούσαν και μετά κατηγόρησαν τους πολίτες ότι τους επιτέθηκαν!
Έβαζαν φωτιές και μετά κατηγόρησαν τους πολίτες ως εμπρηστές!
Άξιος ο μισθός τους!
Φαντάζομαι ο Εργολάβος, το Αφεντικό, θα τους έδωσε συγχαρητήρια για την "άψογη οργάνωση της επιχείρισης" .
Ανθρωπάκια...ανθρωπάκια....
Σε λίγες μέρες θα είναι 7 Ιούλη 2010. Ένας χρόνος κατοχής του Γραμματικού.
Δύο λέξεις μόνο: ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!
Και μια "υπόσχεση". Θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους.
Υ.Γ. Τα παραμύθια περί «πράσινης ανάπτυξης», «προστασίας του περιβάλλοντος» και «ποιότητας ζωής», αλλού. Εδώ τους πήραμε χαμπάρι.
του Γιώργου Κόλλια
πρώην Προέδρου Κοινότητας Βαρνάβα
πρώην Προέδρου Κοινότητας Βαρνάβα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου