Το 2011 ήταν το πρώτο έτος που έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο οι πρωτοφανείς και απάνθρωπες δεσμεύσεις που ανέλαβε η Ελλάδα με την υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης των παράνομων και ανυπόστατων συμβάσεων το Μάιο του 2010 – βλ. βιβλίο του Γιώργου Κασιμάτη, Οι παράνομες συμβάσεις δανεισμού της Ελλάδας –
Τα κείμενα που αποκάλυψαν τις δουλείες υποτέλειας της χώρας, εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2011. Από το τεύχος αυτό αρχίζει η δημοσίευση τριών άρθρων του καθηγητή κ. Γιώργου Κασιμάτη, στα οποία σκιαγραφείται η εικόνα που παρουσιάζουν σήμερα οι δουλείες εκείνες, μετά το πρώτο έτος παράνομης επιβολής τους στον ελληνικό λαό. Η σκιαγράφηση αυτή περιλαμβάνει:
Στο πρώτο άρθρο, μια γενική επισκόπηση της πολιτικής που τα κέντρα εξουσίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με επικεφαλής τη Γερμανία, εφαρμόζουν στην Ελλάδα και που οδηγεί σε πλήρη αφασία και, ακολούθως, σε πλήρη αφελληνισμό της ελληνικής οικονομίας.
Στο δεύτερο άρθρο παρουσιάζεται ως παράδειγμα εφαρμογής της ίδιας πολιτικής το αποικιακό σύστημα αφελληνισμού της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο έχει ήδη νομοθετηθεί.
Στο τρίτο άρθρο, τέλος, σκιαγραφείται η πλήρης διάλυση του κράτους, ο ρόλος της κυβέρνησης και της τρόικας και ο «σκοτεινός» ρόλος που ανέλαβε η Ομάδα Ράιχενμπαχ για την προώθηση της γερμανοποίησης της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας και για την «αναδιοργάνωση» και «αναδιάρθρωση» του κράτους.
ΕΞΟΥΣΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΣΤΟΧΟΙ, ΜΕΘΟΔΟΙ, ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
α) δεδομένα που έχομε από την επιβολή στην Ελλάδα των συμβάσεων δανεισμού του Μαΐου του 2010 και την πρώτη εφαρμογή τους μέχρι σήμερα (πρώτο Μνημόνιο) και το προανάκρουσμα του δεύτερου Μνημονίου, σε συνδυασμό πάντοτε και με την οικονομική πολιτική που συνήθως εφαρμόζει το ΔΝΤ σε άλλες χώρες, ιδίως του Τρίτου Κόσμου, δίνουν μια αρκετά σαφή εικόνα του πού βαδίζει η δανειακή υποδούλωση της χώρας. Από την εικόνα αυτή μπορεί κανείς να διακρίνει ορισμένα βασικά στοιχεία που δείχνουν: την πηγή εξουσίας της πολιτικής που επιβάλλεται και τους στόχους και τα χαρακτηριστικά σημεία στρατηγικής της. Ας τα δούμε από πιο κοντά:
1. Είναι σε όλους πια φανερό ότι πηγή της πρωτογενούς εξουσίας που επιβάλλει αυτή την πολιτική είναι τα υπερεθνικά κέντρα του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Βασικά όργανα αυτής της εξουσίας είναι το ΔΝΤ, οι εταιρείες αξιολόγησης τραπεζών και των οικονομιών ολόκληρων κρατών, οι μεγάλες επενδυτικές επιχειρήσεις και τράπεζες, τα hedge funds, τα χρημα τιστήρια κ.τ.ό. Σημαντικά όργανα των κέντρων αυτών του μεγάλου ανώνυμου κεφαλαίου είναι επίσης τα οι κονομικώς ισχυρά κράτη, μέσω των κυβερνήσεών τους, όπως είναι σήμερα, στην περίπτωσή μας, οι ΗΠΑ και η Γερμανία, για δια φορετικούς στόχους η κάθε χώρα: για στόχους κυρίως γεω πολιτικής επιβολής, η πρώτη, και για λόγους οικονομικής και πολιτικής επιβολής στην Ευρώπη η δεύτερη. Βεβαίως, βασικό όργανο αυτής της πολιτικής στην Ευρώπη είναι σήμερα, με επικεφαλής τη Γερμανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωζώνη.
2. Η οικονομική πολιτική που επιβάλλεται συνεπάγεται την κερδοσκοπική εκμετάλλευση κρίσεων, την εξάρθρωση και τον αφανισμό των εθνικών οικονομιών και τη μετάθεσή τους στο υπερεθνικό επίπεδο οικονομίας –χρηματοπιστωτικό σύστημα και πολυεθνικές επιχειρήσεις–, καθώς και την πολιτική υποταγή των οικονομικά ασθενών κρατών σε ορισμένο πολιτικό και οικονομικό μπλοκ. Ειδικότερα χαρακτηριστικά των συνεπειών αυτής της οικονομικής πολιτικής είναι τα έξης: α) Δημιουργία ολοκληρωτικής ύφεσης, μέχρι τα έσχατα όριά της. β) Πλήρης εισοδηματική απογύμνωση, μέχρι εξαθλίωση, των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων (εργαζομένων, συνταξιούχων, μικρών επαγγελματιών κ.λπ.), με περικοπές μισθών, συντάξεων, άλλων κοινωνικών παροχών (υγείας, παιδείας κ.λπ.) και με αύξηση των τιμών των κοινωνικών αγαθών (νερού, ρεύματος, εισιτηρίων μεταφορικών μέσων κ.λπ.). γ) Οικονομικός αφανισμός του μεσαίου χώρου της οικονομίας (των μικρομεσαίων επιχειρήσεων), λόγω της ύφεσης και της οικονομικής εξαθλίωσης των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων που τη στηρίζουν. δ) Χρηματιστηριακή και πραγματική –λόγω της ύφεσης– οικονομική απαξίωση των επιχειρήσεων του ανώτερου εθνικού οικονομικού επιπέδου (εθνικών τραπεζών, εθνικών βιομηχανιών και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων).
3. Η μέθοδος που χρησιμοποιεί ται για την επιβολή των δανειακών συμβάσεων και της εφαρμογής τους στο λαό αποτελεί ήδη παλαιά πρακτική του ΔΝΤ και των ΗΠΑ στον Τρίτο, κυρίως, Κόσμο και είναι: η δημιουργία κοινωνικού σοκ –«δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά», «σώστε μας»– και η δημιουργία ενοχής στη χώρα – «εμείς φταίμε». Τη μέθοδο αυτή βλέπομε καθημερινά να εφαρμόζεται με δημοσίευση και διάδοση κατασκευασμένων, σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο, «δεδομένων», όπως: α) αξιολογήσεων «καταστροφής» του κράτους και των τραπεζών του από διεθνείς οίκους του χρηματοπιστωτικού συστήματος· β) της εκτίναξης στα ύψη των επιτοκίων δυνατότητας δανεισμού (spreads) της χώρας από τις «αγορές»· γ) εκβιαστικών ψευδοδιλημμάτων «καταστροφής» – «μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη», «ευρώ ή δραχμή»· δ) συγχορδίας κατηγοριών εξευτελισμού της χώρας –συκοφαντικών και μη–, που στρέφονται κατά του λαού και της πολιτικής ηγεσίας της χώρας –«οι Έλληνες είναι απατεώνες», «τεμπέληδες» κ.ά.–, εδώ ανήκει και ο χαρακτηρισμός των νοτίων χωρών της Ευρώπης ως «PIGS»· ε) πλαστών δεδομένων ελλείμματος και άλλων οικονομικών μεγεθών που θα δικαιολογούν τον εξοντωτικό δανεισμό κ.ά.
4. Για την επιτυχή επιβολή της οικονομικής πολιτικής εκμετάλ λευσης της κρίσης χρησιμοποιούνται πολλά αθέμιτα μέσα. Μεταξύ αυτών: α) Ανεύρεση και στήριξη με κάθε μέσο πολιτικής ηγεσίας και πολιτικών κομμάτων, πρόθυμων να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν την εν λόγω πολιτική. β) Στο επίπεδο της σύναψης των δανειακών συμβάσεων, των όρων και των μέσων εφαρμογής τους, κατάλυση κάθε δημοκρατικής νομιμότητας και παραβίαση θεμελιωδών αρχών του κράτους Δικαίου και γενικά αρχών νομιμότητας του διεθνούς και του ευρωπαϊκού Δικαίου και του Συντάγματος. (Παραδείγματα: Εφαρμογή χωρίς επικύρωση διεθνών συμβάσεων, παράκαμψη της Βουλής, παραβίαση της εθνικής κυριαρ χίας, ανοιχτή επέμβαση στα εσωτερικά του κράτους, άσκηση απειλής σε εθνικά συμφέροντα, παραβίαση δικαιωμάτων του ανθρώπου, παραβίαση της συμβατικής ισότητας και πολλά άλλα.) γ) Αθέμιτη κηδεμόνευση και κατεύθυνση των μεγάλων μέσων ενημέρωσης του λαού. δ) Επιστράτευση εκπροσώπων της πολιτικής και της πνευματικής ηγεσίας του κράτους που προσφέρονται να στηρίξουν την πολιτική των ξένων κέντρων εξουσίας κ.ά.
5. Η οικονομική πολιτική που επιβάλλεται στην Ελλάδα είναι πειραματική για το χώρο της Ευρωζώνης και επιδιώκει, εκτός από τους παραπάνω σκοπούς, την επιβολή γερμανικής κηδεμονίας των λοιπών χωρών της Ευρώπης, αρχίζοντας από τις ασθενέστερες χώρες και με πρόθυμες για τους σκοπούς αυτούς κυβερνήσεις.
Βλέποντας κανείς την παραπάνω σύνθεση στόχων, μέσων και μεθόδων επιβολής της πολιτικής για την εκμετάλλευση των κρί σεων, σχηματίζει τη γνώμη ότι πρόκειται για μια ατσάλινη πολιτική που στηρίζεται σε γρανιτένια θεμέλια λογικής και γνώσης. Αυτό είναι λάθος. Τα κέντρα υπερεθνικής εξουσίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τα όργανά του (G-20, ΔΝΤ, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, ΟΟΣΑ, ΕΚΤ, Ευρωζώνη, ΗΠΑ, Γερμανία κ.λπ.) βλέπει κανείς να παραπαίουν ως προς τις πολιτικές επιλογές τους, πολλές από τις οποίες γίνονται μπούμερανγκ. Θα το διαπιστώσει κανείς αν δει από κοντά και προσπαθήσει να εναρμονίσει όσα έγιναν από αυτά τα κέντρα στην περίπτωση της Ελλάδας: το περιεχόμενο και την εφαρμογή των δανειακών συμβάσεων του 2010, την καθυστερημένη Σύμβαση - Πλαίσιο της Ευρωζώνης για τη λειτουργία του Μηχανισμού Στήριξης, τα μέτρα οικονομικής ύφεσης, τη συνεχή παραβίαση της νομιμότητας της Δημοκρατίας και του κράτους Δικαίου, τις αλλοπρόσαλλες προσπάθειες της γερμανικής επικυριαρχίας, τις πρόσφατες προσπάθειες διακυβέρνησης της Ελλάδας –τις γελοιότητες του δημοψηφίσματος, τις επεμβάσεις για τη συναίνεση και τη σύμπραξη των κομμάτων και το διορισμό τεχνοκράτη πρωθυπουργού και τη σύνθεση της κυβέρνησης–, την υπαγόρευση και τη διοργάνωση του μηχανισμού αφελληνισμού και εκγερμανισμού της ελληνικής οικονομίας, τις συνεχιζόμενες προσπάθειες ολοκλήρωσης του δεύτερου Μνημονίου, τις διακηρύξεις για την αποτυχία της πολιτικής που εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα κ.λπ., κ.λπ.
Η επιβολή της δόλιας αλλά και αλλοπρόσαλλης –γι’ αυτό και πιο επικίνδυνης– πολιτικής για την εκμετάλλευση της κρίσης της Ελλάδας και τον αφελληνισμό της πραγματικής ελληνικής οικονομίας, καθώς και για την ολοκληρωτική κηδε μόνευση της χώρας μας, το 2011 που τελείωσε, κο σμούν τα εξής «σκοτεινά» γεγο νότα: α) Η κατάρτιση, υπογραφή και κύρωση από τη χώ ρα μας –χωρίς την απαιτούμενη συνταγματική πλειοψηφία και με αθέμιτο τρόπο συζήτησης και δημοσίευσης– της «Σύμβασης - Πλαισίου του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Στα - θερότητας (EFSF)» (άρθρο 48, Ν. 4021/3.10.2011) των κρατών-μελών της Ευρωζώνης – με ρήτρα ισχύος για όλη την Ευρωζώνη του αγγλικού Δικαίου (!) και με εκτεταμένη αντιγραφή της πιλοτικής ελληνικής «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» του Μαΐου 2010!Η κατάρτιση, υπογραφή και κύρωση από τη χώ ρα μας –χωρίς την απαιτούμενη συνταγματική πλειοψηφία και με αθέμιτο τρόπο συζήτησης και δημοσίευσης– της «Σύμβασης - Πλαισίου του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Στα - θερότητας (EFSF)» (άρθρο 48, Ν. 4021/3.10.2011) των κρατών-μελών της Ευρωζώνης – με ρήτρα ισχύος για όλη την Ευρωζώνη του αγγλικού Δικαίου (!) και με εκτεταμένη αντιγραφή της πιλοτικής ελληνικής «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» του Μαΐου 2010!
β) Η εγκατάσταση και δραστηριοποίηση της γερμανικής Ομάδας Ράιχενμπαχ, για πραγματοποίηση του γερμανικού ενδιαφέροντος για γερμανικές επενδύσεις και του ΟΟΣΑ για αναδιοργάνωση του ελληνικού κράτους (βλ. τα δύο επόμενα άρθρα μου).Η εγκατάσταση και δραστηριοποίηση της γερμανικής Ομάδας Ράιχενμπαχ, για πραγματοποίηση του γερμανικού ενδιαφέροντος για γερμανικές επενδύσεις και του ΟΟΣΑ για αναδιοργάνωση του ελληνικού κράτους (βλ. τα δύο επόμενα άρθρα μου).
γ) Οι «σκοτεινές» διαπραγματεύσεις για το λεγόμενο «δεύτερο Μνημόνιο», που αγνοεί ο ελληνικός λαός. Η προκαταβολική αποδοχή του (!) από τα κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης και τον πρωθυπουργό, χωρίς ακόμη να έχει καταρτιστεί και χωρίς να γνωρίζουν τους όρους του οι ίδιοι που το απεδέχθησαν, η Βουλή και ο ελληνικός λαός.Οι «σκοτεινές» διαπραγματεύσεις για το λεγόμενο «δεύτερο Μνημόνιο», που αγνοεί ο ελληνικός λαός. Η προκαταβολική αποδοχή του (!) από τα κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης και τον πρωθυπουργό, χωρίς ακόμη να έχει καταρτιστεί και χωρίς να γνωρίζουν τους όρους του οι ίδιοι που το απεδέχθησαν, η Βουλή και ο ελληνικός λαός.
δ) Οι διακηρύξεις –της Μέρκελ, εκπροσώπων των κυβερνήσεων πολλών χωρών, οικονομολόγων διεθνούς κύρους, πολιτικών επιστημόνων κ.ά.– για αποτυχία της μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενης πολιτικής.Οι διακηρύξεις –της Μέρκελ, εκπροσώπων των κυβερνήσεων πολλών χωρών, οικονομολόγων διεθνούς κύρους, πολιτικών επιστημόνων κ.ά.– για αποτυχία της μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενης πολιτικής.
ε) Η διακυβέρνηση της χώρας «πέρασε» από τη συγκυβέρνηση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και των δανειστών στη συγκυβέρνηση των δανειστών. Η τελευταία αυτή κυβέρνηση, μιας ιδιαίτερα κρίσιμης για τη χώρα στιγμής, είναι συγκυβέρνηση αντίπαλων και αλληλοϋποσκαπτόμενων κομμάτων, από κυβέρνηση-«μαμούθ», με μέλη που παλεύουν μόνο για την πολιτική τους επιβίωση και με διορισμένο ψυχρό τεχνοκράτη, αλλά «πολιτικό» πρωθυπουργό, ο οποίος στηρίζεται στα τρία αντιμαχόμενα για την εξουσία των επόμενων εκλογών κόμματα και με μοναδική εντολή την επιβολή των άγνωστων όρων μιας νέας δανειακής σύμβασης Σάυλοκ. Αυτή η κυβέρνηση, με αυτή την εντολή, χωρίς νωπή εντολή του λαού, όπως επιβάλλει η δημοκρατική αρχή, αλλά με μόνο γνωστό και πραγματικό εντολέα τους δανειστές της Ελλάδας, εισάγει τη χώρα μας στο έτος 2012. Σε αυτή την ουσία έγκειται η συνταγματική εκτροπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου