Δεν χρειάζονται βαρύγδουπες αναλύσεις για να αντιληφθεί κανείς με πόση περιφρόνηση θα αντιμετωπίζονται οι θέσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς αναφορικά με τα κορυφαία και κρίσιμα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής.
Ολοκληρώθηκε σε νομοθετικό επίπεδο η στρατηγική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου: οι μισθοί των Ελλήνων μειώθηκαν σε πρωτοφανές ποσοστό, οι συντάξεις περικόπηκαν τόσο άγρια, ώστε σταδιακά μετατρέπονται σε επίδομα κοινωνικής ελεημοσύνης, τα εργασιακά δικαιώματα συρρικνώνονται δραματικά. Στο δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» που είχε θέσει ο ίδιος πέρσι έδωσε εμπράκτως, με την πολιτική της κυβέρνησής του, την απροσδόκητη απάντηση: «Βαρβαρότητα»!
Ο πρωθυπουργός, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, έκανε ακριβώς τα αντίθετα από όσα διακήρυσσε όχι μόνο προεκλογικά, οπότε τα λόγια των πολιτικών δεν έχουν ποτέ καμία αξία, αλλά και αφότου είχε αναλάβει την εξουσία. «Το να κόψεις σήμερα το μισθό ή τη σύνταξη δεν δημιουργεί βιωσιμότητα στην ελληνική οικονομία. Δεν απαντά στο πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Το τονίζω αυτό. Να φύγουμε από αυτή την ιδεοληψία… Ναι, σκληρά μέτρα απέναντι στη διαφθορά, όχι σκληρά μέτρα απέναντι στον κοσμάκη και στο συνταξιούχο και στο μισθωτό», τόνιζε ο Γιώργος Παπανδρέου σε συνέντευξή του στις Βρυξέλλες, στις 11 Δεκεμβρίου 2009.
Κι όμως, παρά τα λεγόμενά του, και τους μισθούς έκοψε και τις συντάξεις έκοψε και τον κοσμάκη πάτησε στο λαιμό και «αυτή την ιδεοληψία» και μόνο αυτή έκανε σημαία της κυβερνητικής πολιτικής του ο Γιώργος Παπανδρέου.
Μια αποκρουστική Ελλάδα
Η ενασχόληση με την πολιτική ασυνέπεια του Γιώργου Παπανδρέου έχει πλέον δευτερεύουσα σημασία. Το χρήσιμο συμπέρασμα είναι ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του ευθύς εξαρχής ήταν αποφασισμένοι να οδηγήσουν την Ελλάδα σε καθεστώς υποτέλειας προς το ΔΝΤ. Όλα τα υπόλοιπα ήταν σκηνοθετημένα παραμύθια με στόχο την παραπλάνηση της κοινής γνώμης.
Το ομολόγησε χωρίς περιστροφές ο υφυπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ: «Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική επιλογή ήταν να προσφύγει στο ΔΝΤ», δήλωσε, αποκαλώντας μάλιστα το ΔΝΤ «πρώτη επιλογή και μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου και μετά»!
Στις 4 Οκτωβρίου έγιναν οι εκλογές, από τις 5 Οκτωβρίου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θεωρούσε την υπαγωγή στο ΔΝΤ «μόνη» επιλογή! Αυτό διακηρύσσει δημοσίως ο ίδιος ο υφυπουργός Οικονομικών. Τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων;
Η ουσία είναι πάντως ότι μια νέα, μίζερη, αποκρουστική Ελλάδα αναδύεται μέσα στο σκοτάδι του Μνημονίου της υποτέλειας, μετά από την ψήφιση των μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Μια Ελλάδα εργασιακού Μεσαίωνα, μια Ελλάδα που πετάει τους γέρους στον Καιάδα ή τους βάζει να δουλεύουν μέχρι τον τάφο, μια Ελλάδα που μισεί τους νέους και τους καθιστά «γενιά του πεντακοσάρικου» από «γενιά των 700 ευρώ», αφαιρώντας τους κάθε ελπίδα οικονομικής αυτάρκειας που θα τους επέτρεπε να αρχίσουν την αυτόνομη ζωή τους, να κάνουν οικογένεια…
«Έργο ΠΑΣΟΚ», όπως έλεγε παλαιότερη διαφήμισή του, είναι αυτή η Ελλάδα στην οποία καλούμαστε να ζήσουμε από εδώ και πέρα…
Λαός ηττημένος
Στη χώρα αυτή όμως δεν υπάρχει μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του. Υπάρχει πρώτα πρώτα ο ελληνικός λαός, ο οποίος δεν κινητοποιήθηκε στο βαθμό που ήταν αναγκαίο ώστε να να αποτρέψει την ψήφιση των μέτρων. Δεν έχουν σημασία οι δικαιολογίες, πραγματικές ή προσχηματικές. Η ουσία είναι πως η προβληθείσα αντίσταση υπήρξε ανεπαρκής. Μισθωτοί, συνταξιούχοι, γυναίκες, νέοι ηττήθηκαν κατά κράτος. Τώρα φυσικά θα υποστούν τις βαρύτατες συνέπειες της ήττας τους. Όχι μόνο οι μισθοί και οι συντάξεις τους, αλλά και οι ίδιες οι ζωές τους θα λεηλατηθούν από τους ξένους δυνάστες και επικυρίαρχους πλέον της πατρίδας μας.
Ενδέχεται ο ελληνικός λαός να αντισταθεί περισσότερο το φθινόπωρο και το χειμώνα, όταν θα συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχουν ούτε Μεσσίες που θα ξανάδιναν στον κόσμο όσα είχε χωρίς να χρειαστεί να κουνήσει ο τελευταίος το χέρι του ούτε διέξοδοι προσωπικής διαφυγής για τον καθένα. Συνήθως, άλλωστε, πρώτα περνούν οι «βάρβαροι» και κατόπιν οργανώνεται η αντίσταση εναντίον των κατακτητών. Το αν θα υπάρξει όμως αντίσταση ή αν, αντιθέτως, ο λαός θα σκύψει το κεφάλι μοιρολατρικά αυτό θα το αποδείξει η ζωή και όχι οι ευσεβείς πόθοι του κάθε αναλυτή.
Η πρώτη φάση του πολέμου χάθηκε. Ο ηττημένος λαός πρέπει να γνωρίζει ότι η μάχη για να ξανακερδίσει όσα δικαιώματα έχασε είναι πολύ πιο δύσκολη και απαιτεί ασύγκριτα περισσότερη προσπάθεια από εκείνη που χρειαζόταν για να υπερασπίσει αυτά τα δικαιώματα όσο ίσχυαν. Τώρα πια, πολύ μεγαλύτερη αντίσταση θα έχει σαφώς μικρότερα αποτελέσματα. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
Διεθνείς παρίες
Η υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς υποτέλειας προς το ΔΝΤ και την ΕΕ εκμηδένισε το όποιο διεθνές κύρος της χώρας είχε απομείνει. «Οι κυβερνώντες στη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα και άλλες σπάταλες πρωτεύουσες κουνούν μπροστά στα μάτια των πολιτών τους την εξαθλίωση της Ελλάδας ως προειδοποιητικό παράδειγμα: “Κοιτάξτε μόνο τι συνέβη με την Ελλάδα! Αυτό το όνειδος, αυτή η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας απειλεί και εμάς, αν δεν κάνουμε έγκαιρα οικονομίες”» έγραφε χαρακτηριστικά την Παρασκευή η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine.Δεν χρειάζονται βαρύγδουπες αναλύσεις για να αντιληφθεί κανείς με πόση περιφρόνηση θα αντιμετωπίζονται οι θέσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς αναφορικά με τα κορυφαία και κρίσιμα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής – Ελληνοτουρκικά, ονομασία Σκοπίων, Κυπριακό και πάει λέγοντας. Πόσω μάλλον που ένας λαός οικονομικά ταπεινωμένος από την ίδια την κυβέρνησή του συνήθως ελάχιστο ενδιαφέρον επιδεικνύει για τέτοια θέματα και βεβαίως οι αντιστάσεις του είναι μηδαμινές στις προσπάθειες επιβολής ανεπιθύμητων λύσεων. Θα αποτελούσε τεράστια έκπληξη, ευχάριστη φυσικά, αν ενδιαφερόταν για το Αιγαίο ο ίδιος άνθρωπος που άφησε χωρίς αντίσταση να του κόψουν το μισθό και τη σύνταξη!
Κατάρρευση της πολιτικής
Η κυβέρνηση έχει βεβαίως κάθε λόγο να αισθάνεται ευτυχής για το γεγονός ότι ούτε ένας από τους βουλευτές της δεν τόλμησε να διαφοροποιηθεί ούτε σε μία διάταξη του νόμου κατεδάφισης του ασφαλιστικού συστήματος. Όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έδρασαν ως… «157 Λοβέρδοι» την ώρα της ψηφοφορίας, παρά στις φραστικές διαφοροποιήσεις ορισμένων τις προηγούμενες ημέρες, οι οποίες τους έφεραν στο φως της επικαιρότητας και της δωρεάν δημοσιότητας.
Στη συνείδηση του κόσμου όμως αυτό είχε κάποιο κόστος. Επιβεβαίωσε την εσχάτως μετ’ επιτάσεως κυκλοφορούσα αντίληψη ότι «όλοι ίδιοι είναι» αναφορικά με τους πολιτικούς. Το κύρος των πολιτικών υπέστη νέο οδυνηρό πλήγμα εξαιτίας της στάσης των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός όμως ότι καθόλου ενισχυμένα δεν εμφανίζονται ούτε η ΝΔ ούτε τα κόμματα της Αριστεράς, παρά τη λαίλαπα που εξαπέλυσε το ΠΑΣΟΚ εναντίον των μισθών, των συντάξεων και των εργασιακών δικαιωμάτων, υποδηλώνει το βάθος και την έκταση της κρίσης νομιμοποίησης της πολιτικής εν γένει στη συνείδηση των πολιτών.
Σταδιακά, ο κόσμος διολισθαίνει στην υιοθέτηση της αντίληψης ότι δεν μπορεί η πολιτική να δώσει λύσεις στα προβλήματά του. Το γεγονός ότι η στάση των πολιτικών ανδρών των κομμάτων εξουσίας τον οδηγεί αντικειμενικά στην απόρριψη της πολιτικής δεν καθιστά βεβαίως λιγότερο επικίνδυνη την αντίληψη αυτή, η οποία είναι ευθέως υπονομευτική της δημοκρατίας.
«Δυστυχής παρηγορία» απέμεινε η στενή εξάρτηση του ΛΑΟΣ από το ΠΑΣΟΚ σε πολιτικό επίπεδο, που οδήγησε τον Γιώργο Καραντζαφέρη στην υπερψήφιση του Μνημονίου. Η συμπερίληψη του ΛΑΟΣ στο μέτωπο των υπέρ του ΔΝΤ δυνάμεων ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, Ντόρα απέτρεψε σε αυτή τη φάση την εκτροπή του λαού προς την Ακροδεξιά.
Αυτό όμως καθόλου δεν συντείνει στην επίλυση ούτε της κρίσης της πολιτικής ούτε του διαγραφόμενου πολιτικού αδιεξόδου.
Πηγή
Λαός ηττημένος
Διεθνείς παρίες
Η υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς υποτέλειας προς το ΔΝΤ και την ΕΕ εκμηδένισε το όποιο διεθνές κύρος της χώρας είχε απομείνει. «Οι κυβερνώντες στη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα και άλλες σπάταλες πρωτεύουσες κουνούν μπροστά στα μάτια των πολιτών τους την εξαθλίωση της Ελλάδας ως προειδοποιητικό παράδειγμα: “Κοιτάξτε μόνο τι συνέβη με την Ελλάδα! Αυτό το όνειδος, αυτή η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας απειλεί και εμάς, αν δεν κάνουμε έγκαιρα οικονομίες”» έγραφε χαρακτηριστικά την Παρασκευή η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine.
Δεν χρειάζονται βαρύγδουπες αναλύσεις για να αντιληφθεί κανείς με πόση περιφρόνηση θα αντιμετωπίζονται οι θέσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς αναφορικά με τα κορυφαία και κρίσιμα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής – Ελληνοτουρκικά, ονομασία Σκοπίων, Κυπριακό και πάει λέγοντας. Πόσω μάλλον που ένας λαός οικονομικά ταπεινωμένος από την ίδια την κυβέρνησή του συνήθως ελάχιστο ενδιαφέρον επιδεικνύει για τέτοια θέματα και βεβαίως οι αντιστάσεις του είναι μηδαμινές στις προσπάθειες επιβολής ανεπιθύμητων λύσεων. Θα αποτελούσε τεράστια έκπληξη, ευχάριστη φυσικά, αν ενδιαφερόταν για το Αιγαίο ο ίδιος άνθρωπος που άφησε χωρίς αντίσταση να του κόψουν το μισθό και τη σύνταξη!
Κατάρρευση της πολιτικής
Η κυβέρνηση έχει βεβαίως κάθε λόγο να αισθάνεται ευτυχής για το γεγονός ότι ούτε ένας από τους βουλευτές της δεν τόλμησε να διαφοροποιηθεί ούτε σε μία διάταξη του νόμου κατεδάφισης του ασφαλιστικού συστήματος. Όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έδρασαν ως… «157 Λοβέρδοι» την ώρα της ψηφοφορίας, παρά στις φραστικές διαφοροποιήσεις ορισμένων τις προηγούμενες ημέρες, οι οποίες τους έφεραν στο φως της επικαιρότητας και της δωρεάν δημοσιότητας.
Στη συνείδηση του κόσμου όμως αυτό είχε κάποιο κόστος. Επιβεβαίωσε την εσχάτως μετ’ επιτάσεως κυκλοφορούσα αντίληψη ότι «όλοι ίδιοι είναι» αναφορικά με τους πολιτικούς. Το κύρος των πολιτικών υπέστη νέο οδυνηρό πλήγμα εξαιτίας της στάσης των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός όμως ότι καθόλου ενισχυμένα δεν εμφανίζονται ούτε η ΝΔ ούτε τα κόμματα της Αριστεράς, παρά τη λαίλαπα που εξαπέλυσε το ΠΑΣΟΚ εναντίον των μισθών, των συντάξεων και των εργασιακών δικαιωμάτων, υποδηλώνει το βάθος και την έκταση της κρίσης νομιμοποίησης της πολιτικής εν γένει στη συνείδηση των πολιτών.
Σταδιακά, ο κόσμος διολισθαίνει στην υιοθέτηση της αντίληψης ότι δεν μπορεί η πολιτική να δώσει λύσεις στα προβλήματά του. Το γεγονός ότι η στάση των πολιτικών ανδρών των κομμάτων εξουσίας τον οδηγεί αντικειμενικά στην απόρριψη της πολιτικής δεν καθιστά βεβαίως λιγότερο επικίνδυνη την αντίληψη αυτή, η οποία είναι ευθέως υπονομευτική της δημοκρατίας.
«Δυστυχής παρηγορία» απέμεινε η στενή εξάρτηση του ΛΑΟΣ από το ΠΑΣΟΚ σε πολιτικό επίπεδο, που οδήγησε τον Γιώργο Καραντζαφέρη στην υπερψήφιση του Μνημονίου. Η συμπερίληψη του ΛΑΟΣ στο μέτωπο των υπέρ του ΔΝΤ δυνάμεων ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, Ντόρα απέτρεψε σε αυτή τη φάση την εκτροπή του λαού προς την Ακροδεξιά.
Αυτό όμως καθόλου δεν συντείνει στην επίλυση ούτε της κρίσης της πολιτικής ούτε του διαγραφόμενου πολιτικού αδιεξόδου.
Πηγή
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου