Η ΣΤΕΊΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΊΡΙ ΣΤΟ WORDPRESS.COM

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Κυβέρνηση κατοχής...

Του Ρούσσου Βρανά
Κυβέρνηση κατοχής...

... που επιβλήθηκε από εξωτερικές δυνάμεις; Κυβέρνηση ανδρεικέλων που δεν λογοδοτεί στον λαό αλλά μονάχα σε αυτές τις δυνάμεις; Κυβέρνηση υποταγής που δεν υπηρετεί αλλά βλάπτει τα συμφέροντα της χώρας; Σε όλες αυτές τις απορίες που βασανίζουν σήμερα τον ιταλικό λαό επιχειρεί να απαντήσει ο πολιτικός αναλυτής και συγγραφέας Τζαναντρέα Γκαγιάνι, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Γεωπολιτική».

Στους ισχυρισμούς...
... εκείνων που βλέπουν στη νέα ιταλική κυβέρνηση μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», ο ιταλός αναλυτής εφιστά την προσοχή σε κάτι που - μάλλον ανεξήγητα - πέρασε απαρατήρητο από τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης. «Είναι παράδοξο που η Ευρωπαϊκή Ενωση, σε μια κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται έκτακτης ανάγκης, δεν βρήκε τίποτα καλύτερο να κάνει από το να θέσει το ζήτημα της συμμετοχής του ιταλικού Δημοσίου στις στρατηγικές επιχειρήσεις της χώρας» λέει ο Τζαναντρέα Γκαγιάνι. «Είναι παράδοξο, επειδή οι ίδιοι οι Γάλλοι και οι Γερμανοί διαθέτουν μηχανισμούς οι οποίοι προστατεύουν τις δικές τους στρατηγικές επιχειρήσεις.

 Παρ' όλα αυτά, μας στέλνουν τελεσίγραφο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση αυτών των επιχειρήσεων. Χωρίς όμως την προστασία από εξωτερικές επιθέσεις, ο στρατηγικός τομέας της ιταλικής οικονομίας (οι τηλεπικοινωνίες Telecom, η εταιρεία αεροναυτικής Finmeccanica, η πετρελαϊκή εταιρεία ENI, η ηλεκτρική εταιρεία Enel, ακόμη και οι ιταλικές τράπεζες) θα ξεπουληθεί στους ξένους για ένα κομμάτι ψωμί».


Αν οι ξένοι...

... κυρίως οι Γάλλοι και οι Γερμανοί, ετοιμάζονται σήμερα να βάλουν στο χέρι την ιταλική βιομηχανία, ακόμη και τις ιταλικές τράπεζες, ποιοι είναι άραγε οι εσωτερικοί συνεργάτες αυτών των ξένων δυνάμεων; Και πώς άραγε κατόρθωσαν να επιβάλουν μια κυβέρνηση κατοχής; Ο Τζαναντρέα Γκαγιάνι αποδίδει την άλωση της χώρας του στην αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας της. «Ο μοναδικός τρόπος αντίδρασης θα ήταν η απόσυρση της κοινοβουλευτικής εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση» λέει. «Η πολιτική ηγεσία όμως δεν είναι σε θέση να το κάνει, επειδή δεν μπορεί να προσφέρει μια εναλλακτική λύση.

Αντί γι' αυτό χειροκροτεί μια κυβέρνηση τεχνοκρατών που φορτώνει με φόρους τον ιταλικό λαό. Μια κυβέρνηση κατοχής, όπως θα την έλεγα εγώ, η οποία ευνοεί τους ανταγωνιστές της Ιταλίας. Είναι πράγματι "έκτακτα", όπως τα είπε η καγκελάριος Μέρκελ, τα μέτρα της κυβέρνησης Μόντι: επειδή εγγυώνται ταυτόχρονα την ύφεση και τον πληθωρισμό. Και συρρικνώνουν μια από τις μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις του κόσμου, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των ανταγωνιστριών της».


Η αλήθεια...

... είναι πως εκείνοι που απέτυχαν κάποτε με τους γρεναδιέρους του Ναπολέοντα και με τα πάντσερ του Χίτλερ πετυχαίνουν σήμερα αυτό που θέλουν με τα «σπρεντ», δημιουργώντας μια νέα αυτοκρατορία. Το βέβαιο είναι πως κανένας ιταλός πολίτης δεν θέλει να γίνει η χώρα του ακόμη ένα κρατίδιο που θα είναι εξαρτημένο από τη Γερμανία ή ακόμη μια υπερπόντια γαλλική κτήση. Δυστυχώς όμως, καταλήγει ο Ιταλός πολιτικός αναλυτής, απουσιάζει μια ισχυρή πολιτική τάξη που θα μπορούσε να πάρει δυναμικές αποφάσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: