Η ΣΤΕΊΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΊΡΙ ΣΤΟ WORDPRESS.COM

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Το Μουντιάλ των ξυπόλητων «μάγων»

Δημοσιεύθηκε στο «Πράσινο Ποντίκι»









Η καρδιά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου δεν χτυπά μόνο στα φαντεζί γήπεδα, δεν μετριέται μόνο με τα δισεκατομμύρια ευρώ που ανεβοκατεβαίνουν στο χρηματιστήριο της «θεάς μπάλας», δεν προσδιορίζεται μόνον από τα πάρτι, τα μοντέλα και τους εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς που τραγουδάνε και χοροπηδάνε στο τσακίρ κέφι όλες αυτές τις μέρες στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής.
Στις αλάνες του Γιοχάνεσμπουργκ, του Κέιπ Τάουν και του Ντέρμπαντ οι ξυπόλητοι ζογκλέρ του ποδοσφαίρου κάνουν όνειρα παίζοντας με μπάλες που φτιάχνουν απ’ ό,τι υλικό βρεθεί μπροστά τους και δεν είναι πια χρήσιμο για την οικογένειά τους.
Οι περίτεχνες ντρίμπλες, οι κεφαλιές - «ψαράκι», τα ανάποδα «ψαλίδια» γίνονται με γυμνά πόδια και με μπάλες που είναι παραγεμισμένες με χαρτί, διάφορα φυτά, φλούδες μπανάνας, σκοινιά, κορδόνια, άχρηστα ρούχα, πλαστικά από τα σκουπίδια.
Την «παράδοση» αυτή της Νότιας Αφρικής, την ικανότητα των παιδιών από το τίποτα, από τα σκουπίδια και τα απόβλητα να φτιάχνουν έστω μια μπάλα για να διασκεδάσουν, κάποιοι αποφάσισαν να ενισχύσουν σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βρουν εργασία νέα παιδιά που ζουν σε περιοχές όπου το μέλλον είναι άγνωστη λέξη. Σε περιοχές όπου δεν υπάρχει καμιά πρόνοια για τη δημόσια υγεία, την εκπαίδευση, σε περιοχές που η πλειονότητα του πληθυσμού ζει σε παράγκες και μαστίζεται από το AIDS.
Κάπως έτσι γεννήθηκε το πρόγραμμα Barefootball, το πρόγραμμα «ξυπόλητο ποδόσφαιρο» – σε ελεύθερη απόδοση –, που στόχο έχει να δώσει δουλειά σε κατοίκους περιοχών που μαστίζονται από την ανεργία αλλά και να εμφυσήσει το μήνυμα της βιώσιμης ανάπτυξης ως μοντέλο - στοίχημα για μια οικονομική ανάσα. Και για να το πούμε λιγότερο βαρύγδουπα και περισσότερο ρεαλιστικά, το πρόγραμμα Barefootball έχει στόχο να βρουν δουλειά μερικές δεκάδες εξαθλιωμένων που διαμένουν σε κοινότητες όπου δεν υπάρχουν ούτε τα στοιχειώδη.
Στο πρόγραμμα συμμετέχουν 40 παιδιά από την κοινότητα Westlake του Κέιπ Τάουν, που υπομονετικά και με μεράκι μετατρέπουν τα άχρηστα υλικά που βρίσκουν στα σκουπίδια σε μπάλες ποδοσφαίρου.
Οι μπάλες πωλούνται προς 5 ευρώ και το 47% από το κέρδος επιστρέφει στην κοινότητα για να χρηματοδοτηθούν αναπτυξιακά προγράμματα. Και όταν οι ειδικοί του προγράμματος μιλούν για αναπτυξιακά προγράμματα μην φανταστείτε μεγαλόπνοα σχέδια για δρόμους, αεροδρόμια, κτηνοτροφικές μονάδες, οργανωμένες καλλιέργειες. Στο Westlake η επιδιωκόμενη ανάπτυξη είναι συνώνυμη με την ανακάλυψη του τροχού…
Η εξαθλιωμένη κοινότητα αριθμεί γύρω στους 7.000 κατοίκους και η τοποθεσία στην οποία βρίσκεται αποτυπώνει με τον πιο τραγικό τρόπο τις ακραίες ανισότητες. Οι 7.000 κάτοικοι, εκ των οποίων το 30% είναι φορείς του AIDS, φυτοζωούν ανάμεσα σε μια φυλακή, ένα γήπεδο γκολφ και ένα από τα πιο ακριβά εμπορικά κέντρα των περιχώρων του Κέιπ Τάουν. Οι υποδομές που διαθέτει το Westlake είναι ένα κοινοτικό κέντρο, 650 κατοικίες και 700 παράγκες. Ούτε σχολείο, ούτε ιατρείο, ούτε υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης, ούτε μια ευκαιρία για εργασία. Και σε αυτό το τοπίο τα λόγια του Νέλσον Μαντέλα για τον αθλητισμό «που έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο, τη δύναμη να εμπνεύσει, να ενώσει τους ανθρώπους, που είναι εργαλείο ειρήνης και μπορεί να δημιουργήσει ελπίδα» ακούγονται «πλαστικά», όπως οι αυτοσχέδιες μπάλες από τα κουρέλια, τα αποφάγια και τα απόβλητα στις φτωχογειτονιές της Νότιας Αφρικής.
Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια: