Πως αφελληνίζεται η περιουσία του ελληνικού κράτους
O αποικιακός νόμος «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας
O αποικιακός νόμος «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας
Στο προηγούμενο άρθρο μας είχαμε αναφερθεί στο ενδιαφέρον της Γερμανίας και των ΗΠΑ για την εκμετάλλευση της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, επισημαίνοντας ότι το ενδιαφέρον της πρώτης αποβλέπει στα οικονομικά οφέλη από τις «γερμανικές επενδύσεις» και στους στόχους επιβολής της στην Ευρώπη, ενώ το ενδιαφέρον των ΗΠΑ είναι κυρίως γεωπολιτικού χαρακτήρα. Πράγματι, φαίνεται πως οι πηγές του υποθαλάσσιου κυρίως πλούτου θα αφεθούν στο πεδίο της αμερικανικής επιρροής. Όσον αφορά στο γερμανικό ενδιαφέρον, προβάλλεται όχι προκλητικά, αλλά με τρόπο που να δημιουργεί φρούδες ελπίδες ανάκαμψης της οικονομίας μας.
Με το παρόν άρθρο θα σκιαγραφήσομε τον τρόπο –ο οποίος έχει ήδη θεσπιστεί με ελληνικό νόμο– με βάση τον οποίο θα «περάσει» η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου στα χέρια ξένων εταιρειών, με αποκλειστικό σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών μας, τα οποία είναι συμφέροντα και των δύο ισχυρών χωρών συγχρόνως. Θεωρούμε ζωτικής σημασίας ανάγκη της βαριά πληγωμένης Δημοκρατίας μας να μάθουν οι Έλληνες πολίτες την πικρή αλήθεια για το τι σημαίνει για την Ελλάδα η «αξιοποίηση» –όπως κατ’ ευφημισμόν προβάλλουν ο σχετικός νόμος, τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ και η κυβέρνηση– της δημόσιας περιουσίας της και ποια είναι η αποστολή της Ομάδας Ράιχενμπαχ στη χώρα μας σ’ αυτό τον τομέα.
Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να θυμηθούμε τους βασικούς και πρωτοφανείς στην πρακτική του διεθνούς δανεισμού όρους που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση το Μάιο του 2010. Ο ένας όρος ήταν η ολοκληρωτική δέσμευση του συνόλου της περιουσίας του ελληνικού κράτους απέναντι στους δανειστές και ο άλλος ήταν η παραίτηση απ’ όλες τις ασυλίες κι απ’ όλα τα δικαιώματα της εθνικής κυριαρχίας – και πάλι απέναντι στους δανειστές. Θα πρέπει να θυμηθούμε, επίσης, ποια ήταν η δέσμευση αυτή της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου: Το ελληνικό κράτος δεν έχει το δικαίωμα να δώσει κανένα δικαίωμα, καμιά διασφάλιση και καμιά προτεραιότητα, που θα βαρύνουν οποιοδήποτε πε ριουσιακό του στοιχείο, σε άλλους δανειστές του παρελθόντος ή του μέλλοντος. Αυτό ήταν και παραμένει το νόημα του όρου στο άρθρο 4 της δανειακής σύμβασης. Με αυτό τον όρο είναι φανερό ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορεί πια να απευθυνθεί σε άλλο κράτος για δάνειο ή για οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια, αφού δεσμεύτηκε να μην παραχωρήσει κανενός είδους διασφάλιση. Με τον όρο, εξάλλου, με τον οποίο –στην ίδια σύμβαση– παραιτήθηκε η Ελλάδα απ’ όλες τις ασυλίες –και από την προστασία της εθνικής της κυριαρχίας–, δεσμεύτηκαν κι εκείνα τα περιουσιακά στοιχεία και οι πηγές πλούτου της χώρας που έχουν ζωτική σημασία για τα κυριαρχικά δικαιώματα και την άμυνα της χώρας. Έτσι, ολόκληρη η περιουσία του Δημοσίου ανήκει στην ουσία στους δανειστές του Μαΐου του 2010. (Βλ. πολιτική ανάλυση των όρων στο βιβλίο μου Οι παράνομες συμβάσεις δανεισμού της Ελλάδας, εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, σελ. 168-200.)
Πώς θα γίνει πράξη ο παραπάνω όρος, της δέσμευσης ολόκληρης της περιουσίας του Δημοσίου, το ρύθμισε η Βουλή των Ελλήνων (η κυβερνητική πλειοψηφία) με το λεγόμενο στα ωραία ελληνικά των πολιτικών μας «εφαρμοστικό» νόμο 3986 της 1ης Ιουλίου 2011. Ας δούμε, λοιπόν, από πιο κοντά αυτό το νόμο με όσο γίνεται πιο απλή και συνεπτυγμένη περιγραφή:
1. Με τον παραπάνω νόμο, ιδρύεται ανώνυμη εταιρεία, το σύνολο των μετοχών της οποίας ανήκει στο κράτος, με αποκλειστικό διαχειριστή τον υπουργό Οικονομικών. Οι μετοχές του Δημοσίου είναι αμεταβίβαστες, ώστε να είναι διασφαλισμένη η αποκλειστικότητα του υπουργού Οικονομικών και να μην μπορεί να παρεμβαίνει άλλος στη διαχείριση. Επομένως, είναι φανερό ότι ο υπουργός Οικονομικών πρέπει –και θα επιβάλλεται με κάθε τρόπο– να είναι αρεστός στους δανειστές.
Με τον παραπάνω νόμο, ιδρύεται ανώνυμη εταιρεία, το σύνολο των μετοχών της οποίας ανήκει στο κράτος, με αποκλειστικό διαχειριστή τον υπουργό Οικονομικών. Οι μετοχές του Δημοσίου είναι αμεταβίβαστες, ώστε να είναι διασφαλισμένη η αποκλειστικότητα του υπουργού Οικονομικών και να μην μπορεί να παρεμβαίνει άλλος στη διαχείριση. Επομένως, είναι φανερό ότι ο υπουργός Οικονομικών πρέπει –και θα επιβάλλεται με κάθε τρόπο– να είναι αρεστός στους δανειστές.
2. Η εταιρεία έχει την επωνυμία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου ΑΕ» – στο εξής, «Ταμείο». (Μην παραπλανήσει ο παραπλανητικός στην ουσία προσδιορισμός «ιδιωτική περιουσία». Και τούτο, διότι κάθε περιουσιακό στοιχείο του Δημοσίου που είναι προορισμένο για την άσκηση δημόσιας λειτουργίας μπορεί: να αποχαρακτηριστεί με σκέτη απόφαση εξουσιοδοτημένου υπουργού ή υφυπουργού ή άλλου διοικητικού οργάνου· να μετατραπεί σε «ιδιωτική» περιουσία και να δια τεθεί σε οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση για εκμετάλλευση. Ένα παραστατικό παράδειγμα: Οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να μεταφέρει τη Βουλή σε άλλο κτίριο και το σημερινό να το διαθέσει για εκμετάλλευση.)
Η εταιρεία έχει την επωνυμία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου ΑΕ» – στο εξής, «Ταμείο». (Μην παραπλανήσει ο παραπλανητικός στην ουσία προσδιορισμός «ιδιωτική περιουσία». Και τούτο, διότι κάθε περιουσιακό στοιχείο του Δημοσίου που είναι προορισμένο για την άσκηση δημόσιας λειτουργίας μπορεί: να αποχαρακτηριστεί με σκέτη απόφαση εξουσιοδοτημένου υπουργού ή υφυπουργού ή άλλου διοικητικού οργάνου· να μετατραπεί σε «ιδιωτική» περιουσία και να δια τεθεί σε οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση για εκμετάλλευση. Ένα παραστατικό παράδειγμα: Οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να μεταφέρει τη Βουλή σε άλλο κτίριο και το σημερινό να το διαθέσει για εκμετάλλευση.)
3. Το «Ταμείο» διοικείται από πενταμελές συμβούλιο, με πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο. Όλα τα μέλη διορίζονται από τον υπουργό Οικονομικών. Για τον πρόεδρο και το διευθύνοντα σύμβουλο η Επιτροπή Διαφάνειας της Βουλής εκφέρει απλή γνώμη (όχι υποχρεωτική).
Το «Ταμείο» διοικείται από πενταμελές συμβούλιο, με πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο. Όλα τα μέλη διορίζονται από τον υπουργό Οικονομικών. Για τον πρόεδρο και το διευθύνοντα σύμβουλο η Επιτροπή Διαφάνειας της Βουλής εκφέρει απλή γνώμη (όχι υποχρεωτική).
4. Η θητεία των μελών του Δ.Σ. είναι τριετής. Η τριετία είναι επιλεγμένη, για να μπορεί η επιλογή των μελών να συμπίπτει κατά προσέγγιση με τις θητείες των υπουργών Οικονομικών και των κυβερνήσεων (ώστε να ελέγχεται το «Ταμείο» πολιτικά – και από τους δανειστές).
Η θητεία των μελών του Δ.Σ. είναι τριετής. Η τριετία είναι επιλεγμένη, για να μπορεί η επιλογή των μελών να συμπίπτει κατά προσέγγιση με τις θητείες των υπουργών Οικονομικών και των κυβερνήσεων (ώστε να ελέγχεται το «Ταμείο» πολιτικά – και από τους δανειστές).
5. Τον πρόεδρο, το διευθύνοντα σύμβουλο και τα μέλη του Δ.Σ. μπορεί ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος αποτελεί τη μονοπρόσωπη γενική συνέλευση των μετόχων, να τους αντικαθιστά πριν από τη λήξη της θητείας τους. (Έτσι διευκολύνεται η αποπομπή «απείθαρχων» μελών του Δ.Σ.)
Τον πρόεδρο, το διευθύνοντα σύμβουλο και τα μέλη του Δ.Σ. μπορεί ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος αποτελεί τη μονοπρόσωπη γενική συνέλευση των μετόχων, να τους αντικαθιστά πριν από τη λήξη της θητείας τους. (Έτσι διευκολύνεται η αποπομπή «απείθαρχων» μελών του Δ.Σ.)
6. Στο Δ.Σ. συμμετέχουν υποχρεωτικά δύο παρατηρητές χωρίς ψήφο, τους οποίους ορίζουν η Ευρωζώνη και η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης – το «μάτι» του «Μεγάλου Αδελφού».
Στο Δ.Σ. συμμετέχουν υποχρεωτικά δύο παρατηρητές χωρίς ψήφο, τους οποίους ορίζουν η Ευρωζώνη και η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης – το «μάτι» του «Μεγάλου Αδελφού».
7. Οι συμβάσεις «αξιοποίησης» της περιουσίας –που είναι η πιο κρίσιμη αρμοδιότητα του Δ.Σ.– υπογράφονται από τον πρόεδρο και μέχρι ορισμένου ποσού από το διευθύνοντα σύμβουλο. Υπάρχει και το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, το οποίο, όμως, δεν έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες. Απλά γνωμοδοτεί.
Οι συμβάσεις «αξιοποίησης» της περιουσίας –που είναι η πιο κρίσιμη αρμοδιότητα του Δ.Σ.– υπογράφονται από τον πρόεδρο και μέχρι ορισμένου ποσού από το διευθύνοντα σύμβουλο. Υπάρχει και το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, το οποίο, όμως, δεν έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες. Απλά γνωμοδοτεί.
8. Τώρα παρακολουθήστε τη διαδικασία: Όταν οι δανειστές μας (σήμερα ο κ. Ράιχενμπαχ) επιλέξουν ένα ενδιαφέρον γι’ αυτούς περιουσιακό στοιχείο για αγορά ή εκμετάλλευση, το περιουσιακό στοιχείο μεταβιβάζεται στο «Ταμείο». Μπορούν να μεταβιβάζονται όλων των κατηγοριών ιδιοκτησιακά δικαιώ ματα – εμπράγματα σε κινητά και ακίνητα, ενοχικά δικαιώματα, κινητές αξίες, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης πηγών πλούτου, κάθε είδους οικονομικά δικαιώματα.
Τώρα παρακολουθήστε τη διαδικασία: Όταν οι δανειστές μας (σήμερα ο κ. Ράιχενμπαχ) επιλέξουν ένα ενδιαφέρον γι’ αυτούς περιουσιακό στοιχείο για αγορά ή εκμετάλλευση, το περιουσιακό στοιχείο μεταβιβάζεται στο «Ταμείο». Μπορούν να μεταβιβάζονται όλων των κατηγοριών ιδιοκτησιακά δικαιώ ματα – εμπράγματα σε κινητά και ακίνητα, ενοχικά δικαιώματα, κινητές αξίες, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης πηγών πλούτου, κάθε είδους οικονομικά δικαιώματα.
9. Η μεταβίβαση είναι οριστική, γίνεται χωρίς δικαίωμα επιστροφής και χωρίς αντάλλαγμα.
Η μεταβίβαση είναι οριστική, γίνεται χωρίς δικαίωμα επιστροφής και χωρίς αντάλλαγμα.
10. Μετά τη μεταβίβαση στο «Ταμείο» κάθε περιουσιακού στοιχείου και μέχρι την παράδοσή του σε εταιρεία για «αξιοποίηση», το Δημόσιο εξακολουθεί να το διοικεί ως εντολοδόχος του «Ταμείου». Μέχρι την παράδοσή του, το Δημόσιο οφείλει να το διοικεί, να το συντηρεί και να το διατηρεί κατάλληλο για εκμετάλλευση χωρίς αντάλλαγμα και με έξοδα που βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.
Μετά τη μεταβίβαση στο «Ταμείο» κάθε περιουσιακού στοιχείου και μέχρι την παράδοσή του σε εταιρεία για «αξιοποίηση», το Δημόσιο εξακολουθεί να το διοικεί ως εντολοδόχος του «Ταμείου». Μέχρι την παράδοσή του, το Δημόσιο οφείλει να το διοικεί, να το συντηρεί και να το διατηρεί κατάλληλο για εκμετάλλευση χωρίς αντάλλαγμα και με έξοδα που βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.
11. Εάν στα μεταβιβαζόμενα ακίνητα υπάρχουν μισθώσεις ή παραχωρήσεις για αξιοποίηση από τρίτους, καταγγέλλονται από το Διοικητικό Συμβούλιο του «Ταμείου» και σε δύο μήνες οφείλουν οι μισθωτές ή οι παραχωρησιούχοι να εγκαταλείψουν το ακίνητα, κατά παρέκκλιση από κάθε άλλη διάταξη. Κατά τον ίδιο τρόπο καταγγέλλεται και κάθε άλλη σχέση τρίτου με οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο που μεταβιβάζεται για «αξιοποίηση» στο «Ταμείο». Για την αποζημίωση όλων αυτών βαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός. Οι τρίτοι που πρέπει να αποζημιωθούν δεν μπορούν δικαστικώς να στραφούν κατά του «Ταμείου», παρά μόνο κατά του Δημοσίου.
Εάν στα μεταβιβαζόμενα ακίνητα υπάρχουν μισθώσεις ή παραχωρήσεις για αξιοποίηση από τρίτους, καταγγέλλονται από το Διοικητικό Συμβούλιο του «Ταμείου» και σε δύο μήνες οφείλουν οι μισθωτές ή οι παραχωρησιούχοι να εγκαταλείψουν το ακίνητα, κατά παρέκκλιση από κάθε άλλη διάταξη. Κατά τον ίδιο τρόπο καταγγέλλεται και κάθε άλλη σχέση τρίτου με οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο που μεταβιβάζεται για «αξιοποίηση» στο «Ταμείο». Για την αποζημίωση όλων αυτών βαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός. Οι τρίτοι που πρέπει να αποζημιωθούν δεν μπορούν δικαστικώς να στραφούν κατά του «Ταμείου», παρά μόνο κατά του Δημοσίου.
12. Η μεταβίβαση και τα μεταβιβαζόμενα πράγματα, δικαιώματα και εταιρείες στο «Ταμείο», όπως και το ίδιο το «Ταμείο», απαλλάσσονται από κάθε φόρο, τέλος και από κάθε διοικητικό, δικαστικό ή άλλο οικονομικό βάρος, όπως εισφορές ή δικαιώ ματα υπέρ του Δημοσίου ή οποιουδήποτε ΝΠΔΔ, Ασφαλιστικών Οργανισμών ή τρίτων, δικαιώματα συμβολαιογράφων, δικηγόρων, δικαστικών επιμελητών, υποθηκοφυλάκων και από κάθε είδους ανταποδοτικά τέλη. (Το κράτος, δηλαδή, και όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί δεν εισπράττουν τίποτε!)
Η μεταβίβαση και τα μεταβιβαζόμενα πράγματα, δικαιώματα και εταιρείες στο «Ταμείο», όπως και το ίδιο το «Ταμείο», απαλλάσσονται από κάθε φόρο, τέλος και από κάθε διοικητικό, δικαστικό ή άλλο οικονομικό βάρος, όπως εισφορές ή δικαιώ ματα υπέρ του Δημοσίου ή οποιουδήποτε ΝΠΔΔ, Ασφαλιστικών Οργανισμών ή τρίτων, δικαιώματα συμβολαιογράφων, δικηγόρων, δικαστικών επιμελητών, υποθηκοφυλάκων και από κάθε είδους ανταποδοτικά τέλη. (Το κράτος, δηλαδή, και όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί δεν εισπράττουν τίποτε!)
13. Το περιουσιακό στοιχείο του Δημοσίου μεταβιβάζεται στη συνέχεια από το «Ταμείο» στην ενδιαφερόμενη –πολυεθνική, κατά κανόνα– εταιρεία κατά κυριότητα ή για εκμετάλλευση. (Το πώς βρίσκεται η εταιρεία αυτή δεν το ορίζει ο νόμος. Επομένως, δεν γίνεται ούτε με προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού ούτε με διεθνή προκήρυξη εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Αφού δεν προβλέπεται από το νόμο διαδικασία, σημαίνει ότι η ανεύρεση του ενδιαφερομένου είναι εντελώς αδιαφανής. Προφανώς, θα είναι διαδικασία της επιλογής των κέντρων εξουσίας των δανειστών, του κ. Ράιχενμπαχ, για παράδειγμα.)
Το περιουσιακό στοιχείο του Δημοσίου μεταβιβάζεται στη συνέχεια από το «Ταμείο» στην ενδιαφερόμενη –πολυεθνική, κατά κανόνα– εταιρεία κατά κυριότητα ή για εκμετάλλευση. (Το πώς βρίσκεται η εταιρεία αυτή δεν το ορίζει ο νόμος. Επομένως, δεν γίνεται ούτε με προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού ούτε με διεθνή προκήρυξη εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Αφού δεν προβλέπεται από το νόμο διαδικασία, σημαίνει ότι η ανεύρεση του ενδιαφερομένου είναι εντελώς αδιαφανής. Προφανώς, θα είναι διαδικασία της επιλογής των κέντρων εξουσίας των δανειστών, του κ. Ράιχενμπαχ, για παράδειγμα.)
14. Η αποτίμηση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων που περιέρχονται στο «Ταμείο» και, ακολούθως, στην εταιρεία που επιλέγεται για «αξιοποίη ση» δεν ρυθμίζεται από το νόμο, αλλά διενεργείται σύμφωνα με διαδικασία που θα προβλέπει ο εσωτερικός κανονισμός, τον οποίο συντάσσει το Δ.Σ. του «Ταμείου» και εγκρίνει ο υπουργός Οικονομικών. Νομοθετική διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος για την κρίσιμη αυτή πράξη δεν υπάρχει. Η πρόβλεψη απλώς για την αποτίμηση του περιουσιακού στοιχείου, πριν από την παράδοσή του για «αξιοποίηση», από ανεξάρτητο εκτιμητή δεν αποτελεί διαφανή διασφάλιση. Ο εσωτερικός κανονισμός μπορεί να μεταβάλλεται συνεχώς χωρίς να το μαθαίνει κανείς.
Η αποτίμηση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων που περιέρχονται στο «Ταμείο» και, ακολούθως, στην εταιρεία που επιλέγεται για «αξιοποίη ση» δεν ρυθμίζεται από το νόμο, αλλά διενεργείται σύμφωνα με διαδικασία που θα προβλέπει ο εσωτερικός κανονισμός, τον οποίο συντάσσει το Δ.Σ. του «Ταμείου» και εγκρίνει ο υπουργός Οικονομικών. Νομοθετική διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος για την κρίσιμη αυτή πράξη δεν υπάρχει. Η πρόβλεψη απλώς για την αποτίμηση του περιουσιακού στοιχείου, πριν από την παράδοσή του για «αξιοποίηση», από ανεξάρτητο εκτιμητή δεν αποτελεί διαφανή διασφάλιση. Ο εσωτερικός κανονισμός μπορεί να μεταβάλλεται συνεχώς χωρίς να το μαθαίνει κανείς.
15. Η «αξιοποίηση» των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου γίνεται: με πώληση, με μεταβίβαση εμπραγμάτων δικαιωμάτων οποιασδήποτε φύσεως, με εκμίσθωση, με παραχώρηση της χρήσης ή της εκμετάλλευσής τους, με ανάθεση της διαχείρισης των περιου σιακών στοιχείων, με εισφορά τους σε ανώνυμες εταιρείες και, στη συνέχεια, με πώληση των μετοχών, με τιτλοποίηση απαιτήσεων, εμπραγμάτων δικαιωμάτων (ακινήτων) και με κάθε άλλο πρόσφορο τρόπο.
Η «αξιοποίηση» των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου γίνεται: με πώληση, με μεταβίβαση εμπραγμάτων δικαιωμάτων οποιασδήποτε φύσεως, με εκμίσθωση, με παραχώρηση της χρήσης ή της εκμετάλλευσής τους, με ανάθεση της διαχείρισης των περιου σιακών στοιχείων, με εισφορά τους σε ανώνυμες εταιρείες και, στη συνέχεια, με πώληση των μετοχών, με τιτλοποίηση απαιτήσεων, εμπραγμάτων δικαιωμάτων (ακινήτων) και με κάθε άλλο πρόσφορο τρόπο.
16. Τα έσοδα (τίμημα, μίσθωμα, ποσοστό κερδών κ.λπ.) από την «αξιοποίηση» κάθε περιουσιακού στοιχείου εισπράττονται από το «Ταμείο», κατατίθενται σε δέκα ή είκοσι ημέρες (ανάλογα με το είδος των εσόδων) σε ειδικό λογαριασμό και από κει μεταβιβάζονται αποκλειστικά στους δανειστές για την εξυπηρέτηση του δημό σιου χρέους. (Δεν επιτρέπεται να πάει ούτε ευρώ στο ταμείο του ελληνικού κράτους ούτε να διατεθεί για οποιονδήποτε σκοπό ανάπτυξης της χώρας.)
Τα έσοδα (τίμημα, μίσθωμα, ποσοστό κερδών κ.λπ.) από την «αξιοποίηση» κάθε περιουσιακού στοιχείου εισπράττονται από το «Ταμείο», κατατίθενται σε δέκα ή είκοσι ημέρες (ανάλογα με το είδος των εσόδων) σε ειδικό λογαριασμό και από κει μεταβιβάζονται αποκλειστικά στους δανειστές για την εξυπηρέτηση του δημό σιου χρέους. (Δεν επιτρέπεται να πάει ούτε ευρώ στο ταμείο του ελληνικού κράτους ούτε να διατεθεί για οποιονδήποτε σκοπό ανάπτυξης της χώρας.)
17. Ενώ οι δαπάνες διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάζονται στις εταιρείες των δανειστών μέχρι την παράδοσή τους βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, τα λειτουργικά έξοδα του «Ταμείου», που είναι ο φορέας διαπλοκής των συμφερόντων των δανειστών και των εταιρειών εκμετάλλευσης, αφαιρούνται από τα έσοδα της «αξιοποίησης». Δεδομένου ότι τα έξοδα αυτά θα είναι μεγάλα, θα συμβάλλουν στη διαιώνιση του χρέους, αφού θα μειώνουν κάθε φορά τα ποσά εξυπηρέτησής του. (Δηλαδή, τελικά, τα τεράστια λειτουργικά έξοδα του «Ταμείου» θα βαρύνουν μόνο την Ελλάδα και θα παρατείνουν τα δικαιώματα των δανειστών!)
Ενώ οι δαπάνες διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάζονται στις εταιρείες των δανειστών μέχρι την παράδοσή τους βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, τα λειτουργικά έξοδα του «Ταμείου», που είναι ο φορέας διαπλοκής των συμφερόντων των δανειστών και των εταιρειών εκμετάλλευσης, αφαιρούνται από τα έσοδα της «αξιοποίησης». Δεδομένου ότι τα έξοδα αυτά θα είναι μεγάλα, θα συμβάλλουν στη διαιώνιση του χρέους, αφού θα μειώνουν κάθε φορά τα ποσά εξυπηρέτησής του. (Δηλαδή, τελικά, τα τεράστια λειτουργικά έξοδα του «Ταμείου» θα βαρύνουν μόνο την Ελλάδα και θα παρατείνουν τα δικαιώματα των δανειστών!)
Συμπέρασμα
1. Ποιος αμφιβάλλει ότι είναι αποικιακός ο παραπάνω νόμος που κατάρτισε η ελληνική κυβέρνηση και ψήφισε η ελληνική Βουλή; Τους παραπάνω όρους μόνο μεγάλο αποικιακό κράτος του παρελθόντος θα μπορούσε να σκεφθεί για τις αποικίες του, όπως, π.χ., η Μεγάλη Βρετανία, το «Δίκαιο» της οποίας εφαρμόζεται σήμερα –τον 21ο αιώνα– για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Ελλάδας!
2. Δεν υπάρχει καμιά διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος ούτε ως προς την αποτίμηση της αξίας κάθε περιουσια κού στοιχείου που παραδίδεται για εκμετάλλευση σε ξένη εταιρεία ούτε για την απόδοση της «αξιο ποίησης» ούτε για την ποιό τητα της «αξιοποίησης». Ο νόμος ισχύει μόνο εις βάρος του ελληνικού κράτους και μόνο εις όφελος των δανειστών. Είναι ένας λεόντειος νόμος υπέρ των δανειστών, που τον ψήφισε η ελληνική Βουλή!
Δεν υπάρχει καμιά διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος ούτε ως προς την αποτίμηση της αξίας κάθε περιουσια κού στοιχείου που παραδίδεται για εκμετάλλευση σε ξένη εταιρεία ούτε για την απόδοση της «αξιο ποίησης» ούτε για την ποιό τητα της «αξιοποίησης». Ο νόμος ισχύει μόνο εις βάρος του ελληνικού κράτους και μόνο εις όφελος των δανειστών. Είναι ένας λεόντειος νόμος υπέρ των δανειστών, που τον ψήφισε η ελληνική Βουλή!
3. Με δεδομένο ότι μέσα «αξιο ποίησης» των περιουσιακών στοιχείων είναι η πώληση και η μακροχρόνια –κατά κανόνα, πάνω από επτά δεκαετίες– εκμετάλλευση από εταιρείες του εξωτερικού και δεδομένου του διαιωνιζόμενου υπερδανεισμού της Ελλάδας, ολόκληρη η παραγωγική και εκμεταλλεύσιμη περιουσία του Δημοσίου οδηγείται σε οριστικό αφελληνισμό και σε οριστική απώλεια για την ελληνική οικονομία.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου