Το να πω ότι είμαι θυμωμένη νομίζω εκφράζει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των πολιτών αυτής της χώρας. Όχι μόνο τους αγανακτισμένους των πλατειών, αλλά κυρίως όλους τους συνεπείς φορολογούμενους.
Βαρέθηκα να αισθάνομαι ηλίθια επειδή σέβομαι τους νόμους και δεν έχω κανένα ακίνητο ούτε έκτισα αυθαίρετο που, για άλλη μια φορά, αυτή η κυβέρνηση παραδέχτηκε ότι θα βρεθεί πάλι μια ρύθμιση γι’ αυτά τα κτίσματα! Βαρέθηκα που 20 μήνες τώρα της υποδεικνύουμε ότι πρέπει να παταχθεί η φοροδιαφυγή και η σπατάλη και, αφού μας βούλιαξε στην ύφεση, όχι μόνο δεν ζητά συγγνώμη για την ανικανότητά της, για την αναποτελεσματικότητά της και την έλλειψη επαφής με την ελληνική κοινωνία, αλλά από τη μια συνεχίζει την περικοπή των μισθών μας και από την άλλη μας εκβιάζει ότι αν δεν συναινέσουμε θα χρεοκοπήσει η χώρα και θα φταίμε εμείς!!!
Γιατί δεν προχώρησε η χώρα στις απαραίτητες δομικές αλλαγές τον προηγούμενο χρόνο; Γιατί δεν εκσυγχρονίστηκε το δικαστικό σύστημα για να εισπράττει την φοροδιαφυγή; Γιατί δεν αναδιαρθρώθηκαν ακόμα οι εφορίες; Γιατί δεν διαχωρίζεται η Εκκλησία από το κράτος και δεν αναλαμβάνει η Εκκλησία την μισθοδοσία των κληρικών; Εμείς φταίμε γι’ αυτό ή η κυβέρνηση;
Μα πώς θέλουν να τους πάρουμε στα σοβαρά όταν δεν πιστεύουμε ούτε λέξη από όσα λένε; Αφού οι γέφυρες επικοινωνίας έχουν κοπεί μετά την προφανή αποτυχία των μέτρων τους και δεν μπορούν να πείσουν κανέναν ότι η όποια διέξοδος θα έρθει με την αποτυχημένη τους συνταγή! Είναι πολιτικά ανήθικο, λοιπόν, να επιμένουν στις ίδιες προτάσεις και να απαιτούν ή να εκβιάζουν να τις δεχτούμε στο όνομα της σωτηρίας της χώρας! Είναι προφανές ότι και του χρόνου θα ζητήσουν επιπλέον θυσίες γιατί θα έχουν και πάλι αποτύχει και κανείς δεν θέλει να είναι συνένοχος σ’ αυτό γιατί απλούστατα του χρόνου δεν θα έχει τι να περικόψει πλέον από τους μισθωτούς, τους ανέργους και τους συνταξιούχους!
Κανείς δεν θέλει να συμμετέχει στην καταστροφή της οικονομίας και στην διάλυση του κοινωνικού ιστού! Τα μέτρα αυτά είναι απαράδεκτα άδικα και δεν προστατεύουν τα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα. Δεν προστατεύουν ούτε εμένα που θεωρούμαι υψηλόμισθη με 2.000 ευρώ το μήνα: Αλήθεια, γιατί δεν θεσπίζεται ως πλαφόν για όλη τη δημόσια διοίκηση και τις ΔΕΚΟ ο μισθός του καθηγητή Πανεπιστημίου;
Είναι αναγκαίο να υιοθετηθεί ένα εναλλακτικό πλαίσιο το οποίο θα κατανέμει τα βάρη με δίκαιο τρόπο, θα προχωρά στην απαραίτητη ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης και θα στηρίζεται σε ένα αναπτυξιακό μοντέλο που θα δημιουργεί θέσεις εργασίας και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Ένα τέτοιο πλαίσιο έχει καταθέσει η Δημοκρατική Αριστερά αλλά η κυβέρνηση κωφεύει. Ίσως τα πλήθη στους δρόμους να την κάνουν να ακούσει αυτές τις προτάσεις, διαφορετικά ενώ νομίζει ότι κερδίζει χρόνο, η χώρα γεμίζει ανέργους…
* Καθηγήτρια Οικονομικής – Κοινωνικής Ιστορίας και Ιστορίας Πόλεων στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
πηγή
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου